του Κωνσταντίνου Κόλλια, προέδρου του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος
Το 2017 βρίσκει την ελληνική οικονομία στην πλέον κρίσιμη καμπή της.
Η αξιολόγηση παραμένει ανοικτή σε ό,τι αφορά το κλείσιμό της και τη συμφωνία με τους δανειστές για το μείγμα των μέτρων και παρεμβάσεων, που απαιτούνται (ή θα απαιτηθούν).
Όσο παραμένει η συγκεκριμένη εκκρεμότητα τόσο απομακρύνεται η χώρα μας από την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ή/και μειώνονται τα οφέλη από την υπαγωγή μας στο συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Ταυτόχρονα, η αύξηση των έμμεσων φόρων και η επιβολή νέων σε μια σειρά από καταναλωτικά προϊόντα θα οδηγήσει σε περαιτέρω μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών (αφού οι επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να αυξήσουν τιμές, αδυνατώντας να απορροφήσουν τις φορολογικές επιβαρύνσεις), δηλαδή και σε άλλη συρρίκνωση της κατανάλωσης. Πολύ απλά, θα αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα στην προσπάθεια της ελληνικής οικονομίας για ανάκαμψη και επιστροφή στην ανάπτυξη.
Το νέο σύστημα υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες θα φέρει στη ουσία αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα: Αδυνατώντας οι περισσότεροι να πληρώνουν σε φόρους και εισφορές έως και 7 στα 10 ευρώ που εισπράττουν, θα οδηγηθούν σε στάση πληρωμών, διευρύνοντας τις μαύρες τρύπες των κρατικών ταμείων.
Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει διέξοδος; Ασφαλώς και όχι. Η πορεία είναι απολύτως αναστρέψιμη. Με ποιο τρόπο;
Δεν συζητάμε για την ανακάλυψη του τροχού.
Μιλάμε για απλές και αυτονόητες παρεμβάσεις, που θα απελευθερώσουν την οικονομία από τα βαρίδια δεκαετιών.
Παρεμβάσεις, όπως:
Η μείωση των φορολογικών συντελεστών για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, αλλά και σε έμμεσους φόρους, σε μια σειρά από βασικά καταναλωτικά αγαθά.
Η απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης των επιχειρήσεων και των ξένων επενδύσεων.
Η άμεση εφαρμογή ρύθμισης των κόκκινων δανείων και των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων των τραπεζών, εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα στους υφιστάμενους μετόχους, εφόσον το επιθυμούν και έχουν τα απαιτούμενα κεφάλαια, να επενδύσουν και να αναδιαρθρώσουν την επιχείρησή τους. Στόχος πρέπει να είναι να δοθεί η δυνατότητα στις βιώσιμες επιχειρήσεις, που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας, να ρυθμίζουν τα δάνειά τους κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μην απειλείται η συνέχιση των δραστηριοτήτων τους επ’ ωφελεία της διατήρησης των θέσεων εργασίας και της ανάτασης του παραγωγικού δυναμικού της χώρας.
Η άμεση αξιοποίηση όλων των χρηματοδοτικών εργαλείων που διαθέτει η χώρα. ΕΣΠΑ, αναπτυξιακός νόμος, πακέτο Γιούνκερ, Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο (Institute for Growth, IfG), χρηματοδότηση μέσω Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, είναι μερικά από τα εργαλεία από όπου μπορεί η χώρα να αντλήσει ρευστότητα και οφείλουμε να τα κινητοποιήσουμε τάχιστα. Να κατευθύνουμε πόρους σε τομείς της οικονομίας όπου η χώρα μας έχει συγκριτικό πλεονέκτημα και στους οποίους θέλουμε να επενδύσουμε.
Τα εργαλεία αυτά δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν ως ευκαιρία για αρπαχτή, ούτε οι υφιστάμενοι ή μελλοντικοί επιχειρηματίες να στηριχθούν αποκλειστικά σε αυτά για να στήσουν την εταιρεία τους και να υλοποιήσουν την ιδέα τους.
Τα εργαλεία αυτά είναι συμπληρωματικά και ως τέτοια πρέπει να ιδωθούν.
Πολύ απλά, τα εργαλεία αυτά πρέπει να αποτελέσουν όχι τη βάση του νέου παραγωγικού μοντέλου, αλλά τα μέσα για να στηθεί και να λειτουργήσει αυτό.
Μόνο έτσι μπορούμε να οδηγήσουμε την ελληνική οικονομία στην επιστροφή σε ανοδική πορεία.
Και όλα όσα περιγράφονται σε αυτό το κείμενο δεν είναι πυρηνική φυσική.
Απαιτούν πολιτική βούληση.
Και μόνο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ