Αυστηρές και δεσμευτικές δικλείδες ασφάλειας στη διαδικασία επαναφοράς των “παγωμένων” διατάξεων για τα εργασιακά, αμέσως μετά τη λήξη του προγράμματος θέτει ο ΟΟΣΑ στην έκθεσή του για την Ελλάδα, παρεμβαίνοντας στην πράξη, στη συζήτηση που έχει ανοίξει ήδη μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών ως προς την επέκταση των κλαδικών συμβάσεων και την αύξηση των κατώτατων μισθών.
Επισημαίνοντας ότι η ενεργοποίηση των διατάξεων θα πρέπει να ακολουθεί τις διεθνείς πρακτικές, έτσι ώστε να μη δημιουργηθούν αντικίνητρα στην απασχόληση, ο Οργανισμός τάσσεται μεν υπέρ της επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων στο προσκήνιο της αγοράς εργασίας, θέτει όμως συγκεκριμένες προϋποθέσεις υπό τις οποίες για παράδειγμα θα μπορεί να επεκτείνεται μια κλαδική σύμβαση, και κυρίως προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα μπορούν οι επιχειρήσεις να τις παρακάμπτουν.
Ο ΟΟΣΑ παραδέχεται ότι οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας έδωσαν ώθηση στην απασχόληση, όμως οι μισθοί και η παραγωγικότητα παρέμειναν σε χαμηλά επίπεδα. Κάνει μάλιστα ιδιαίτερη αναφορά στις παγωμένες διατάξεις για την επεκτασιμότητα και την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης και επισημαίνει ότι μπορεί η αναστολή τους να οδήγησε σε πιο ανταγωνιστικούς μισθούς, όμως πολλοί εργαζόμενοι κερδίζουν πλέον πολύ λιγότερα από τον κατώτατο μισθό, ο οποίος ωρίσκεται στο 48% του μέσου μισθού. Υποστηρίζει δε, ότι η νομοθετημένη διαδικασία καθορισμού του κατώτατου μισθού, θέτει σε κίνδυνο μελλοντικές προσαρμογές εάν αυτές δεν στηρίζουν την ανάπτυξη της απασχόλησης αλλά και τις συνθήκες διαβίωσης των εργαζόμενων. Για τον λόγο αυτό, προτείνει τη λειτουργία μιας ανεξάρτητης επιτροπής, η οποία θα προτείνει τις παρεμβάσεις, και στην οποία η κυβέρνηση θα λογοδοτεί, εάν δεν τις εφαρμόζει.
Αλλά και για το θέμα των κλαδικών συμβάσεων και την δυνατότητα επέκτασής τους, ο Οργανισμός προτείνει την εφαρμογή κλαδικών συμβάσεων υπό αυστηρές προϋποθέσεις, ανάλογα με το είδος της επιχείρησης, κυρίως στις μικρές επιχειρήσεις που χαρακτηρίζουν την ελληνική οικονομία.
Μεταξύ των διεθνών πρακτικών και των προτάσεων που παραθέτει, είναι για παράδειγμα η υπό προϋποθέσεις δυνατότητα παρέκκλισης των επιχειρήσεων από βασικούς όρους των κλαδικών συμβάσεων όπως οι μισθοί και η ευελιξία του ωραρίου λειτουργίας, η δημιουργία ενός ουδέτερου οργάνου που θα εγκρίνει την επεκτασιμότητα, αλλά και η δυνατότητα να περιλαμβάνονται στις συμβάσεις ειδικές ρήτρες εξαίρεσης για παράδειγμα σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες. Παράλληλα, προτείνεται και η ενίσχυση του ρόλου των “ενώσεων προσώπων” στις επιχειρήσεις, προκειμένου να υπογράφονται επιχειρησιακές συβάσεις.
“Πονοκέφαλο” στην κυβέρνηση και την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας ενδέχεται επίσης, να προκαλέσει η αναφορά για έναν υποκατώτατο μισθό ο οποίος θα συνδέεται με την εμπειρία και όχι την ηλικία, αλλά και αυτή για ένα όργανο μεσολάβησης, χωρίς αναφορά στον ΟΜΕΔ, που θα παρεμβαίνει στις διαπραγματεύσεις για να τις στηρίξει και να συμβουλεύσει τους εργοδότες και τους εργαζόμενους.
Πηγή Πληροφοριών: Καθημερινή
στο 