Στη λιτότητα αποδίδει το γεγονός της μη επίτευξης συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και δανειστών ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, σε νέο του άρθρο στο Project Syndicate, υπό τον τίτλο “Austerity Is the Only Deal-Breaker”.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει στο νέο του άρθρο ο υπουργός Οικονομικών, υπάρχει μια μεγάλη πλάνη σε ό,τι αφορά τη διεθνή κάλυψη των διαπραγματεύσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών.
Η εν λόγω πλάνη μπορεί εύκολα να επιβεβαιωθεί από την εξής ενδεικτική πρόσφατη φράση του Φίλιπ Στέφενς των Financial Times πως “η Αθήνα είναι ανίκανη ή απρόθυμη – ή και τα δύο – να εφαρμόσει ένα οικονομικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα”.
Καθώς η εν λόγω πλάνη παρουσιάζεται ως γεγονός, είναι φυσικό να φαίνεται πως η ελληνική κυβέρνηση μοιάζει πως σπαταλά την εμπιστοσύνη και την καλή θέληση των εταίρων στην Ευρωζώνη.
Όμως η πραγματικότητα των διαπραγματεύσεων είναι εντελώς διαφορετική.
Η κυβέρνησή μας, συνεχίζει ο κ. Βαρουφάκης, στοχεύει στην εφαρμογή μιας ατζέντας που περιλαμβάνει όλες τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που προτείνουν όλα τα ευρωπαϊκά οικονομικά think tanks (δεξαμενές σκέψεις).
Η κυβέρνησή μας είναι ικανή να διατηρήσει τη στήριξη του ελληνικού λαού για την εφαρμογή ενός ισχυρού οικονομικού προγράμματος.
Tι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Ο Γ. Βαρουφάκης εξηγεί:
Η Ελλάδα χρειάζεται έναν ανεξάρτητο φορολογικό – φοροεισπρακτικό μηχανισμό, εύλογα πρωτογενή πλεονάσματα για πάντα, ένα εύλογο και φιλόδοξο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, γνήσιες αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα που να θωρακίζουν τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων μακροπρόθεσμα, απελευθέρωση των αγορών για προϊόντα και υπηρεσίες.
Επομένως, εάν η κυβέρνησή μας είναι πρόθυμη να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις τις οποίες αναμένουν οι δανειστές, γιατί οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε συμφωνία; διερωτάται ο υπουργός Οικονομικών και απαντά:
Το πρόβλημα είναι απλό: Οι δανειστές της Ελλάδας επιμένουν για ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα τόσο για το τρέχον έτος, 2015, όσο και για το επόμενο.
Πρόκειται για μια προσέγγιση που θα υπονομεύσει την ανάκαμψη, θα μειώσει την ανάπτυξη και θα επιδεινώσει τον φαύλο κύκλο του ελληνικού χρέους.
Επί της ουσίας, η προσέγγιση των δανειστών για πρόσθετη λιτότητα θα διαγράψουν κάθε ικανότητα, αλλά και θέληση της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει τη μεταρρυθμιστική ατζέντα που τόσο απελπισμένα χρειάζεται η οικονομία.
Η κυβέρνησή μας δεν μπορεί να αποδεχθεί – και δεν θα αποδεχθεί – μια θεραπεία που έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια ότι είναι χειρότερη από την ίδια την ασθένεια.
στο 