Όλοι εκείνοι, ανάμεσα τους κι εγώ, που ανησυχούσαν πολύ για την Ιαπωνία στα τέλη του 1990 και τώρα βλέπουν τα περισσότερα κράτη του προηγμένου κόσμου να αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, διερωτώνται «αν υπάρχει άραγε κάποιος που δεν πιστεύει ότι το Deja Vu επανέρχεται»; Αυτό αναφέρει στην εισαγωγή του άρθρου του στους New York Times, ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν.
«Μια τέτοια περίπτωση – συνεχίζει – είναι η άνοδος και η πτώση των ευρωπαϊκών τραπεζών, στις αδυναμίες των οποίων πολλοί αποδίδουν την δυσκολία της Ευρώπης να ανακάμψει και μαζί της να ανακάμψει και η ευρωπαϊκή οικονομία.
Στο Ft Alphaville, ο Matthew Klein εξετάζει τα αποδεικτικά στοιχεία αυτής της πραγματικότητας, και είναι εντυπωσιακή η διαπίστωση ότι υπάρχει ελάχιστη υποστήριξη στις λεγόμενες «κακές-τράπεζες» στις οποίες αποδίδονται όλα τα «κακά» καθώς όπως φαίνεται όλοι τα επαναλαμβάνουν.
Όμως κοιτώντας πίσω στην έκθεσή μου του 1998 για την Ιαπωνία και τους λόγους που η οικονομία της βρέθηκε σε εκείνη τη δύσκολη θέση, διαπιστώνω για μια ακόμη φορά ότι η ρίζα του ιαπωνικού προβλήματος ήταν ένα δυσλειτουργικό τραπεζικό σύστημα αποτέλεσμα του μεγάλου συστήματος δανεισμού του.
Αυτό, που όπως φαίνεται αντιμετωπίζουν και ο ευρωπαϊκές τράπεζες οι οποίες εμφανίζονται εγκλωβισμένες στα ίδια «γνωστά» προβλήματα κάνοντας αρκετούς να διερωτώνται «εάν οι τράπεζες είναι το πρόβλημα της Ευρώπης».
στο 