Παρά το γεγονός ότι το μέγεθος της εργατικής τάξης ως
ποσοστό του εργατικού δυναμικού μειώνεται την περίοδο 2008-2014, εξαιτίας της
οικονομικής κρίσης και των μνημονιακών πολιτικών, οι εργατικές-λαϊκές τάξεις
και οι άνεργοι (που κατά βάση προέρχονται από τους κόλπους της μισθωτής
εργασίας), ως σύνολο, συγκροτούν μία διαρκώς αυξανόμενη, πληττόμενη κοινωνική
πλειοψηφία. Έτσι, από 49,01% το 2008 αποτελούν το 57,71% το 2014, ως ποσοστό
του εργατικού δυναμικού.
Τα παραπάνω προκύπτουν από μελέτη που δημοσίευσε το
Παρατηρητήριο Οικονομικών και Κοινωνικών Εξελίξεων του Ινστιτούτου Εργασίας
(ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ, με στόχο να διερευνήσει την ταξική διάθρωση της ελληνικής
κοινωνίας και τη θέση της εργατικής τάξης την περίοδο 2006-2014.
Ειδικότερα, από την ομαδοποίηση των κοινωνικών τάξεων που
πραγματοποιείται στη μελέτη, η οποία φέρει τον τίτλο «Η ταξική διάρθρωση και η
θέση της εργατικής τάξης στην ελληνική κοινωνία», προκύπτουν τρία ταξικά
σύνολα: Οι ανώτερες τάξεις, με «αστική αντικειμενική πόλωση», οι μεσαίες
τάξεις, που χαρακτηρίζονται από ανομοιογένεια, και οι εργατικές-λαϊκές τάξεις,
με «προλεταριακή αντικειμενική πόλωση».
Ως ποσοστό της συνολικής απασχόλησης, το πρώτο ταξικό σύνολο
βαίνει μειούμενο (από 1,61% το 2006 σε 1,21% το 2014), το δεύτερο παρουσιάζει
αυξητικές τάσεις (από 54,21% το 2006 σε 56,37% το 2014), ενώ το τρίτο
εμφανίζεται μειωμένο στο τέλος της υπό εξέταση περιόδου (από 44,18% το 2006 σε
42,42% το 2014).
Επίσης, ένα μεγάλο σύνολο αποτελούν οι άνεργοι. Η ανεργία
από 8,86% του εργατικού δυναμικού το 2006 και 7,33% το 2008 εκτινάσσεται στο
26,56% το 2014. Η αυξανόμενη ανεργία διογκώνει τον «εφεδρικό στρατό», πιέζοντας
τους μισθούς προς τα κάτω.
στο 