Διεθνείς επαγγελματικές ευκαιρίες αναζητούν οι γυναίκες σήμερα, περισσότερο από ποτέ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης της PwC “Modern Mobility: Moving Women with Purpose”. Η μελέτη εστιάζει στην διεθνή επαγγελματική κινητικότητα των γυναικών, την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό και τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται.
Η έρευνα της PwC εντοπίζει χάσμα μεταξύ των προσδοκιών των γυναικών και των ευκαιριών που προσφέρουν οι εργοδότες. Συγκεκριμένα, ποσοστό 64% των γυναικών θεωρεί ελκυστικότερους τους εργοδότες που προσφέρουν ευκαιρίες διεθνούς κινητικότητας. Όμως πολλές από αυτές πιστεύουν ότι στον τωρινό τους εργοδότη οι ευκαιρίες για μετακίνηση στο εξωτερικό δεν είναι ίσες μεταξύ ανδρών και γυναικών. Επίσης, η υπόθεση ότι οι γυναίκες με παιδιά δεν επιθυμούν να εργαστούν στο εξωτερικό τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Οι εργοδότες χρησιμοποιούν την κινητικότητα ως μέσο ανάπτυξης μελλοντικών ηγετών – όμως μόνο το 22% αυτών προσπαθούν ενεργά να αυξήσουν τις ευκαιρίες κινητικότητας που προσφέρουν στις γυναίκες. Μόλις το 22% των στελεχών επικεφαλής της κινητικότητας υποστήριξαν ότι οι στρατηγικές τους για την κινητικότητα και τη διαφορετικότητα είναι εναρμονισμένες.
Η PwC ρώτησε 3.937 επαγγελματίες από 40 χώρες για να μάθει για τις εμπειρίες και τις φιλοδοξίες τους σε σχέση με τη διεθνή κινητικότητα. Από τους 3.937 ερωτηθέντες οι 2.285 ήταν άντρες και οι 1.652 ήταν γυναίκες. Ταυτόχρονα, η PwC ρώτησε και 134 στελέχη που είναι επιφορτισμένα με τη διαχείριση της παγκόσμιας κινητικότητας με στόχο να ερευνήσει την κινητικότητα σήμερα, τη διαχείριση ταλέντου και τις επικρατούσες τάσεις όσον αφορά τη διαφορετικότητα.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι οι γυναίκες πιστεύουν κατά 19% λιγότερο σε σχέση με τους άντρες ότι οι ευκαιρίες διεθνούς κινητικότητας που προσφέρει ο τωρινός εργοδότης τους είναι ίσες μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Παρόλα αυτά, η δυνατότητα εργασίας σε μια ξένη χώρα βρίσκεται ψηλά στη λίστα των χαρακτηριστικών των εργοδοτών τα οποία αποτελούν πόλο έλξης στελεχών, με το 64% των γυναικών να δηλώνουν ότι το στοιχείο αυτό είναι κρίσιμο για την προσέλκυση και διατήρησή τους.
Το γεγονός αυτό αντικατοπτρίζεται και στην έρευνα που πραγματοποίησε η PwC το 2015, σύμφωνα με την οποία το 71% των γυναικών millennials θέλουν να εργαστούν και εκτός της χώρας τους κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας (The female millennial: A new era of talent).
Από την μελέτη της PwC αναδεικνύεται το γεγονός ότι η επιθυμία των γυναικών για κινητικότητα είναι εντονότερη από ποτέ, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Πάνω από τα μισά (57%) στελέχη που ασχολούνται με τη διεθνή κινητικότητα δήλωσαν ότι η συμμετοχή των γυναικών στην κινητικότητα είναι μικρότερη σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους τους.
Σημειώνεται ότι ενώ το 60% των πολυεθνικών χρησιμοποιούν την κινητικότητα ως μέσο διαμόρφωσης των μελλοντικών ηγετών, μόνο το 22% αυτών προσπαθούν ενεργά να αυξήσουν τη γυναικεία κινητικότητα. Επίσης, το ίδιο χαμηλό ήταν και το ποσοστό των επικεφαλής διεθνούς κινητικότητας που δήλωσαν ότι οι στρατηγικές που εφαρμόζουν για την κινητικότητα και τη διαφορετικότητα είναι εναρμονισμένες.
Η μελέτη της PwC αμφισβητεί ορισμένα συμπεράσματα και φυλετικά στερεότυπα, όπως για παράδειγμα το ότι οι γυναίκες που έχουν παιδιά δεν ενδιαφέρονται να εργαστούν στο εξωτερικό ή ότι οι γυναίκες δεν θέλουν να μετακομίζουν για να μην διακινδυνεύσουν το υψηλότερο εισόδημα του συντρόφου τους.
Στην πραγματικότητα, το 41% των γυναικών που δήλωσαν ότι επιθυμούν να εργαστούν στο εξωτερικό έχουν παιδιά, σε σύγκριση με το 40% των ανδρών. Επίσης, το 77% των γυναικών που είναι σε σχέση στην οποία εργάζονται και οι δύο σύντροφοι κερδίζουν περισσότερα χρήματα από τον σύντροφό τους, καθιστώντας τη διπλή καριέρα παράγοντα που λαμβάνεται υπόψη από τους οργανισμούς σε ό,τι αφορά την κινητικότητα των ικανών στελεχών τους, είτε πρόκειται για άντρες είτε για γυναίκες.
Όσον αφορά τα θέματα που απασχολούν περισσότερο τις γυναίκες όταν εξετάζουν το ενδεχόμενο να εργαστούν στο εξωτερικό, τρία από τα τέσσερα σημαντικότερα εμπόδια σχετίζονται με τον επαναπατρισμό τους. Η σημαντικότερη ανησυχία τους σχετίζεται με τον ρόλο που θα αναλάβουν όταν επιστρέψουν μετά το τέλος της απόσπασής τους (44%). Επιπλέον, σύμφωνα με την μελέτη η ευελιξία και η παροχή επιλογών στα πακέτα που τους προσφέρονται θα καθιστούσε τα προγράμματα διεθνούς κινητικότητας πολύ πιο ελκυστικά για τις γυναίκες (80%).
στο 