Η ζωή θα ήταν πολύ πιο εύκολη για την Ελλάδα αν υπήρχε ένα «δίχτυ ασφαλείας» όπως η προληπτική γραμμή στήριξης υποστήριξε ο πρώην επικεφαλής του Euroworking Group Τόμας Βίζερ μιλώντας στο οικονομικό forum των Δελφών.
Αναγνώρισε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει την προληπτική γραμμή στήριξης θεωρώντας ότι αυτή ισοδυναμεί με ένα νέο πρόγραμμα.
Πάντως, υποστήριξε ότι είναι πιθανό τελικώς να υπάρξει μια προληπτική γραμμή στήριξης την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε ως «μαξιλάρι ασφαλείας» -το οποίο έχει βέβαια προϋποθέσεις και υποχρεώσεις για την χώρα που ζητά το άνοιγμά της- και όχι ως νέο πρόγραμμα όπως το μνημόνιο.
Όταν με ρωτούν αν μετανιώνω κάτι είναι ότι δεν έγινε η αναδιάρθρωση χρέους γιατί ήταν αυτό που θα μας βοηθούσε περισσότερο, παραδέχτηκε ο πρώην επικεφαλής του EwG Τόμας Βίζερ
Ωστόσο απάντησε στο ερώτημα και γιατί δεν έγινε: Δεν ξέραμε τι θα γίνει στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα αν είχες μια αναδιάρθρωση χρέους. Το ίδιο αφορούσε την Ιρλανδία αλλά και την Πορτογαλία. Απλά δεν πάρθηκε αυτό το πολύ αποφασιστικό βήμα.
Επιπρόσθετα σημείωσε ότι η ευρωζώνη ήταν χτισμένη με την θεώρηση ότι δεν θα υπάρχει ποτέ αδυναμία πρόσβασης στις αγορές. Γι’ αυτό δεν είχαμε τα εργαλεία.
Λυπάμαι πολύ που δεν είχαμε το 2010 σημαντική μείωση χρέους, αλλά γυρίζοντας τον εαυτό μου πίσω στο 2010 εν μέσω της τεράστιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και πάλι δεν θα το είχαμε.
Το 2012 είχαμε την μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους που έγινε στην οικονομική οικονομία. Ετσι το βάρος χρέους τώρα είναι σημαντικά μειωμένο απ’ όσο θα ήταν αν δεν είχε γίνει.
Τα 200 δισ. ευρώ
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μετρηθεί το κόστος της περιόδου Βαρουφάκη αλλά το πραγματικό κόστος είναι η μείωση του ΑΕΠ. Αυτό δεν είναι μεγάλο αν το δεις σε μια χρονιά. Πρέπει να δεις που ήσουν το 2014, που είσαι τώρα και που θα μπορούσε να είσαι. Αυτό είναι το πραγματικό κόστος. Γι’ αυτό λέω ότι ένα ποσό των 200 δισ. ευρώ είναι μια ασφαλής εκτίμηση, κάποιοι λένε ότι είναι συντηρητική.