Ήταν η δεκαετία του 1980 όταν αρχίσαμε να το
φωνάζουμε πλέον πως «οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας».
Γράφει ο Γιώργος Καραδήμας, Επικεφαλής Διοικητικών Υπηρεσιών Koubaras
Ltd
Εκείνη την εποχή, επί του αειμνήστου Ανδρέα
Παπανδρέου, μια τέτοια τοποθέτηση ακουγόταν όμορφα. Άλλωστε, απέφερε και…
ψήφους. Δεν είναι τυχαίο που την ίδια ακριβώς έκφραση χρησιμοποίησαν γενιές και
γενιές πολιτικών σχεδόν μέχρι σήμερα.
Τώρα όμως, 40 χρόνια μετά θα πρέπει να
αναρωτηθούμε αν πραγματικά αυτό ισχύει ή όχι και εφόσον είναι έτσι να δούμε τι
έκαναν για να στηρίξουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, «την ραχοκοκκαλιά της
οικονομίας» όπως τις αποκαλούν, οι εκάστοτε Κυβερνήσεις.
Η “ακτινογραφία” των επιχειρήσεων στην Ελλάδα
Ας δούμε λίγο τα νούμερα. Στην Ελλάδα σήμερα
λειτουργούν περίπου 830.000 επιχειρήσεις από τις οποίες 375 περίπου έχουν πάνω
από 250 άτομα προσωπικό, ενώ ο αριθμός των επιχειρήσεων που απασχολούν λιγότερο
από 50 εργαζομένους είναι περίπου 827. 000!
Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Πράγματι, η ελληνική οικονομία αποτελείται από μικρομεσαίες επιχειρήσεις! Το πραγματικά
εντυπωσιακό όμως είναι πως οι 375 μεγάλες επιχειρήσεις προσφέρουν το 36%
περίπου της προστιθέμενης αξίας ενώ στην ενωμένη Ευρώπη προσφέρουν το 43%!
Την ίδια ώρα οι μικρομεσαίες προσφέρουν
περίπου 42% και 39% αντίστοιχα. Μετράει λοιπόν το μέγεθος; Η απάντηση είναι πως
ναι! Μετράει.
Είναι σημαντικό να πούμε πως οι μεγάλες
επιχειρήσεις συνεισφέρουν φόρους, στηρίζοντας έτσι τα κρατικά έσοδα. Δε μπορούν
άλλωστε να κάνουν διαφορετικά. Παράλληλα αποδίδουν εισφορές στηρίζοντας το
ασφαλιστικό σύστημα. Η μαύρη εργασία είναι πρακτικά αδύνατη σε αυτές.
Προσφέρουν σταθερό εργασιακό περιβάλλον μιας
και οι περισσότερες από αυτές έχουν συγκεκριμένους κανόνες λειτουργίας ενώ τους
είναι απαραίτητο να προστατεύσουν την φήμη τους.
Άλλωστε, η αγορά εργασίας τους είναι
απαραίτητη λόγω της σημαντικής έλλειψης δεξιοτήτων.
Διαθέτουν σε μεγάλο βαθμό την ικανότητα να
βγουν έξω από τα στενά σύνορα της χώρας. Παράγουν πλούτο για τους ιδιοκτήτες
και για τις ενδιαφερόμενες πλευρές κι όχι μόνον εισόδημα.
Ασχολούνται σοβαρά με
θέματα του περιβάλλοντος και της κοινωνίας και διοικούνται καλύτερα. Όμως, πέρα
από όλα τα παραπάνω, παράγουν έρευνα και τεχνολογία. Ουσιαστικά δηλαδή
ουσιαστικά δημιουργούν το μέλλον!
Δεν θα μπορούσε όμως να ισχυριστεί κάποιος,
ότι ανάλογα χαρακτηριστικά διαθέτουν σε ικανοποιητικό βαθμό οι μικρομεσαίες
επιχειρήσεις: Και δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες εξ αυτών δηλώνουν κέρδη… κοντά στο αφορολόγητο και αρκετές άλλες βγαίνοντας στην αγορά αναζητούν
μόνο… ανασφάλιστους εργαζόμενους.
Χαρακτηριστικά της «ραχοκοκαλιάς» που
επηρεάζουν και υγιείς μικρομεσαίους «παίχτες» ακόμη και αν λειτουργούν με βάση
τους κανόνες, καθώς «τσουβαλιάζονται» και η «κακή φήμη» των πολλών μοιραία τους
παρασύρει και τους βυθίζει στην ανυποληψία.
Αν έτσι είναι τα πράγματα, τότε μήπως
πρωτίστως το Κράτος «καίγεται» να βρει τρόπους ώστε οι μικρομεσαίες
επιχειρήσεις να … μεγαλώσουν;
Και μήπως και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες
ορισμένων μικρομεσαίων επιχειρήσεων που ξεχωρίζουν θα έπρεπε να επιδιώξουν να
ξεφύγουν από τον άχαρο ρόλο που τους έχουν τοποθετήσει;
Είναι δεδομένο ότι οι μικρομεσαίες θα πρέπει
να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Αλλά θα πρέπει να το κάνουν αυτό μέσα σε άλλο
πλαίσιο. Η σύσταση και η λειτουργία μιας μικρομεσαίας επιχείρησης
δεν θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός. Είναι απλά ένα βήμα.
Θα πρέπει να έχουν όραμα. Θα πρέπει να μεγαλώσουν,
οργανικά ή μη. Και το κράτος θα πρέπει να αναγνωρίσει τις προσπάθειές τους προς
την κατεύθυνση αυτήν και να τις βοηθήσει να το κάνουν.
Για όλους αυτούς τους λόγους, οι πρόσφατες
εξαγγελίες του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ, οι οποίες ενσωματώθηκαν σε υπό
διαβούλευση νομοσχέδιο και αφορούν στα φορολογικά κίνητρα για συγχωνεύσεις
κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση.
Πρέπει βέβαια να γίνουν ακόμα πολλά. Ας είναι
αυτά τα κίνητρα μόνον η αρχή για μια νέα εποχή που.. πρέπει να ξημερώσει στο
πεδίο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.