«…Τα παθήματα του παρελθόντος πρέπει να γίνουν μαθήματα
για όλους τους εργοδότες και εργαζόμενους στο μέλλον. Και οι κοινωνικοί εταίροι
θα πρέπει να αφουγκραστούν την κρισιμότητα της συγκυρίας. Στα εργασιακά οι
υποτιθέμενες μεταρρυθμίσεις κατέληξαν σε απορρυθμίσεις με δραματικά
αποτελέσματα. Το συνολικό κόστος μισθοδοσίας
των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα εκτιμάται ότι μειώθηκε από 42,1 δις
ευρώ το 2009 σε 33,6 δις το 2016, με απώλειες 20,2%. Η ανεργία δεν
αποκλιμακώθηκε όσο είχε εκτιμηθεί και παρέμεινε το 2016 στο 23,6% με μεγάλο
χαμένο τον ιδιωτικό τομέα.
Αναφορικά με ένα σχέδιο 6 νέων άρθρων που προτείνεται, δεν
είμαι σίγουρος ότι αφορούν τόσο πολύ την επέκταση της ΕΓΣΣΕ και μάλιστα ενόψει
του κινδύνου να θεσμοθετηθούν όλες οι αλλαγές προς το χειρότερο που προτείνουν
οι θεσμοί. Προτεραιότητα των κοινωνικών εταίρων στα πλαίσια της ΕΓΣΣΕ δεν θα
έπρεπε να είναι το ταμείο επαγγελματικής ασφάλισης, η καταπολέμηση της
μισαλλοδοξίας, ούτε οι τεχνικές ομάδες «επανεκκίνησης» επιχειρήσεων, ενώ θεωρώ
πλεονασμό την αναφορά στα αυτονόητα όπως υγεία και ασφάλεια στην εργασία,
καταπολέμηση του ρατσισμού και αδήλωτη εργασία.
Η ΕΣΕΕ ξεκάθαρα δηλώνει θετική στην ισχύ της ΕΓΣΣΕ μέχρι το
τέλος του 2017 και μάλιστα με ομόφωνη απόφαση της πρόσφατης ετήσιας τακτικής
ΓΣ, ώστε να διασωθούν τόσο η σύμβαση, όσο και οι θεσμικοί όροι της που
περιλαμβάνουν τα βασικά επιδόματα. Μια συμφωνία των κοινωνικών εταίρων του
τόπου, σε μια κρίσιμη χρονική στιγμή, όπου η διαπραγμάτευση στα εργασιακά είναι
ανοικτή και δύσκολη, είναι πάντα χρήσιμη…».