Λάθος είναι το επίχείρημα που επικαλέσθηκε ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, την περασμένη εβδομάδα για να δικαιολογήσει την απόρριψη του ελληνικού αιτήματος για αύξηση του πλαφόν των εκδόσεων εντόκων γραμματίων, σημειώνει ο γνωστός αρθρογράφος του Reuters, Ούγκο Ντίξον, σε σχόλιο του με τίτλο: “Είναι η ΕΚΤ άδικη με την Ελλάδα”.
Ωστόσο, ο Ντίξον θεωρεί ότι η σκληρή στάση της ΕΚΤ μπορεί να δικαιολογηθεί από την έως τώρα δυσκολία συνεργασίας της ελληνικής κυβέρνησης με τους πιστωτές της.
Το επιχείρημα του κ. Ντράγκι ήταν ότι, αν μία ελληνική τράπεζα χρησιμοποιούσε την πρόσθετη έκδοση εντόκων για να λάβει ρευστότητα από την ΕΚΤ, αυτό θα αποτελούσε νομισματική χρηματοδότηση ενός κράτους από την κεντρική τράπεζα, προσθέτοντας ότι η νομισματική χρηματοδότηση, άμεση ή έμμεση, απαγορεύεται από το άρθρο 123 της συνθήκης της ΕΕ.
“Υπάρχουν δύο λάθος πράγματα σε αυτό το επιχείρημα. Πρώτον, αν η ΕΚΤ θα παραβίαζε τη Συνθήκη με την αύξηση του πλαφόν σήμερα, γιατί δεν την παραβίασε το 2012 (σ.σ.: όταν είχε εγκρίνει την προσωρινή αύξηση του πλαφόν επί συγκυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ); Δεύτερον το άρθρο 123 της Συνθήκης απαγορεύει μόνο την άμεση, παρά την έμμεση, χρηματοδότηση κυβερνήσεων”, τονίζει ο Ντίξον.
Συνεχίζοντας, ο αρθρογράφος σημειώνει: “Στην πραγματικότητα, η ΕΚΤ χρηματοδότησε έμμεσα πολύ τις κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια. Ας σκεφθούμε το νέο της πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, που συνεπάγεται την αγορά ομολόγων ύψους άνω του 1 τρισ. ευρώ”.
Ωστόσο, προσθέτει ο Ντίξον, η ΕΚΤ έχει δικαιολογία για τη διαφορετική μεταχείριση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα από την προκάτοχό της. “Το 2012, η νέα κυβέρνηση Σαμαρά συνεργαζόταν σε γενικές γραμμές με τους πιστωτές της, αν και υπήρχαν διαφωνίες για τις λεπτομέρειες του προγράμματος. Η ΕΚΤ μπορούσε, επομένως, να πιστεύει εύλογα ότι (η Ελλάδα) θα είχε τελικά τη δυνατότητα να αντλήσει χρήματα από το πρόγραμμα βοήθειας. Έτσι, η χαλάρωση του ορίου για τις εκδόσεις εντόκων γραμματίων θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ως προσωρινό μέτρο χρηματοδότησης”.
Αντίθετα, συνέχισε “η νέα κυβέρνηση Τσίπρα δυσκολεύεται να συνεργασθεί με τους πιστωτές της. Εβδομάδες χάθηκαν σε διαμάχες για τους όρους, όπως για το αν οι ελεγκτές θα αποκαλούνταν τρόικα ή “οι θεσμοί” και αν θα έπρεπε να συναντώνται στην Αθήνα ή στις Βρυξέλλες”.
Ωστόσο, τα πράγματα θα άλλαζαν, εάν ο Τσίπρας άρχιζε να συνεργάζεται πιο εποικοδομητικά με τους πιστωτές, σημειώνει ο Ντίξον. “Εάν η κυβέρνηση συνεργασθεί πιο εποικοδομητικά για να διαπιστώσει ότι η ΕΚΤ διατηρεί τη σκληρή στάση της, η κεντρική τράπεζα θα ήταν ανοικτή σε κριτική ότι ήταν άδικη και ασυνεπής.. Θα κυκλοφορούσαν θεωρίες ότι ηθελημένα υπονομεύει τον Τσίπρα, λόγω της πολιτικής του τοποθέτησης. Τα σοκ θα εξαπλωνόταν σε όλη την Ευρώπη”, τονίζει ο αρθρογράφος.