Διαθέτει υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό με υψηλή μόρφωση και πλούσια κατάρτιση. Ωστόσο, η πολιτική αστάθεια, η συνεχιζόμενη γραφειοκρατία, οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές λειτουργούν ανασταλτικά όχι μόνο για την προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα –περί αυτής ο λόγος– αλλά και για τη διατήρηση των ταλέντων εντός των ελληνικών συνόρων.
Δεν είναι πρωτάκουστα τα παραπάνω, αλλά αποτυπώνονται δυστυχώς για μια ακόμη φορά με αριθμούς και εν προκειμένω στον Δείκτη Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum – WEF): η Ελλάδα κατατάσσεται στην 86η θέση μεταξύ 138 χωρών που εξετάζονται στην Εκθεση Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2016/2017 την οποία δημοσιοποίησε χθες το WEF.
Παρατηρείται, μάλιστα, υποχώρηση κατά πέντε θέσεις σε σχέση με την περυσινή κατάταξη, εξέλιξη η οποία δεν είναι άσχετη με την επιβολή των capital controls και με το πλήγμα που υπέστη το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς και με την ανάγκη που προέκυψε για την επιβολή πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων.
Με την υποχώρηση αυτή μάλιστα κατά πέντε θέσεις ανακόπτεται μια πορεία μικρής, αλλά όχι ανεπαίσθητης, βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, τουλάχιστον όπως αυτή μετριέται από το WEF.
Στην αντίστοιχη έκθεση του 2012/2013 η Ελλάδα κατατασσόταν στην 96η θέση μεταξύ 144 χωρών, στην έκθεση του 2013/2014 στην 91η θέση μεταξύ 148 χωρών, στην έκθεση του 2014/2015 βελτίωσε σημαντικά τη θέση της ανεβαίνοντας στην 81η θέση μεταξύ 144 χωρών, ενώ το 2015/2016 παρέμεινε στην 81η θέση μεταξύ όμως 140 χωρών.
Οι χειρότερες επιδόσεις της Ελλάδας, με τη χώρα να κατατάσσεται στην 136η θέση μεταξύ 138 χωρών, καταγράφονται, σύμφωνα με την Καθημερινή, στον τομέα που αφορά την ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Σε ό,τι μάλιστα αφορά την πρόσβαση στη χρηματοδότηση, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 137η, με άλλα λόγια την προτελευταία θέση. Οι επιχειρήσεις μάλιστα δεν βρίσκουν εύκολα διέξοδο και σε άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία, καθώς οι επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας είναι χαμηλές και σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση μέσω εγγυήσεων (136η θέση) ή μέσω ταμείων κεφαλαιακών συμμετοχών (135η θέση).
Φτωχές είναι οι επιδόσεις της χώρας και σε ό,τι αφορά τα φορολογικά κίνητρα –ή μάλλον αντικίνητρα– στην υλοποίηση επενδύσεων. Ειδικότερα, η χώρα κατατάσσεται στην 136η θέση σε ό,τι αφορά την επίδραση της φορολογίας ως κίνητρο για επενδύσεις, αλλά και ως κίνητρο στην αγορά εργασίας (135η θέση). Αξίζει να σημειωθεί ότι στην έρευνα γνώμης που διεξάγει το WEF, οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές και η φορολογική νομοθεσία αποτελούν τον δεύτερο και πέμπτο κυριότερο ανασταλτικό παράγοντα, αντιστοίχως, για το επιχειρείν στην Ελλάδα.
Ο κυριότερος ανασταλτικός παράγοντας είναι η πολιτική αστάθεια, ενώ η πρώτη πεντάδα περιλαμβάνει ακόμη τη γραφειοκρατία και τη δυσκολία πρόσβασης στη χρηματοδότηση.
Ως προς το μακροοικονομικό περιβάλλον η χώρα κατατάσσεται στην 131η θέση, εξέλιξη μάλλον αναμενόμενη, με δεδομένο το ύψος του χρέους της χώρας. Η αποτελεσματικότητα του θεσμικού πλαισίου στην επίλυση διαφορών παραμένει χαμηλή (130ή θέση), ενώ η διαφάνεια στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής εξακολουθεί να μην αποτελεί δυνατό σημείο της χώρας (121η θέση).
Πού ξεχωρίζει
Καλύτερες είναι οι επιδόσεις της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τις υποδομές (37η θέση), την ανώτερη εκπαίδευση και κατάρτιση (45η θέση), ενώ διαπιστώνεται ότι έχει πλεόνασμα σε επιστήμονες και μηχανικούς: στην υποκατηγορία που αφορά τη διαθεσιμότητα σε μηχανικούς και επιστήμονες η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 10η θέση. Πολλοί από αυτούς, ωστόσο, εγκαταλείπουν τη χώρα, με τη φετινή έκθεση του WEF να καταγράφει το φαινόμενο του «brain drain». Η Ελλάδα κατατάσσεται στην 124η θέση σε ό,τι αφορά τη δυνατότητά της να συγκρατεί τα ταλέντα εντός συνόρων και στην 130ή θέση σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα προσέλκυσης ταλέντων στη χώρα.