To Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ανακοίνωσε σήμερα αλλαγή στον κανονισμό του για την κατ’ εξαίρεση χορήγηση δανείων, αφήνοντας ανοικτό όμως το ενδεχόμενο να χορηγεί μεγάλα δάνεια σε χώρες, το χρέος των οποίων δεν θεωρείται βιώσιμο με υψηλή πιθανότητα.
Στην ανακοίνωση, το ΔΝΤ σημειώνει ότι θα επιτρέπει τη χορήγηση μεγαλύτερων δανείων σε χώρες που δεν έχουν «υψηλή πιθανότητα» βιωσιμότητας του χρέους τους, εάν μπορούν παράλληλα να διατηρήσουν πιστώσεις (από δημόσιες ή ιδιωτικές πηγές) με όρους που θα επιτρέψουν τη βελτίωση των προοπτικών βιωσιμότητας του χρέους τους και θα δίνουν επαρκείς διασφαλίσεις για τα κεφάλαια του Ταμείου.
Αξιωματούχοι του Ταμείου ανέφεραν ότι αυτό μπορεί να απαιτήσει έναν ανασχεδιασμό του υφιστάμενου χρέους που κατέχουν ιδιώτες με την επιμήκυνση των λήξεων του ή με άλλους όρους, αλλά όχι μία πλήρη αναδιάρθρωσή του με μείωση των επιτοκίων ή του κεφαλαίου, η οποία, όπως σημείωναν, θα μπορούσε να αναστατώσει τις αγορές.
Ο στόχος του ΔΝΤ, όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση, είναι να μπορεί να σταθεί μία οφειλέτρια χώρα πιο γρήγορα στα πόδιά της, εμπνέοντας εμπιστοσύνη στο πρόγραμμα δανεισμού. Εάν οι ιδιώτες επενδυτές αποπληρώνονται με χρήματα του ΔΝΤ, περιορίζονται τα κίνητρα μίας χώρας να επιδιώξει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για τον ανασχεδιασμό του χρέους της, σημειώνεται.
Οι αλλαγές επιτρέπουν στο ΔΝΤ να αντιμετωπίζει κρίσεις, όπως αυτή της Ελλάδας το 2010, όταν το χρέος μίας χώρας όπως αυτό είναι σε μία ενδιάμεση κατηγορία μεταξύ του να είναι σαφώς μη βιώσιμο και να συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες βιωσιμότητας.
Το 2010, το ΔΝΤ δημιούργησε μία «συστημική εξαίρεση» που επέτρεψε να δανείσει στην Ελλάδα 30 δις. ευρώ.
Νέα αυτοκριτική του ΔΝΤ για την Ελλάδα
Το ΔΝΤ παραδέχθηκε για μία ακόμη φορά ότι η χορήγηση συστημικής εξαίρεσης για τον δανεισμό στην Ελλάδα, χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους της που δεν θεωρούνταν βιώσιμο με υψηλή πιθανότητα, προκάλεσε σημαντικό κόστος και κινδύνους για την Ελλάδα και το ΔΝΤ.
Ειδικότερα, όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του, η απόφαση αυτή καθυστέρησε την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους, έπληξε τις προοπτικές επιτυχίας του ελληνικού προγράμματος και υπονόμευσε τις ασφαλιστικές δικλείδες για τα κεφάλαια του Ταμείου.