Δύο οι μνηστήρες στην τελική φάση για την αποκρατικοποίηση των ΕΛΠΕ

Αν και δεν είναι ακόμη τελικό, εντούτοις συγκλίνουσες πληροφορίες συνηγορούν στην εκτίμηση ότι οι δύο γνωστοί παγκοσμίως traders θα είναι και αυτοί που θα κονταροχτυπηθούν στην τελική φάση για την απόκτηση του 50,1% του πετρελαικού ομίλου, συν το μάνατζμεντ.

Δίχως οι σύμβουλοι του διαγωνισμού να έχουν ακόμη οριστικοποιήσει τις εισηγήσεις τους, πηγές με γνώση των διεργασιών εκτιμούν ότι κανείς από τους υπόλοιπους τρεις φακέλους δεν πληροί τα κριτήρια για να περάσει στην επόμενη και οριστική φάση του διαγωνισμού.

Εφόσον επιβεβαιωθεί το παραπάνω σενάριο, τότε κόβονται από τον δεύτερο γύρο, τόσο η Alrai από το Ιράκ, όσο και η Gupta Family Group Alliance – βρετανικός όμιλος, ιδιοκτησίας ενός ινδικής καταγωγής επιχειρηματία από τη Ν. Αφρική – καθώς επίσης η κοινοπραξία της Carbon Asset Management με την Alshaheen από το Κατάρ.

Σε κάθε περίπτωση, είναι θέμα ημερών να μάθουμε αν ο διαγωνισμός εξελίσσεται σε ολλανδο-ελβετική μάχη ή θα υπάρξει και κάποια έκπληξη, αφού η εξέταση των φακέλων βρίσκεται στη τελική φάση οριστικοποίησης. Οαο για την ανακοίνωση των ονομάτων που θα περάσουν στην επόμενη φάση, αυτή τοποθετείται από τους γνωρίζοντες μέσα στην 1η εβδομάδα του Ιουλίου.

Αν και το ενδεχόμενο να κονταροχτυπηθούν μόνο δύο από τους πέντε στην τελική φάση για τα ΕΛΠΕ, είχε εν πολλοίς προεξοφληθεί, εντούτοις αρκετοί θα προτιμούσαν να είναι περισσότεροι οι υποψήφιοι που θα καταθέσουν δεσμευτικές προσφορές, προκειμένου να ενισχυθούν οι πιθανότητες πλειοδοσίας και άρα ενός υψηλότερου τιμήματος. Διαφορετικός ανταγωνισμός αναπτύσσεται όταν διασταυρώνουν τα ξίφη, τρεις παίκτες για μια εταιρεία, και διαφορετικός όταν αυτοί περιορίζονται στους δύο.

Από την άλλη πάλι πλευρά ήταν σαφές εξαρχής ότι δύο ονόματα ξεχώριζαν ανάμεσα στα συνολικά πέντε που εξέφρασαν ενδιαφέρον για την εξαγορά του 50,1% των ΕΛΠΕ. Αυτά της ολλανδικής Vitol, και της ελβετικής Glencore, των δύο μεγαλύτερων traders πετρελαίου στην παγκόσμια αγορά.

Αμφότερες η Vitol και η Glencore, κατέχουν διυλιστήρια και πετρελαικές εταιρείες ανά τον κόσμο, και έχουν την οικονομική επιφάνεια να καταβάλουν ποσά 1,1 -1,2 δισ ευρώ, όσο δηλαδή αποτιμάται σύμφωνα με τις εκτιμήσεις το 50,1% του ελληνικού ομίλου. Αμφότερες συνεργάζονται από παλιά με τα ΕΛΠΕ, είναι από τους βασικούς traders που προμηθεύουν με πετρέλαιο την ελληνική εταιρεία, και είχαν παλαιότερα παίξει κομβικό ρόλο τόσο στην ελληνική κρίση του 2012, όσο και στην αντικατάσταση των παρτίδων του Ιράν.

Βέβαια το ερώτημα είναι πόσο βαθιά είναι διατεθειμένοι οι δύο traders να βάλουν το χέρι στην τσέπη, προκειμένο να αποκτήσουν τα ΕΛΠΕ. Διότι τα τελευταία μπορεί να είναι ένα πολύ μεγάλο μέγεθος για τα ελληνικά δεδομένα, ωστόσο για τα διεθνή, δεν είναι παρά μια “μικρομεσαία” περιφερειακή δύναμη.

Κατάσταση που αφενός επιβάλει την ένταξή τους σε ένα μεγαλύτερο διεθνοποιημένο όμιλο, προκειμένου ακριβώς να ανεβούν κατηγορία, και να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες που διανοίγονται στη ΝΑ Μεσόγειο, αφετέρου όμως περιορίζει τις προσδοκίες για τον αριθμό των εταιρειών που θα δεχθούν να πληρώσουν τέτοια ποσά για την απόκτησή τους. Και όσο λιγότερες εταιρείες κονταριχτυπηθούν στη τελική φάση του διαγωνισμού, τόσο μικρότερες είναι οι πιθανότητες για πλειοδοσία, και άρα για μεγάλα τιμήματα.

Σε επίπεδο χρονοδιαγράμματων, μόλις ξεκαθαρίσει το short list των εταιρειών, τότε θα ανοίξει και το data room για τους ενδιαφερόμενους. Και εφόσον εκείνοι καταθέσουν δεσμευτικές προσφορές στις αρχές Σεπτεμβρίου, όπως θα ήθελε το ΤΑΙΠΕΔ, τότε μέχρι το τέλος του έτους, θα έχει ανακηρυχθεί και ο πλειοδότης. Δύσκολα ωστόσο έως αδύνατο είναι να έχει κλείσει η συναλλαγή μέχρι το τέλος του έτους, που σημαίνει ότι η καταβολή του τιμήματος μετατίθεται για το 2019.