Σε πρακτικό επίπεδο, η συμφωνία της 20ης του Φεβρουαρίου του Eurogroup προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία να προχωρήσουμε προς τα εμπρός.
Αυτό αναφέρει σε ανάρτηση στο προσωπικό του blog ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι κοιτώντας προς το μέλλον και πέρα από τις τρέχουσες εντάσεις, κοινό μας καθήκον είναι να επανασχεδιαστεί η Ευρώπη, έτσι ώστε οι Γερμανοί και οι Έλληνες, μαζί με όλους τους Ευρωπαίους, να μπορούν να φανταστούν ξανά τη νομισματική μας ένωση ως ένα βασίλειο κοινής ευημερίας.
Ωστόσο, στην ανάρτηση του, ο Βαρουφάκης αναλύει για ακόμη μία φορά τους λόγους για τους οποίους ήταν αντίθετος με τα δάνεια διάσωσης που έλαβε η Ελλάδα το 2010 και το 2012.
Όταν, στις αρχές του 2010, το ελληνικό κράτος έχασε την ικανότητά της να εξυπηρετήσει το χρέος της, έκανε μια εκστρατεία ενάντια στο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για ένα τεράστιο δάνειο από την Ευρώπη.
Γιατί;
Διότι:
– τα νέα δάνεια που δεν ήταν ένα σχέδιο διάσωσης για την Ελλάδα, αλλά μια κυνική μεταφορά των ζημιών από τα βιβλία των ιδιωτικών τραπεζών στους αδύνατους ώμους των πιο αδύναμων των Ελλήνων πολιτών.
(Πόσοι από τους ευρωπαίους φορολογούμενους, οι οποίοι πλήρωσαν τα δάνεια αυτά, γνωρίζουν ότι πάνω από το 90% των 240 δισ. ευρώ που δανείστηκε η Ελλάδα πήγε στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, και όχι στο ελληνικό κράτος ή τους πολίτες της;)
– ήταν προφανές ότι, σε μια εποχή που η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα υφιστάμενα δάνεια της, οι συνθήκες λιτότητας που επιβλήθηκαν συνέτριψαν τα ελληνικά ονομαστικά εισοδήματα, κάνοντας το χρέος ακόμη λιγότερο βιώσιμο
– η «διάσωση», αργά ή γρήγορα, θα επιβάρυνε ακόμη περισσότερο τους Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους φορολογούμενους όταν οι Έλληνες θα λύγιζαν κάτω από τον όγκο των χρεών τους
– οι Ευρωπαίοι παραπλανήθηκαν καθώς μια διάσωση των τραπεζών παρουσιάστηκε ως πράξη «αλληλεγγύης προς την Ελλάδα», στρέφοντας τους Γερμανούς κατά των Ελλήνων, και τους Έλληνες εναντίον των Γερμανών και, τελικά, την Ευρώπη ενάντια στον εαυτό της.
Το 2010 η Ελλάδα δεν όφειλε ούτε ένα ευρώ στους Γερμανούς φορολογούμενους.
Δεν είχαμε το δικαίωμα να δανειστούμε από αυτούς, ή από άλλους ευρωπαίους φορολογούμενους, ενώ το δημόσιο χρέος μας δεν ήταν βιώσιμο. Τέλος!
Αυτό ήταν ένα «αμφιλεγόμενο» σημείο το 2010:
Τότε, η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να δανειστεί ούτε ένα ευρώ, πριν ξεκινήσει διαδικασίες αναδιάρθρωσης του χρέους και εν μέρει αθέτηση πληρωμών προς τους πιστωτές του ιδιωτικού τομέα.
Πολύ πριν από την «διάσωση» του Μαΐου του 2010, ζήτησα από τους ευρωπαίους πολίτες να πουν στις κυβερνήσεις τους να μην σκεφτούν να αναλάβουν τις απώλειες του ιδιωτικού τομέα.
Χωρίς αποτέλεσμα, φυσικά.
Η μεταφορά αυτή πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την παροχή του μεγαλύτερου δανείου στην οικονομική ιστορία του ελληνικού κράτους, ενώ η επιβολή της λιτότητας προκάλεσε στους Έλληνες την απώλειες του ενός τετάρτου του εισοδήματός τους, καθιστώντας αδύνατη την αποπληρωμή του χρέους.
Αυτό ήταν τότε, το 2010.
Τι πρέπει να κάνουμε τώρα, το 2015.
Η Ελλάδα παραμένει σε κρίση και ο λαός βρίσκεται στο μέσο ενός αμοιβαίου παιχνιδιού απόδοσης ευθυνών μεταξύ των Ελλήνων και των Γερμανών.
Κατ ‘αρχάς, θα πρέπει να εργαστούμε για τον τερματισμό του τοξικού παιχνιδιού της απόδοσης ευθυνών και της ηθικολογίας, που δείχνει να ωφελούν μόνο τους εχθρούς της Ευρώπης.
Δεύτερον, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στο κοινό μας συμφέρον: Σχετικά με το πώς θα αναπτυχθεί και θα μεταρρυθμιστεί η Ελλάδα γρήγορα, έτσι ώστε το ελληνικό κράτος να εξοφλήσει τα χρέη του.
Σε πρακτικό επίπεδο, η συμφωνία της 20ης του Φεβρουαρίου του Eurogroup προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία να προχωρήσουμε προς τα εμπρός.
Αυτό αναφέρει σε σημερινή του ανάρτηση στο προσωπικό του blog ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι κοιτώντας προς το μέλλον, και πέρα από τις τρέχουσες εντάσεις, κοινό μας καθήκον είναι να επανασχεδιαστεί η Ευρώπη, έτσι ώστε οι Γερμανοί και οι Έλληνες, μαζί με όλους τους Ευρωπαίους, να μπορούν να φανταστούν ξανά τη νομισματική μας ένωση ως ένα βασίλειο κοινής ευημερίας, καταλήγει ο Βαρουφάκης.