«Η Γερμανία είναι πολύ, πολύ κουρασμένη» είναι ο τίτλος
άρθρου που υπογράφει ο John Micklethwait
στο Bloomberg.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, παρά του ότι οι ηγέτες της Γερμανίας
θέλουν να είναι κυρίαρχοι στην Ευρώπη, φαίνονται εξαντλημένοι από τις αδιάκοπες
κρίσεις. Αυτή η αυξανόμενη κόπωση του «ηγεμόνα» της Γηραιάς Ηπείρου θα μπορούσε
να επιφέρει εξίσου σημαντικά προβλήματα στην Ε.Ε. με το Brexit».
Γράφει ακόμη πως “όλα τα προβλήματα της Ευρώπης- οι
προσφυγικές ροές από τη Συρία, η κρίση του ευρώ, η επιθετικότητα του Βλαντιμίρ
Πούτιν, η αναιμική ανάπτυξη της Ευρωζώνης, η στροφή της Αν. Ευρώπης σε έναν
ακραία εθνικισμό, το Brexit-
κρατούν προσγειωμένη την Άγκελα Μέρκελ. Η Γερμανίδα Καγκελάριος έχει βρει
κάποιους τρόπους αντιμετώπισης, αλλά της λείπει η δύναμη να ηγηθεί της Ευρώπης,
με τους εταίρους της, ακόμη και όταν δεν την εμποδίζουν, κάνουν πολύ λίγα για
να τη βοηθήσουν. Έτσι, τα προβλήματα μεγαλώνουν και η ενόχληση στο Βερολίνο
αυξάνεται.
Δείτε για παράδειγμα, τις δύο βασικότερες κρίσεις που
βρίσκονται σε εξέλιξη. Την Κυριακή η ελληνική Βουλή αναμένεται να ψηφίσει ένα
ακόμη πακέτο δομικών μεταρρυθμίσεων, πριν από τη συνεδρίαση του Eurogroup στις
Βρυξέλλες στις 24 Μαΐου. Η Ελλάδα χρειάζεται την εκταμίευση της δόσης για να
ανταποκριθεί στις αποπληρωμές της τον Ιούλιο, αλλά το ΔΝΤ ανησυχεί πως το
φορτίο του χρέους είναι τόσο μεγάλο και δεν θα πετύχει τον στόχο για πλεόνασμα
3,5% το 2018. Ήδη η στρατηγική της Μέρκελ είναι έτοιμη: σε αντάλλαγμα για το
νέο πακέτο μέτρων, η Γερμανία και το ΔΝΤ θα αποδεχτούν μερικές από τις πιο ηρωικές
προβλέψεις της Ελλάδας και θα ανοίξει το θέμα του χρέους.
Κανείς στο Βερολίνο δεν θεωρεί ότι η Ελλάδα θα είναι ικανή
να αποπληρώσει τα χρέη της. «Είναι στην πραγματικότητα μια αναδυόμενη οικονομία
και όχι ανεπτυγμένη» υποστηρίζει ένας ανώτερος αξιωματούχος της Γερμανίας,
προσθέτοντας πικρόχολα ότι οι Έλληνες θα πρέπει να συναλλάσσονται με τον
Παγκόσμια Τράπεζα, όχι με το ΔΝΤ.
Το χειρότερο, από την άποψη της Γερμανίας, η έλλειψη προόδου
στην Ελλάδα είναι σύμπτωμα της μη ανταγωνιστικής οικονομίας όλης της ηπείρου. Έξι
χρόνια διαρκεί η κρίση του ευρώ και η Γαλλία έχει μόλις ξεκινήσει τις δομικές
μεταρρυθμίσεις, ενώ η Ιταλία προσπαθεί ακόμη να διορθώσει το τραπεζικό της σύστημα” καταλήγει το άρθρο.