Τη συγγραφή εργασιών φοιτητών και υποψηφίων του ΑΣΕΠ αναλαμβάνουν εταιρείες ή μικρά γραφεία πέριξ των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με το κόστος να ανέρχεται από 100 μέχρι… 3000 ευρώ.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα “Καθημερινή” υποψήφιοι του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και δημόσιοι υπάλληλοι δίνουν μέχρι και 3.000 ευρώ για μια πανεπιστημιακή εργασία που θα τους βοηθήσει να βρουν μια θέση στον δημόσιο τομέα ή για να αναβαθμίσουν τα ακαδημαϊκά τους προσόντα για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης στην υπηρεσία τους.
Οι δύο αυτές κατηγορίες “αγοραστών “πανεπιστημιακών εργασιών έρχονται να προστεθούν σε όσους φοιτητές προπτυχιακών σπουδών επιδιώκουν να περάσουν με επιτυχία ένα δύσκολο μάθημα και πληρώνουν μια εργασία σε κάποιο τρίτο. Πέριξ των πανεπιστημίων καθώς και στο Διαδίκτυο οργανώνονται από μικρά γραφεία έως και εταιρείες που φτιάχνουν “έτοιμες” μεταπτυχιακές εργασίες.
«Τα μικρά γραφεία δεν διαφημίζονται, όλα γίνονται από στόμα σε στόμα ανάμεσα σε φοιτητές που έμειναν ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες τους, δηλαδή πήραν το πτυχίο» λέει στην εφημερίδα” Καθημερινή πανεπιστημιακός. Το φαινόμενο έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια καθώς έχουν γίνει πολλοί διορισμοί στον δημόσιο τομέα, ενώ έχουν επιλεγεί και νέα στελέχη.
Χαρακτηριστικά στον μεγαλύτερο κλάδο του Δημοσίου, στην εκπαίδευση έχουν γίνει 25.000 διορισμοί και έχουν αλλάξει στελέχη εκπαίδευσης.
Για το θέμα η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη εξετάζει υποθέσεις ανάληψης επί πληρωμή και εξ ολοκλήρου συγγραφής εργασιών για λογαριασμό τρίτων.
Στη μεγάλη βιομηχανία της λογοκλοπής και των αντιγράφων έχουν μπει πλέον και τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης.
«Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που νοικιάζουν ένα μικρό χώρο γύρω από τα πανεπιστήμια και συγγραφούν πανεπιστημιακές εργασίες. Κινούνται, αναπτύσσονται στις παρυφές των πανεπιστημιακών φροντιστηρίων, που λειτουργούν νόμιμα», ανέφερε στην εφημερίδα “Καθημερινή” ένας έμπειρος ιδιοκτήτης πανεπιστημιακού φροντιστηρίου.
Tην ίδια στιγμή έχουν πολλαπλασιαστεί οι εταιρείες που ειδικεύονται στη συγγραφή εργασιών. « Πλασάρονται ως δήθεν “συμβουλευτικές” αλλά επί της ουσίας συγγράφουν από την αρχή μέχρι το τέλος τις εργασίες των “πονηρών” πελατών » ανέφερε η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος (ΟΙΕΛΕ) με τον πρόεδρο της, Γιώργο Χριστόπουλο να κάνει λόγο στην εφημερίδα ” Kαθημερινή” για ένα φαινόμενο τόσο εκτεταμένο που θα πρέπει να να χαρτογραφηθεί αρχικά το πεδίο ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Μάλιστα η ηγεσία του ΕΜΠ πέρυσι κατέθεσε μήνυση στον αρμόδιο εισαγγελέα καθώς υπήρξε ανακοίνωση σε χώρους του Πανεπιστημίου που έλεγε ότι γραφεία-εταιρείες που εκπονούν εργασίες συνεργάζονται με προσωπικό του ιδρύματος. Υπονοούσε ότι καθηγητές “στέλνουν” τους φοιτητές – πελάτες στις εταιρείες αυτές.
Διαβάθμιση των εταιρειών
Ο τζίρος στις εταιρείες αυτές δεν μπορεί να εκτιμηθεί αλλά θεωρείται ότι είναι υψηλός, καθώς το φαινόμενο εντοπίζεται τόσο στα προπτυχιακά προγράμματα όσο και στις μεταπτυχιακές σπουδές. Οι τιμές δεν μπορούν να προσδιοριστούν με ακρίβεια καθώς η δραστηριότητα αυτή κινείται στο πλαίσιο της οικονομίας και η πληρωμή γίνεται χωρίς απόδειξη. Πάντως αναφορές φοιτητών και καθηγητών μιλούν στην εφημερίδα ” Καθημερινή” για εργασίες από 100 ευρώ μέχρι 3.000 ευρώ.
Η διαβάθμιση των τιμών εξαρτάται από την έκταση της κάθε εργασίας και τον βαθμό δυσκολίας της αλλά και τον φοιτητή. Άλλη είναι η τιμή που ισχύει στις εργασίες που δίνονται στο πλαίσιο ενός προπτυχιακού μαθήματος για πτυχίο ή στο πλαίσιο ενός μεταπτυχιακού προγράμματος, χαμηλότερη είναι η αμοιβή των προπτυχιακών φοιτητών που γράφουν εργασίες για νεότερους.
Σύμφωνα με την εφημερίδα “Καθημερινή” ερωτήματα ανακύπτουν και για τα μεταπτυχιακά προγράμματα σε πανεπιστήμια του εξωτερικού εξ αποστάσεως και πώς αποκτώνται οι τίτλοι τους.
Ενδεικτικό είναι ότι το υπουργείο Παιδείας όρισε οι υποψήφιοι για θέσεις στελεχών εκπαίδευσης οι οποίοι κατέχουν τίτλο ξένου ΑΕΙ για να μοριοδοτηθούν για αυτό καθώς και για τη γνώση ξένης γλώσσας στην οποία αποκτήθηκε ο τίτλος πρέπει να εξεταστούν στην ξένη γλώσσα.
Τελικά πολλοί είχαν καταθέσει μεταπτυχιακά από ξένα ΑΕΙ αλλά πολλοί λιγότεροι είχαν προσέλθει στις σχετικές προφορικές εξετάσεις.
Μπορεί το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί ; Στην περίπτωση που όσοι γράφουν τις εργασίες λογοκλέπτουν κείμενα είναι πιο εύκολο να πιαστούν. Και αυτό γιατί υπάρχει εγκατεστημένο σε όλες τις βιβλιοθήκες λογισμικό που ανακαλύπτει τη λογοκλοπή.
Αντίθετα είναι δύσκολο ο καθηγητής να αντιληφθεί την απάτη όταν οι «πωλητές εργασιών» συντάσσουν εργασίες χωρίς συρραφές άλλων κειμένων και λογοκλοπές.