Η καταστροφική υποχώρηση του ελληνικού ΑΕΠ κατά 25% στα προηγούμενα χρόνια, οφείλεται κυρίως στη λανθασμένη πολιτική λιτότητας, τονίζεται σε σημερινή ανάλυση της δημόσιας Αυστριακής Ραδιοφωνίας, στην οποία επισημαίνεται πως οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες οδήγησαν σε κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, ενώ χωρίς αυτές ή με μια μακροπρόθεσμη δημοσιονομική προσαρμογή η χώρα θα βρισκόταν σήμερα σε καλύτερη κατάσταση.
Στην ανάλυση, η οποία επικαλείται έρευνα του γερμανικού “Ιδρύματος Χανς Μπέκλερ”, σημειώνεται ότι στην περίοδο 2010-2014 τα μέτρα λιτότητας προκάλεσαν μια συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά περισσότερο από 25%, ενώ οι περικοπές και οι υψηλότεροι φόροι, σε περίοδο πτώσης της οικονομικής δραστηριότητας, οδήγησαν σε μια περαιτέρω ελάττωση της ζήτησης και σε μια ενίσχυση της ύφεσης.
Προστίθεται δε, πως εάν δεν υπήρχε η πολιτική λιτότητας σε αυτή την έκταση, τότε η Ελλάδα θα είχε αποφύγει τη δραματική πτώση της οικονομίας της, καθώς το καταρρέον ΑΕΠ προκάλεσε ταυτόχρονα μια άνοδο του ύψους του χρέους.
Στην ανάλυση αναφέρεται ότι στην έρευνα του Ιδρύματος, για την επίδραση της μείωσης των δαπανών και της αύξησης των φόρων στην οικονομική δύναμη της Ελλάδας, διαπιστώνεται ότι στη χρονική περίοδο 2010-2014 οι δαπάνες μειώθηκαν κατά 29,2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι φόροι και τα τέλη αυξήθηκαν κατά 29,4 δισεκατομμύρια ευρώ, και πως επιζήμιες για την ανάκαμψη υπήρξαν κυρίως οι περικοπές στις δαπάνες.
Εάν η Ελλάδα δεν είχε εφαρμόσει μέτρα λιτότητας, τότε το ΑΕΠ μεταξύ 2009 και 2014 θα είχε παραμείνει στάσιμο και το ποσοστό χρέους της Ελλάδας θα παρέμενε πολύ χαμηλότερο από ό,τι είναι σήμερα, έπειτα από όλες τις προσπάθειες για λιτότητα, σημειώνεται στην ανάλυση.
Οι αναλυτές του Ιδρύματος Χανς Μπέκλερ επισημαίνουν ότι η κατάσταση θα ήταν σημαντικά καλύτερη εάν δίνονταν αρχικά στην Ελλάδα δάνεια και εάν μεταφερόταν για αργότερα η μείωση του ελλείμματος στον προϋπολογισμό, όταν πλέον θα υπήρχε και πάλι οικονομική ανάπτυξη. Υπολογίζουν δε ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα καταγραφόταν μια μείωση του ελληνικού ΑΕΠ κατά μόλις 9%, κάτι που, σύμφωνα με την άποψή τους, σημαίνει ότι εάν το συνολικό πακέτο δημοσιονομικής προσαρμογής εφαρμοζόταν αργότερα, σε μια φάση οικονομικής ανάκαμψης, τότε θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί μια υποχώρηση του ελληνικού ΑΕΠ σχεδόν κατά δύο τρίτα.
στο 