Ξεκάθαρα αισιόδοξος σε ό,τι αφορά την πορεία της ελληνικής οικονομίας
εμφανίστηκε ο εκπρόσωπος της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Μιχάλης
Ψαλιδόπουλος.
Αμέσως μετά τη λήξη της πρώτης ημέρας της τριήμερης εκδήλωσης της
Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) για τους Έλληνες υποτρόφους
της, όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, η εγχώρια οικονομία θα καταφέρει στο
μέσο χρονικό διάστημα να ξεπεράσει τα προβλήματα και να βαδίσει στον δρόμο της
ανάκαμψης και της πλήρους απασχόλησης.
«Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος παρότι αναγνωρίζω τις
δυσκολίες που μας περιβάλλουν και πιστεύω ότι αργά αλλά σταθερά θα μπορέσουμε
και στο μέτρο που πείθουμε, θα πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας για τα
αδιέξοδα μιας πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας, ότι θα καταφέρουμε να
ξεπεράσουμε τα υπάρχοντα προβλήματα και να βαδίσουμε στον δρόμο της ανάκαμψης
και της πλήρους απασχόλησης.
Είναι εφικτό και στο μέσο χρονικό διάστημα αλλά και στο μακροχρόνιο,
αρκεί να υπάρχει προσήλωση στην καθημερινή προσπάθεια και να διορθώνονται
κάποιες κινήσεις οι οποίες δεν οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ως δημόσιος λειτουργός στο ΔΝΤ, προσπαθώ να υπερασπιστώ τα συμφέροντα
της χώρας σύμφωνα με τις οδηγίες που έχει από τις ελληνικές αρχές.
Εξηγώ πράγματα, μεταφέρω απόψεις και προσπαθώ να υπερασπιστώ τα
συμφέροντα του Έλληνα πολίτη».
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην ομιλία του, με θέμα τη «χρηματοοικονομική
κρίση του 2008 από τη σκοπιά της ιστορίας των οικονομικών θεωριών», με την
οποία άνοιξε η αυλαία της τριήμερης εκδήλωση του DAAD.
«Ήταν μια βραδιά των πρώην υποτρόφων του γερμανικού ιδρύματος κρατικών
υποτροφιών στην οποία είχε την τιμή να μιλήσω με την ιδιότητα του καθηγητή του
Πανεπιστημίου Αθηνών για την παγκόσμια κρίση του 2008 και τις επιπτώσεις της
από την πλευρά της ιστορίας των οικονομικών θεωρών.
Η παρουσίασή μου τόνισε ότι μετά το 2010 και αφού είχαν προηγηθεί
προγράμματα σταθεροποίησης και τόνωσης της ζήτησης παγκοσμίως, υπήρξε μια στροφή
προς τις πολιτικές λιτότητας που οφειλόταν και σε ακαδημαϊκούς και σε
πολιτικούς λόγους, η οποία διαρκεί μέχρι τις ημέρες μας, επειδή κυρίως χώρες
όπως οι αναδυόμενες οικονομίες, η Κίνα και άλλες που θα μπορούσαν να δώσουν ένα
εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο δεν το κάνουν αυτό, καθώς κερδίζουν από το
παγκόσμιο εμπόριο», επισήμανε ο αξιωματούχος του Ταμείου και καθηγητής Ιστορίας
Οικονομικών Θεωριών στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αναλυτικότερα, ολόκληρη η δήλωση του Μιχάλη Ψαλιδόπουλου στο Αθηναϊκό
Πρακτορείο:
«Ήταν μια βραδιά των πρώην υποτρόφων του γερμανικού ιδρύματος κρατικών
υποτροφιών στην οποία είχε την τιμή να μιλήσω με την ιδιότητα του καθηγητή του
πανεπιστημίου Αθηνών για την παγκόσμια κρίση του 2008 και τις επιπτώσεις της
από την πλευρά της ιστορίας των οικονομικών θεωρών.
Η παρουσίασή μου τόνισε ότι μετά το 2010 και αφού είχαν προηγηθεί
προγράμματα σταθεροποίησης και τόνωσης της ζήτησης παγκοσμίως, υπήρξε μια
στροφή προς τις πολιτικές λιτότητας που οφειλόταν και σε ακαδημαϊκούς και σε
πολιτικούς λόγους, η οποία διαρκεί μέχρι τις ημέρες μας, επειδή κυρίως χώρες
όπως οι αναδυόμενες οικονομίες, η Κίνα και άλλες που θα μπορούσαν να δώσουν ένα
εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο δεν το κάνουν αυτό, καθώς κερδίζουν από το
παγκόσμιο εμπόριο.
Αναφέρθηκα και στην περίπτωση της Ελλάδας με τη μεγάλη ιδιομορφία να
βρισκόμαστε έξι χρόνια και παραπάνω σε ύφεση, με ανεργία και τεράστιες
οικονομικές επιπτώσεις.
Τόνισα την ανάγκη αυτό το πράγμα να προβληματίσει και τον ακαδημαϊκό
κόσμο και τους όλους τους πολίτες, δεδομένου ότι η πολιτική αυτή στη δική μας
περίπτωση έχει φτάσει στα όρια της.
Στο ΔΝΤ προσπαθώ να υπερασπιστώ ως δημόσιος λειτουργός τα συμφέροντα
της χώρας σύμφωνα με τις οδηγίες που έχω από τις ελληνικές αρχές, κάνω αυτό που
στο καθημερινό λεξιλόγιο ονομάζεται οικονομική διπλωματία.
Εξηγώ πράγματα, μεταφέρω απόψεις και προσπαθώ να υπερασπιστώ τα
συμφέροντα του Έλληνα πολίτη.
Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος παρότι αναγνωρίζω τις
δυσκολίες που μας περιβάλλουν και πιστεύω ότι αργά αλλά σταθερά θα μπορέσουμε
και στο μέτρο που πείθουμε, θα πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας για τα
αδιέξοδα μιας πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας, ότι θα καταφέρουμε να
ξεπεράσουμε τα υπάρχοντα προβλήματα και να βαδίσουμε στον δρόμο της ανάκαμψης
και της πλήρους απασχόλησης.
Είναι εφικτό και στο μέσο χρονικό διάστημα αλλά και στο μακροχρόνιο,
αρκεί να υπάρχει προσήλωση στην καθημερινή προσπάθεια και να διορθώνονται
κάποιες κινήσεις οι οποίες δεν οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Δεν μιλάμε για μια οποιοδήποτε κρίση.
Οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού όταν μεταβήκανε από τον υπαρκτό
σοσιαλισμό στον καπιταλισμό περάσανε τρομερή κρίση μάξιμουμ τρία, άντε 4
χρόνια».