Επιτάχυνση του ρυθμού μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας
κοντά στο 2% «βλέπει» για το 2018 το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, ωστόσο
κρούει καμπανάκια για την πορεία της οικονομία μετά την ολοκλήρωση του τρίτου
προγράμματος του ESM
υποστηρίζοντας ότι θα χρειαστεί ένα στρατηγικό σχέδιο μακράς πνοής που
υπερβαίνει τη θητεία μιας κυβέρνησης, ενώ προειδοποιεί ότι δεν υπάρχουν
περιθώρια εφησυχασμού.
Στην τριμηνιαία έκθεσή του για την πορεία της ελληνικής
Οικονομίας που δόθηκε στη δημοσιότητα, την πρώτη έκθεση με νέα σύνθεση και συντονιστή
τον Φραγκίσκο Κουτεντάκη, διαπιστώνονται μεν ευοίωνες προσδοκίες μετά τον
θετικό ρυθμό μεγέθυνσης που παρουσίασε το 2017.
Στην έκθεση καταγράφονται οι θετικές εξελίξεις στην πορεία
της ελληνικής οικονομίας αλλά και οι προκλήσεις που έχει μπροστά της, μεταξύ
των οποίων το νέο Πλαίσιο Εποπτείας που βρίσκεται σε φάση διαπραγμάτευσης με
τους δανειστές, αλλά και το υψηλό δημόσιο χρέος, τα κόκκινα δάνεια (95 δις ευρώ οι οφειλές προς τράπεζες), οι
ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο που φθάνουν τα 130 δισ. ευρώ όπως και η
διαρροή ανθρώπινου εξειδικευμένου δυναμικού σε χώρες του εξωτερικού και η
μακροχρόνια ανεργία.
Η αντιμετώπιση των προκλήσεων αυτών, όπως σημειώνουν πηγές
του Γραφείου απαιτεί την ανάγκη μιας στρατηγικής μακράς πνοής με ελάχιστη
συναίνεση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και των κοινωνικών φορέων. Χρειάζεται,
όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν οι ίδιες πηγές, ένας ανοικτός δημόσιος διάλογος
για το πώς θα αντιμετωπισθούν όλες αυτές οι προκλήσεις. Σύμφωνα με τους ίδιους
παράγοντες βασικοί άξονες αυτής της συζήτησης θα πρέπει να είναι
– Η εξασφάλιση της δημοσιονομικής σταθερότητας
– Η διασφάλιση υψηλών και σταθερών πρωτογενών πλεονασμάτων
– Η σχεδιασμένη αξιοποίηση του δημοσιονομικού χώρου
– Η ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας
– Η ενίσχυση της εξωστρέφειας κλάδων υψηλής προστιθέμενης
αξίας
– Η ενίσχυση των εγχώριων επενδύσεων καθώς και η προσέλκυση
επενδύσεων από το εξωτερικό
– Η τυποποίηση των διαδικασιών ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων
οφειλών με κοινωνική προστασία.
Στην έκθεση επισημαίνεται το θολό τοπίο που διέπει του νέο πλαίσιο εποπτείας μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος του ESM («με δεδομένο ότι το επίσημο πλαίσιο για την «Άσκηση εποπτείας μετά το πρόγραμμα» του κανονισμού 472/2013 δεν είναι ιδιαίτερα λεπτομερές, οι ακριβείς όροι θα καθοριστούν από την πολιτική διαπραγμάτευση που θα ολοκληρωθεί στους επόμενους μήνες») ενώ τονίζεται ιδιαίτερα η αβεβαιότητα που θα προκαλούσε η ύπαρξη αιρεσιμότητας αναφορικά με τη διευθέτηση του χρέους.
«Από πλευράς των επίσημων δανειστών, το κρίσιμο ζητούμενο είναι ένα αποτελεσματικό σύστημα κινήτρων που θα εξασφαλίζει την υπεύθυνη στάση των μελλοντικών κυβερνήσεων. Εδώ αναμένεται να χρησιμοποιηθεί η ρύθμιση του χρέους υπό συνθήκες που θα αξιολογούνται σε βάθος χρόνου. Ωστόσο, τα μέτρα ελάφρυνσης που θα αποφασιστούν θα πρέπει να συμβάλλουν στη μελλοντική σταθερότητα και να μην χαρακτηρίζονται από αιρεσιμότητα – καθώς κάτι τέτοιο καθιστά δύσκολη την εκτίμηση των χρηματοδοτικών αναγκών της ελληνικής οικονομίας και θα καταστήσει δαπανηρότερη την αποκατάσταση της κανονικής χρηματοδότησης του Ελληνικού Δημοσίου από τις ιδιωτικές αγορές, δηλαδή τον τελικό σκοπό του όλου εγχειρήματος.
Η ολοκλήρωση του προγράμματος και η εξάλειψη των εξωτερικών ανισορροπιών της ελληνικής οικονομίας υπήρξε το αποτέλεσμα μεταρρυθμίσεων και προσπαθειών διαδοχικών κυβερνήσεων τα τελευταία οκτώ χρόνια και σημαντικών επιβαρύνσεων για τους πολίτες της χώρας. Ωστόσο, η αποκατάσταση της μακροοικονομικής και δημοσιονομικής ισορροπίας δεν συνεπάγεται το τέλος της προσπάθειας ούτε υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού.