Ακίνητα: Ελληνική πρωτιά στους φόρους – Η σύγκριση με χώρες της Ε.Ε.

Τον υψηλότερο φόρο κατοχής ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) στην Ευρωπαϊκή
Ένωση εξακολουθεί να διαθέτει η Ελλάδα, ενώ εάν ληφθούν
υπόψη όλοι οι επαναλαμβανόμενοι φόροι
που συνδέονται με την ιδιοκτησία, η χώρα μας κατατάσσεται στην τρίτη
θέση της ΕΕ, πίσω από τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Αντίστοιχα, αν
στο φορολογικό άθροισμα, προστεθεί και ο φόρος μεταβίβασης που επιβάλλεται στις μεταβιβάσεις που επιβάλλεται στις μεταβιβάσεις, τότε η
Ελλάδα βρίσκεται στην 4η θέση
της ΕΕ, καθώς οι μοναδικές χώρες που την ξεπερνούν είναι η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και το
Βέλγιο. Τα παραπάνω
επεσήμανε η εταίρος της PwC (τομέας
φορολογικών και νομικών υπηρεσιών), Φρέντι Γιατράκου, στο πλαίσιο σχετικής ημερίδας του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου
για τη φορολογία των ακινήτων.
Σύμφωνα με την κ.
Γιατράκου, άλλες ανταγωνιστικές ως προς την Ελλάδα χώρες, όπως η Κύπρος, έχουν
καταργήσει πλήρως τον φόρο ακίνητης περιουσίας από το 2017. Όπως σημείωσε η ίδια προκειμένου η φορολογία ακινήτων να μετατραπεί σε αναπτυξιακό
και όχι μόνο σε εισπρακτικό εργαλείο , όπως μέχρι σήμερα , θα ήταν χρήσιμος
ένας εξορθολογισμός του ΕΝΦΙΑ. Για παράδειγμα, αν δεν είναι εφικτή η πλήρης
κατάργηση του συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ ,τότε είναι απαραίτητη μια έστω μείωση του στον χαμηλότερο
συντελεστή, για όσο διάστημα διαρκούν εργασίες ανέγερσης ή ανακαίνισης
ακινήτων που προορίζονται για
επιχειρηματική δραστηριότητα. Με τον τρόπο
αυτό, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας
και θα αυξηθεί το ΑΕΠ της
χώρας. Πρόκειται για ένα κίνητρο πουν υπήρχε και με
προηγούμενους σχετικούς φόρους, όπως ο Φόρος Μεγάλης
Ακίνητης Περιουσίας, ή το ΕΤΑΚ.
Με τη σειρά της η
εταίρος του γραφείου Ποταμίτης –Βεκρής, Ασπασία Μάλλιου πρότεινε σύμφωνα με την εφημερίδα “Καθημερινή”, τη
θέσπιση ενός σημαντικού εργαλείου για την προσέλκυση ξένων επενδυτών που ενδιαφέρονται να επενδύσουν σε ακίνητα στην Ελλάδα. “Έχουμε διαπιστώσει
το μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον από το εξωτερικό για την τοποθέτηση κεφαλαίων
σε ακίνητα στη χώρα. Ωστόσο αυτό δεν είναι εφικτό, μέσω ενός ευέλικτου σχήματος ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης, όπως
συμβαίνει σε άλλες ανταγωνιστικές προς εμάς
χώρες, όπως η Κύπρος, η Μάλτα και το Λουξεμβούργο”. Ουσιαστικά, προτείνεται η θεσμοθέτηση μιας κατηγορίας εταιρείας, που
θα επιτρέπει σε ξένους ιδιώτες επενδυτές , να
τοποθετηθούν κεφάλαια ή ακίνητα
σε αυτήν , αποφεύγοντας τη διπλή φορολόγηση, λειτουργώντας δηλαδή ως συνέχιση –
προέκταση του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου για τους πολίτες
που μεταφέρουν στην Ελλάδα τη
φορολογική τους έδρα.