Χρειάζεται η Ελλάδα ελάφρυνση του χρέουςWall Street Journal.
«Δεν υπάρχει κανένας λογικός άνθρωπος σε όλη την Ευρώπη που να νομίζει σοβαρά ότι το χρέος της Ελλάδας είναι βιώσιμο και πρέπει να αποπληρωθεί στο ακέραιο», δήλωσε σε ομιλία του την Τρίτη.
Ωστόσο, πολλοί από τους φορείς χάραξης πολιτικής παντού στην ευρωζώνη, οι οποίοι θεωρούν ότι είναι λογικοί, διαφωνούν. Ξεχάστε, τονίζουν, ότι το χρέος της ελληνικής κυβέρνησης είναι αντίστοιχο με το 174% του ΑΕΠ. Κοιτάξτε αντιθέτως τα σχετικά διαχειρίσιμα ποσά που πρέπει να καταβάλει η Ελλάδα ετησίως για να το εξυπηρετήσει (το χρέος).
«Δεν μπορεί κανείς να βλέπει μόνο το επίπεδο χρέους ή την αναλογία του χρέους, αυτό είναι μια ανεπαρκής ανάλυση», δήλωσε τον Σεπτέμβριο του 2013 ο Klaus Regling, επικεφαλής του ESM.
Ο ίδιος υποστηρίζει πως αυτό που είναι σημαντικό είναι πως το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της Ελλάδας έχει μειωθεί σημαντικά διότι τώρα οι άλλες χώρες της ευρωζώνης κατέχουν το 60% του δημόσιου χρέους των 322 δισ. ευρώ της Ελλάδας. έχουν συμφωνήσει σε μια μεγάλη μείωση των τόκων και έχουν παρατείνει τις αποπληρωμές μέχρι το 2054. Αυτές οι παραχωρήσεις, δήλωσε ο Regling, είναι οικονομικά αντίστοιχες ενός haircut,, μιας μείωσης στην αντικειμενική αξία του χρέους.
Αυτό δεν τους έχει πείσει όλους. «Ασφαλώς, θα το πουν αυτό», δηλώνει ο Philippe Legrain, πρώην οικονομικός σύμβουλος της Κομισιόν. Ο Legrain δηλώνει πως η Ελλάδα θα έπρεπε να της είχε δοθεί ελάφρυνση χρέους το 2010 αντί να υποχρεώνεται να πληρώνει τα χρέη της στο ακέραιο, κυρίως προς όφελος των τραπεζών στη Γερμανία, την Γαλλία και αλλού στη Βόρεια Ευρώπη, και να υποβάλλεται σε ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας.
Ο Legrain αμφιβάλει ότι το ελληνικό χρέος θα μειωθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ στα επόμενα χρόνια, και ασφαλώς σε καμία περίπτωση κοντά στο 124% του ΑΕΠ μέχρι το 2020. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι πιστεύει ότι οι επίσημες εκτιμήσεις για την ανάπτυξη είναι πολύ αισιόδοξες. Αυτές οι προβλέψεις κάνουν λόγο για ανάπτυξη του ονομαστικού ΑΕΠ κοντά στο 5% από τον επόμενο χρόνο μέχρι το 2020.
Είναι αλήθεια ότι οι πληρωμές των επιτοκίων στους πιστωτές της ευρωζώνης είναι χαμηλές. Για τα 142 δισ. ευρώ των δανείων από το ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης, η Αθήνα πληρώνει τόκο μόλις 0,5% πάνω από το μηδέν.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως η Ελλάδα δεν είναι πλέον ο οφειλέτης που ήταν το 2010. Το χρέος της είναι χαμηλότερο και οι μεγάλοι πιστωτές είναι οι ομόλογές της κυβερνήσεις στην ευρωζώνη αντί των επενδυτών.
Αυτές οι κυβερνήσεις διακήρυξαν το Νοέμβριο του 2012 ότι θα ήταν πρόθυμες να προχωρήσουν σε περαιτέρω παραχωρήσεις μόλις η Ελλάδα πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα –το έκανε πρώτη φορά πέρυσι- και υλοποιήσει όλους τους όρους του προγράμματος διάσωσης. Οι παραχωρήσεις που έχουν ήδη γίνει υποδηλώνουν ότι μια κρίση ρευστότητας δεν είναι πιθανό στο προσεχές μέλλον.
Αλλά η αντιμετώπιση των εκκρεμών ρίσκων, όπως μια απότομη άνοδος στα επιτόκια, είναι πιθανό να απαιτήσει περαιτέρω ανοχή από την υπόλοιπη ευρωζώνη, η οποία με τη σειρά είναι πιθανό να εξαρτάται από την συνέχιση της «καλής συμπεριφοράς» της Ελλάδας.
Πρόκειται για μια δυσάρεστη θέση για οποιονδήποτε πολιτικό. Σε στενούς οικονομικούς όρους, το ελληνικό χρέος φαίνεται αρκετά διαχειρίσιμο. Είναι η πολιτική που το καθιστά προβληματικό, αναφέρει το δημοσίευμα της Wall Street Journal.
στο 