Την πεποίθησή του ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα συμμετάσχει στο ελληνικό
πρόγραμμα, εξέφρασε ο διευθύνων σύμβουλος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού
Σταθερότητας (ΕΜΣ), Κλάους Ρέγκλινγκ, προσθέτοντας ότι το Ταμείο δεν θα έχει
πιθανότατα τον ίδιο ρόλο σε μελλοντικά προγράμματα στην Ευρωζώνη. «Ας μου
επιτραπεί να τονίσω ότι πιστεύω πως το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στην επίλυση της τελευταίας
περίπτωσης που έχει απομείνει από την προηγούμενη κρίση: της Ελλάδας. Φαίνεται,
ωστόσο, να υπάρχει αυξανόμενη συναίνεση στην Ευρώπη ότι το Ταμείο δεν θα παίξει
τον ίδιο ρόλο σε μία επόμενη κρίση στην Ευρωζώνη. Ο ΕΜΣ θα μπορούσε να παίξει
τότε έναν μεγαλύτερο ρόλο», δήλωσε ο Ρέγκλινγκ, μιλώντας σε εκδήλωση στις Βρυξέλλες
για τα 25 χρόνια από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και το μέλλον της ΟΝΕ. «Φυσικά»,
πρόσθεσε, είναι κατανοητό ότι ο ΕΜΣ θα εξελιχθεί σε έναν θεσμό που θα μοιάζει
περισσότερο από ότι τώρα με το ΔΝΤ. «Αυτό θα απαιτούσε τουλάχιστον μία αλλαγή της
Συνθήκης για τον ΕΜΣ – αν όχι μία αλλαγή της Συνθήκης της ΕΕ – και επομένως μία
συναίνεση των χωρών – μελών μας».
Ο επικεφαλής του ΕΜΣ σημείωσε ότι τα
βήματα που πρέπει να γίνου ακόμη για την ολοκλήρωση της Οικονομικής και
Νομισματικής Ένωσης είναι περιορισμένα σε σχέση με την πρόοδο που έχει ήδη
γίνει. Όπως είπε, η νομισματική ένωση δεν απαιτεί μία πλήρη δημοσιονομική ένωση
για να λειτουργεί ομαλά ούτε μία πλήρη πολιτική ένωση, αλλά «θα ήταν χρήσιμα
κάποια πρόσθετα μέτρα». Ένα από αυτά, τόνισε, είναι η ολοκλήρωση της τραπεζικής
ένωσης, με ένα κοινό δίχτυ ασφαλείας για τον Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης των τραπεζών
και μία μορφή ασφάλισης των καταθέσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Για να υπάρξει, όμως, ευρωπαϊκή
εγγύηση των καταθέσεων, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν τα παλαιά προβλήματα τα
των τραπεζών και αυτό θα χρειασθεί κάποιο χρόνο, πρόσθεσε. «Τα πλεονεκτήματα,
ωστόσο (από την ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων) θα ήταν σημαντικά… Όταν οι
αγορές επιτεθούν σε μία χώρα – μέλος της ΟΝΕ, ο κόσμος θα ήταν καθησυχασμένος
ότι δεν είναι μόνο η δική του κυβέρνηση που στηρίζει τα χρήματά του, αλλά
ολόκληρη η Ευρωζώνη. Ο λόγος μίας μαζικής ανάληψης καταθέσεων θα εξαφανιζόταν».
Ένα άλλο μέτρο που θα έκανε
την ΟΝΕ πιο εύρωστη, συνέχισε ο Ρέγκλινγκ, θα ήταν μία περιορισμένη
δημοσιονομική δυνατότητά της για την αντιμετώπιση ασύμμετρων σοκ. «Γνωρίζω τον
φόβο ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία αμοιβαιοποίηση του χρέους και σε
μόνιμες δημοσιονομικές μεταβιβάσεις, αλλά παραδείγματα από τις ΗΠΑ δείχνουν ότι
αυτό δεν είναι ανάγκη να ισχύει», σημείωσε.