Με τον Δεκέμβριο να μας αποχαιρετά και επίσημα σε λίγες ημέρες
και τους προγραμματισμένους πλειστηριασμούς για το πρώτο 6μηνο του νέου έτους
να ‘’πέφτουν βροχή’’, οι δανειολήπτες βρίσκονται για άλλη μια φορά επί ξύλου κρεμάμενοι με τα κόκκινα δάνεια να αποτελούν “πονοκέφαλο”.
Απουσίας νομοθετικού πλαισίου προστασίας και με τον νέο
πτωχευτικό νόμο σε ισχύ το τελευταίο διάστημα, πρωτοφειλέτες και εγγυητές έχουν
χάσει κυριολεκτικά τον ύπνο τους.
Γράφει η δικηγόρος, Χριστίνα Γλυκού
Με τον πολυδιαφημισμένο και παντελώς αποτυχημένο (μέχρι τη
στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών
να εμφανίζει το ένα τεχνικό πρόβλημα μετά το άλλο και τις διαταγές πληρωμής να αποτελούν
καθημερινό φαινόμενο, εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς όλο αυτό το πλήθος
οφειλετών μπορεί να αμυνθεί και να προστατεύσει το βιός τους.
Οι κόκκινοι δανειολήπτες λοιπόν (πληττόμενοι τόσο από την
πρωτοφανή για τα χρονικά οικονομική κρίση, όσο και από τον covid19) θα πρέπει σε περίπτωση
κοινοποίησης διαταγής πληρωμής να εξαντλήσουν τα δικονομικά μέσα που διαθέτουν
και δη να καταθέσουν εντός 15 εργασίμων ημερών (όχι ημερολογιακών) μέσω του
πληρεξουσίου δικηγόρου τους ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής για ακύρωση
αυτής και αίτηση αναστολής εκτέλεσης αυτής (αν του κοινοποιήθηκε για πρώτη
φορά) ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου.
Παράλληλα δε (και εφόσον η αίτηση τους στον εξωδικαστικό
μηχανισμό ρύθμισης οφειλών παραμένει…κολλημένη και δεν μπορεί να
οριστικοποιηθεί για να ρυθμίσουν συνολικά τις οφειλές τους) να ξεκινήσουν
διμερώς διαπραγμάτευση με το πιστωτικό ίδρυμα που τους κοινοποίησε το δικόγραφο
για εξωδικαστική βιώσιμη ρύθμιση της οφειλής του, βασιζόμενη στην εμπορική αξία
της περιουσίας τους, την οικονομική κατάσταση, το πλήθος πιστωτών κλπ .
Δυστυχώς συχνά τα πιστωτικά ιδρύματα, αλλά και οι εταιρείες
διαχείρισης που έχουν αναλάβει τα χαρτοφυλάκια αυτών, ζητούν υπέρογκα ποσά
προκαταβολής και εξωπραγματικά ποσά μηνιαίων καταβολών, μη λαμβάνοντας υπόψη
κανένα από τα παραπάνω δεδομένα.
Γι’ αυτό ο οφειλέτης
θα πρέπει να αναζητήσει τη βοήθεια ειδικών ώστε να εξισορροπηθεί η διαπραγματευτική δύναμη των μερών, να
υποβληθεί βιώσιμη πρόταση ρύθμισης και να προχωρήσει η τραπεζική διαπραγμάτευση.
Συνακόλουθα, σε περίπτωση κοινοποίησης προγράμματος πλειστηριασμού
(παράλληλα με τις ανωτέρω εξωδικαστικές ενέργειες), θα πρέπει να κατατεθεί
ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου ανακοπή κατά αυτού και αν χρειαστεί (λόγω των
μακρινών ή οριακών δικασίμων που δίνονται) και ασφαλιστικά μέτρα (επικείμενος κίνδυνος).
Εν κατακλείδι, με βάση τα όσα εκτέθηκαν ανωτέρω, είναι
αδήριτη ανάγκη η θέσπιση ισχυρού νομοθετικού πλαισίου για την προστασία των
δανειοληπτών που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο – παρά το γεγονός ότι δεν
έδρασαν με δόλο, αλλά υπήρξαν θύματα των οικονομικών και υγειονομικών συνθηκών –
και να χάσουν ό,τι με κόπο απέκτησαν.
Νομοθετικό πλαίσιο που θα έπρεπε ήδη να υπάρχει αν όχι από
την κατάργηση του νόμου 3869/10, τουλάχιστον από το καλοκαίρι που ξεκίνησαν τα
πρώτα σύννεφα του εξωδικαστικού μηχανισμού (παρά τις αρχικές αισιόδοξες, αλλά
εκτός πραγματικότητας προβλέψεις)..
Νομοθετικό πλαίσιο που αφενός να υποχρεώνει (και όχι να δίνει
προαιρετική δυνατότητα συμμετοχής, όπως συμβαίνει τώρα) στα τραπεζικά ιδρύματα
να προβούν σε βιώσιμες ρυθμίσεις, αφετέρου να τα ελέγχει και όχι να τα αφήνει
ασύδοτα να ζητούν γη και ύδωρ από τους οφειλέτες..
Είναι πια καιρός να προστατευτούν εν τοις πράγμασι όλοι αυτοί
που είδαν τις συνθήκες της ζωής τους να ανατρέπονται, που είδαν τα εισοδήματα
τους να συρρικνώνονται ή να μηδενίζονται, τις επιχειρήσεις τους να βάζουν
λουκέτο..
Γιατί οι περιβόητες πλατφόρμες (με αποκορύφωμα την τρέχουσα)
αποδεικνύονται δυστυχώς αντί για σωτηρία, πυροτέχνημα..
στο 