Τους λόγους για τους οποίους η Αθήνα δεν θα “σπάσει” τις κόκκινες γραμμές στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους εξηγεί ο υπουργός οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης σε άρθρο του στους New York Times με τίτλο “Δεν υπάρχει χρόνος για παιχνίδια στην Ε.Ε.
Όπως αναφέρει ο κ. Βαρουφάκης:
Γράφω αυτό το κομμάτι στο περιθώριο μιας κρίσιμης διαπραγμάτευσης με τους δανειστές της χώρας – μιας διαπραγμάτευσης το αποτέλεσμα της οποίας ενδέχεται να σηματοδοτήσει μια ολόκληρη γενιά και ίσως αποτελέσει σημείο καμπής στο εξελισσόμενο πείραμα της νομισματικής ένωσης στην Ευρώπη.
Οι θιασωτές της θεωρίας των παιγνίων αναλύουν τις διαπραγματεύσεις σαν να ήταν ένα παιχνίδι μοιράσματος πίτας μεταξύ παικτών που ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Επειδή έχω περάσει πολλά χρόνια στην προηγούμενη καριέρα μου ως ακαδημαϊκός αναλύοντας τη θεωρία των παιγνίων, κάποιοι σχολιαστές σπεύδουν να υποθέσουν ότι ως νέος υπουργός οικονομικών στην Ελλάδα επινοώ μπλόφες, στρατηγήματα και εναλλακτικές επιλογές, προσπαθώντας να βελτιώσω την αδύναμη διαπραγματευτική θέση της χώρας.
Κανείς δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια.
Στην πραγματικότητα, η εμπειρία μου στη θεωρία παιχνίων με έχει πείσει ότι θα ήταν ξεκάθαρη τρέλα να θεωρήσει τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων μας ως ένα παιχνίδι που μπορεί να κερδηθεί ή να χαθεί μέσα από μπλόφες και κινήσεις τακτικής.
Το πρόβλημα με τη θεωρία των παιγνίων, όπως συνήθιζα να λέω στους μαθητές μου, είναι ότι παίρνει ως δεδομένα τα κίνητρα των παικτών. Στο πόκερ ή στο μπλακτζακ, αυτή η υπόθεση δεν έχει πρόβλημα. Όμως στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις μεταξύ των εταίρων μας στην Ε.Ε. και της νέας ελληνικής κυβέρνησης, το όλο ζήτημα είναι να σφυρηλατηθούν νέα κίνητρα. Να δημιουργηθεί μια νέα λογική που υπερβαίνει τους εθνικούς διαχωρισμούς και τον διαχωρισμό δανειστών – δανειζόμενων και θέτει το κοινό καλό της Ευρώπης πάνω από τη μικροπολιτική και τα δόγματα που αποδεικνύονται τοξικά αν γενικευθούν και τη γενικότερη λογική του “εμείς εναντίον των άλλων”.
Ως υπουργός οικονομικών μιας μικρής χώρας με δημοσιονομικές πιέσεις, χωρίς δική μας κεντρική τράπεζα και με πολλούς από τους υπόλοιπους εταίρους να μας αντιμετωπίζουν ως προβληματικό πιστωτή, είμαι πεπεισμένος ότι έχουμε μόνο μια επιλογή: Να αποφύγουμε την όποια πρόκληση να διαχειριστούμε αυτή την κρίσιμη στιγμή ως ένα πείραμα στρατηγικής και αντ’ αυτού, να παρουσιάσουμε έντιμα τα γεγονότα σε σχέση με την κοινωνική οικονομία της Ελλάδας, να καταθέσουμε τις προτάσεις για την ανάκαμψη της Ελλάδας, να εξηγήσουμε γιατί είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης και να αποκαλύψουμε τις κόκκινες γραμμές, πέραν των οποίων η λογική και το καθήκον δεν μας επιτρέπουν να προχωρήσουμε.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ της νέας κυβέρνησης της χώρας και της παλαιότερης είναι διπλή. Είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε με τα μεγάλα συμφέροντα για να προχωρήσουμε στην επανεκκίνηση της χώρας και να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των εταίρων μας. Επίσης, είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε να μας φερθούν ως μια αποικία χρέους που θα έπρεπε να υποφέρει. Η αρχή της μεγαλύτερης λιτότητας για τις πιο πιεσμένες οικονομίες θα ήταν γραφική εάν δεν προκαλούσε τόσο μεγάλα και άσκοπα δεινά.
Η κυβέρνησή μας δεν ζητά από τους εταίρους μια διέξοδο στην αποπληρωμή του χρέους μας. Ζητάμε λίγους μήνες χρηματοοικονομικής σταθερότητας που θα μας επιτρέψουν να ξεκινήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που θα στηρίξει ο ευρύτερος πληθυσμός της χώρας, ώστε να επαναφέρουμε την ανάπτυξη και να θέσουμε τέλος στην ανικανότητά μας να καλύπτουμε τις υποχρεώσεις μας.
στο 