Ενόψει της διαβούλευσης που
έχει ήδη ξεκινήσει με τους θεσμούς σχετικά με την ανάγκη διαχείρισης του υψηλού
όγκου μη εξυπηρετούμενων δανείων και ληξιπρόθεσμων οφειλών, η ΓΣΕΒΕΕ απέστειλε
τις προτάσεις της στον πρωθυπουργό και στο υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης
& Τουρισμού με στόχο να θέσει ένα ελάχιστο πλαίσιο θέσεων και αρχών για την
αποτελεσματικότερη και ταχύτερη επίλυση του σημαντικού αυτού προβλήματος. Η
αντιμετώπιση του προβλήματος υπερχρέωσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων είναι
μείζονος σημασίας τόσο για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος όσο
και για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης προς το τραπεζικό σύστημα και αποτελεί
αναγκαίο όρο προκειμένου η χώρα να εισέλθει σε μια βιώσιμη τροχιά ανάπτυξης.
Η ΓΣΕΒΕΕ τονίζει την ιδιαίτερη
σημασία που έχει η θεσμοθέτηση ενός αποτελεσματικού συστήματος εξωδικαστικής
επίλυσης διαφορών η οποία θα καλύπτει όλο το φάσμα των χρεών που έχουν
συσσωρεύσει οι επιχειρήσεις (τράπεζες, εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία,
προμηθευτές). Το μοντέλο που θα επιλεγεί θα πρέπει να είναι ευέλικτο και να
καλύπτει τις ειδικότερες ανάγκες των δανειοληπτών.
Ιδιαίτερα στην περίπτωση των επιχειρήσεων απαιτείται η διαμόρφωση ενός οδικού
χάρτη διαχείρισης χρέους, που θα λειτουργήσει συντεταγμένα και αποτελεσματικά
και θα οδηγήσει σε μόνιμες και βιώσιμες λύσεις. Ο ρόλος των ινστιτούτων των
κοινωνικών εταίρων στη διαδικασία κατάρτισης και διαχείρισης ενός τέτοιου
σχεδίου είναι καθοριστικός.
Αναλυτικά η επιστολή της ΓΣΕΒΕΕ
έχει ως εξής:
Όπως προκύπτει από τα επίσημα
στοιχεία της ΤτΕ και των δημόσιων οργανισμών, το ιδιωτικό χρέος έχει υπερβεί
κατά πολύ το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας. Τα κόκκινα δάνεια προς τις τράπεζες
ανέρχονται στα 108 δις, ενώ το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς εφορία και
ασφαλιστικά ταμεία υπερβαίνει τα 120 δις (πάνω από 90 δις στην εφορία, και πάνω
από 21 δις στα ασφαλιστικά ταμεία, εκ των οποίων 11 δις αφορούν τον ΟΑΕΕ, με τα
3,3 δις να είναι προσαυξήσεις).
Είναι προφανές ότι για την
επίλυση του γόρδιου δεσμού υπερχρέωσης είναι απαραίτητη η εφαρμογή μιας ταχείας
εναλλακτικής μεθόδου εκκαθάρισης και αναδιάρθρωσης χρεών, δεδομένων και των
καθυστερήσεων που καταγράφονται στη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης.
Ο εξωδικαστικός μηχανισμός
επίλυσης διαφορών αποτελεί ασφαλώς ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια των
αντισυμβαλλόμενων μερών και της πολιτείας, που μειώνει σημαντικά το διοικητικό
κόστος, ενώ βελτιώνει σημαντικά τους επιχειρηματικούς κινδύνους. Η ΓΣΕΒΕΕ ως
Κοινωνικός Εταίρος, θεσμικός εκπρόσωπος των μικρών επιχειρήσεων των εμπόρων και
των επαγγελματιών έχει προ πολλού επισημάνει το σοβαρό πρόβλημα επίλυσης των
διαφορών και τη δυσκολία που αντιμετωπίζει αυτή, λόγω της πολυπλοκότητας και
της βραδείας απονομής της δικαιοσύνης. Το διοικητικό και γραφειοκρατικό βάρος
που παράγεται από τις στρεβλώσεις στην απονομή δικαιοσύνης επιφέρει δυσανάλογο
έμμεσο και άμεσο κόστος στις μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες ουσιαστικά
αποτρέπονται από τη δικαστική διεκδίκηση και επίλυση διαφορών με το δημόσιο και
τους ιδιώτες. Η έλλειψη θεσμικού πλαισίου στη χώρα μας για την συμβιβαστική
επίλυση των διαφορών αποτελεί έναν σημαντικό αρνητικό παράγοντα στην
αποτελεσματική λειτουργία της δικαιοσύνης και ευρύτερα της οικονομίας. Άλλωστε,
όλες οι προτάσεις των διεθνών οργανισμών για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις
είχαν στο επίκεντρο τη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης.
Σήμερα, αποτελεί ζητούμενο η
μεταφορά ενός μοντέλου διαμεσολάβησης και εξωδικαστικής επίλυσης στο πεδίο
διαχείρισης της υπερχρέωσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Ιδιαίτερα στην
περίπτωση των επιχειρήσεων απαιτείται η διαμόρφωση ενός οδικού χάρτη διαχείρισης χρέους, που θα
λειτουργήσει συντεταγμένα και αποτελεσματικά και θα οδηγήσει σε μόνιμες λύσεις
τις επιχειρήσεις και τις τράπεζες.
Προϋπόθεση για την επιτυχία
ενός τέτοιου μηχανισμού είναι η αποτελεσματική αξιοποίηση όλων των υφιστάμενων
εργαλείων τα οποία θα πρέπει να λειτουργήσουν παράλληλα (νομοθεσία για
πτώχευση- δεύτερη ευκαιρία), η κοινή προσέγγιση και δέσμευση των θεσμικών
παραγόντων (κυβέρνηση, δικαιοσύνη, τραπεζικό σύστημα, κοινωνικοί εταίροι,
επιχειρηματικοί φορείς).
Άλλα εργαλεία που πρέπει να
αξιοποιηθούν:
- Κώδικας Δεοντολογίας
- Διαμεσολάβηση / οργανωμένη
λειτουργία/ θεσμική κατοχύρωση - Πτωχευτικός Κώδικας
(αναθεώρηση) - Funds (λειτουργία)
- Νομικό πλαίσιο για την
εξουσιοδότηση τραπεζικών στελεχών
Ποιους πρέπει να περιλαμβάνει:
- Επαγγελματίες
- Μικρομεσαίες επιχειρήσεις ΟΕ-ΕΕ
- Μεγάλες επιχειρήσεις/ ΑΕ
- Επιτηδευματίες που έχουν
διακόψει τη λειτουργία της επιχείρησης - Συνταξιούχους πρώην
επιτηδευματίες - Εγγυητές
Επισημαίνεται ότι η ρύθμιση δε
θα πρέπει να αφορά μόνο τους πρωτοφειλέτες, αλλά και εγγυητές δανείων
επιχειρήσεων (ας μη λησμονούμε ότι είναι δεσμευμένες οικονομικά και
επιχειρηματικά γενιές οικογενειών λόγω της ανάγκης αναχρηματοδότησης παλαιών
δανείων της οικογενειακής επιχείρησης).
Ποιες οφειλές περιλαμβάνει:
– Φόροι
– Εισφορές κοινωνικής ασφάλισης
(οι οφειλές στον ΟΑΕΕ είναι ένα σημαντικό πρόβλημα για τις μικρές επιχειρήσεις,
αδρανείς και μη)
– Δάνεια/ πιστώσεις
– Προμηθευτές/ επιταγές
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
– ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ
1) Κεφαλαιοποίηση τόκων και
ανατοκισμός. Πρέπει να υπάρξει μια συντεταγμένη ρύθμιση επανυπολογισμού αρχικού
κεφαλαίου και νόμιμων τόκων. Επί τη βάση αυτή πρέπει να πραγματοποιηθούν οι αναδιαρθρώσεις
δανείων.
2) Νομική κάλυψη τραπεζικών
στελεχών και δημοσίων λειτουργών. Στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης των χαρτοφυλακίων
των τραπεζών, θα πρέπει να δοθεί στα στελέχη μεγαλύτερη ελευθερία
διαπραγμάτευσης και απoδέσμευσης από την προοπτική δικαστικής διερεύνησης (με
κανόνες).
3) Οφειλές προς ασφαλιστικά
ταμεία (ΟΑΕΕ). Σημαντικό πρόβλημα είναι οι οφειλές στον ΟΑΕΕ, για τις οποίες
πρέπει να υπάρξει μια συντεταγμένη ρύθμιση παγώματος με αντίκρισμα σε
πλασματικό χρόνο με δυνητική εξαγορά ή προσαρμογή της σύνταξης σε χαμηλότερα
επίπεδα. 252,000 που διέκοψαν οφείλουν 3 δις, € στον ΟΑΕΕ, εκ των οποίων οι
200,000 οφείλουν έως 20,000€). 170,000 ενεργοί οφείλουν έως 20,000€.
4) Προστασία πρώτης κατοικίας
δανειολήπτη. Θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι η ρύθμιση δε θα δημιουργεί
κατάσχεσης ή εκποίησης της πρώτης κατοικίας. Σε περιπτώσεις που εφαρμόζεται
κατάσχεση για οφειλή ενώ υπάρχουν εμπράγματες εξασφαλίσεις ή υποθήκες, τότε να
παύει η υποχρέωση του δανειολήπτη με το πέρας της κατάσχεσης, ακόμη κι αν το
ποσό δεν καλύπτει την αρχική υποχρέωση.
5) Παρακολούθηση και αξιολόγηση
της διαδικασίας διαμεσολάβησης και των προτάσεων που κατατίθενται από τους
αντισυμβαλλόμενους, μέσα από τη λειτουργία ενός μητρώου καταγραφής υποθέσεων
και αξιολόγησης συνεπειών.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΗ/ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
Η επιλογή των κατάλληλων
κριτηρίων ένταξης αποτελεί θεμέλιο λίθο για την επιτυχία της απόπειρας ρύθμισης
μέσω εξωδικαστικού συμβιβασμού. Ασφαλώς, θα πρέπει να υπάρξει διαφοροποιημένη
διαχείριση ανά επιχειρηματική μονάδα, ενδεχομένως και εξατομικευμένη ανάλογα το
μέγεθος της επιχείρησης και τον κλάδο δραστηριότητας.
Η ΓΣΕΒΕΕ θεωρεί ότι θα πρέπει
να συμπεριληφθούν στις διαδικασίες αξιολόγησης και οι επιχειρήσεις που
διατρέχουν σημαντικό κίνδυνο διακοπής της λειτουργίας, ενώ παράλληλα θα πρέπει
να δίνεται κίνητρο αναδιάρθρωσης μέσω συγχωνεύσεων, εξαγορών και μεταβιβάσεων
των επιχειρήσεων.
Χρηματοοικονομικά
κριτήρια
Τα κριτήρια επιλογής δε θα
πρέπει να είναι απολύτως σωρευτικά. Για τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις μπορούν να
λειτουργήσουν ως σημεία αναφοράς διάφοροι χρηματοοικονομικοί δείκτες ως
παρακάτω:
1) Ισολογισμοί/ Οικονομικές
καταστάσεις
2) Καθαρή θέση/ δανειακές
υποχρεώσεις της επιχείρησης
3) Ύψος κύκλου εργασιών
Για τις μικρομεσαίες
επιχειρήσεις θα πρέπει να λαμβάνεται εναλλακτικά ο ύψος του κύκλου εργασιών, το
μικτό κέρδος ή τα αποτελέσματα χρήσης κάποιων περιόδων. Δε θα πρέπει να
λησμονούμε ότι τα προηγούμενα χρόνια τα τραπεζικά ιδρύματα αξιολογούσαν
αποκλειστικά τη δυνατότητα παροχής εξασφαλίσεων υψηλής αξίας, ενώ ελάχιστη
έμφαση αποδιδόταν στο επιχειρηματικό σχέδιο.
Ειδική αντιμετώπιση πρέπει να
τυγχάνουν επιχειρηματικά σχήματα και business plans που δημιουργούν συνενώσεις/
δικτυώσεις μεταξύ επιχειρήσεων. Αντίστοιχα, ευνοϊκή μεταχείριση πρέπει να
επιφυλάσσεται για μεταβίβαση επιχειρήσεων ή εξαγορά επιχείρησης. Αυτή η
διαδικασία θα πρέπει να συμπαρασύρει και τη ρύθμιση ασφαλιστικών οφειλών για
εκείνον που θα εξέρχεται από την αγορά εργασίας και μπαίνει σε συνταξιοδοτικό
καθεστώς (κεφαλαιοποίηση οφειλών και ανάλογη προσαρμογή ύψους σύνταξης). Κάθε
ρύθμιση θα πρέπει απαλλάσσει τον εγγυητή για το επιπλέον οφειλόμενο ποσό, το
οποίο είχε αναδιαρθρωθεί/ κουρευτεί.
Κλαδικά
κριτήρια
- Θα πρέπει να αναλύεται η
οικονομική δραστηριότητα την περίοδο ανάληψης του δανειακής υποχρέωσης και να
υπάρχει εξέταση της πορείας οικονομικής δραστηριότητας μέσα στην κρίση. Μια
κάμψη 50% λχ στις κατασκευές, ή 30% στις μεταφορές/ σε άλλο κλάδο, πρέπει να
λαμβάνεται υπόψη.
Προσομοίωση: τι ποσά
θα του χορηγούσε η τράπεζα με τις υφιστάμενες συνθήκες; Με αυτό τον τρόπο θα
πρέπει να εξάγεται το μέγιστο ποσό που μπορεί να αποπληρώσει.
- Ανάλυση της εξέλιξης του
εκτιμώμενου κόστους άσκησης δραστηριότητας (των πρώτων υλών/ εισαγωγών/
πετρελαίου κλπ) με στοιχεία που θα πρέπει να προσκομίσει η επιχείρηση.
Αρχικά, μπορούν να
διαμορφωθούν 5 μεγάλες κατηγορίες κλάδων (τουρισμός, κατασκευές, εμπόριο,
μεταποίηση, αγροδιατροφή- εστίαση) με κοινά χαρακτηριστικά, ώστε να
προσδιοριστούν οι βέλτιστες πρακτικές και εν συνεχεία να γίνει αντίστοιχη
προσαρμογή.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η
αξιολόγηση των στοιχείων για τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα, τα οποία διαθέτει
η ΤτΕ. Οι δείκτες κλαδικής και επιχειρηματικής διάρθρωσης των κόκκινων δανείων
είναι σημαντική πληροφορία, η οποία θα πρέπει να αξιοποιηθεί. Τα στοιχεία αυτά
θα πρέπει να γίνουν διαθέσιμα, σύμφωνα και με τις αναφορές/ μελέτες της ECB.
Ο
ρόλος των κοινωνικών εταίρων και των ινστιτούτων
Για τη διαδικασία ένταξης στη
διαδικασία αξιολόγησης, προτείνουμε την εμπλοκή των ινστιτούτων των κοινωνικών
εταίρων και άλλων ενδιάμεσων φορέων, ώστε να προηγείται ένα στάδιο
συμβουλευτικής/ προδιαμεσολάβησης σε κάθε επιχείρηση (ιδιαίτερα τις μικρές) που
επιθυμεί να αιτηθεί ρύθμιση. Αυτή η
διαδικασία θα περιλαμβάνει ατομικές επιχειρήσεις, επαγγελματίες, ΟΕ-ΕΕ και ΙΚΕ,
εγγυητές/ συνταξιούχους πρώην επιχειρηματίες όπου θα γίνεται ένας
προκαταρκτικός έλεγχος βιωσιμότητας και ικανότητας της επιχείρησης να
διαχειριστεί τον όγκο των οφειλών.
Στις περιπτώσεις των εγγυητών
και συνταξιούχων πρώην επιχειρηματιών, θα πρέπει να ακολουθείται ένα σχήμα
ταχείας οριζόντιας προσαρμογής και αξιολόγησης του αξιόχρεου.
Η πρόταση σχηματικά
περιλαμβάνει:
1) Α’ ΦΑΣΗ: ΑΙΤΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
ΓΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
2) ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΑ ΜΕ
ΕΜΠΕΙΡΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ -> ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΒΕΛΤΙΣΤΗΣ ΛΥΣΗΣ
(ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ, ΠΤΩΧΕΥΣΗ, ΡΥΘΜΙΣΗ, ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ)
3) Β’ ΦΑΣΗ: ΑΙΤΗΣΗ ΥΠΑΓΩΓΗΣ ΣΕ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ ΜΕΣΩ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ
4) ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ
Η ΓΣΕΒΕΕ στο πλαίσιο της
προώθησης της εξωδικαστικής διευθέτησης διαφορών καθώς και της φιλοσοφίας της
διαμεσολάβησης, είναι ενεργό μέλος του ΟΠΕΜΕΔ (Οργανισμός Προώθησης
Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης Διαφορών), στον οποίον συμμετέχουν 20 θεσμικοί
εταίροι. Παράλληλα, έχει καταθέσει πρόταση στην Γενική Γραμματεία Εμπορίου και
Προστασίας Καταναλωτή (Αρ. Πρωτ. 755/29-7-2016), σε συνεργασία με την ΕΚΠΟΙΖΩ,
το Ινστιτούτο Συστημάτων Επικοινωνίας και Υπολογιστών του ΕΜΠ και το Ευρωπαϊκό
Ινστιτούτο Επικοινωνίας για την ανάπτυξη συμμετοχικής πλατφόρμας για την
υποστήριξη επαγγελματιών και καταναλωτών και την ενίσχυση της συμβολής τους
στην εποπτεία της χρηματοπιστωτικής αγοράς.
Το ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ έχει ενταχθεί
πρόσφατα σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα πιλοτικής εφαρμογής της Έγκαιρης
Προειδοποίησης (σε συνεργασία με άλλους ευρωπαίους εταίρους και το ΕΕΑ) για την
αποτροπή πτώχευσης μικρών επιχειρήσεων.
Το Πρόγραμμα αυτό θα μπορούσε
να ενισχυθεί με τη συμμετοχή του κράτους μέσω ΕΣΠΑ, τη συμμετοχή των τραπεζών
και άλλων διεθνών χρηματοπιστωτικών φορέων με σημαντική εμπειρία σε θέματα
αναδιάρθρωσης χρεών.
στο 