Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση βρίσκονται σήμερα σε σημείο καμπής. Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα μεγάλο δίλημμα, Να κάνουμε μια τακτική υποχώρηση ή να κάνουμε έναν συμβιβασμό που δεν είχαμε σχεδιάσει και αναγκαστήκαμε να πάρουμε τις τελευταίες μέρες.
Αποδοχή των προτάσεων των δανειστών ή να επιλέξουμε μόνοι μας την καταστροφή μας, Αναγκαστήκαμε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις.
Ήρθε η ώρα να πούμε την αποψή μας καθαρά και να πούμε στον ελληνικό λαό να πούμε ποιες είναι οι επιλογές.
Να μιλήσουμε έντιμα.
Είχαμε την επιλογή συμβιμβασμού και άτακτης χρεοκοπίας.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι υπήρχε και η επιλογή της εξόδου από το ευρώ.
Η έξοδος από το ευρώ χωρίς δυνατότητα στήριξης σε φίλιες δυνάμεις θα σήμαινε σκληρή λιτότητα, και προσφυγή εκ νέου στο ΔΝΤ για τη στήριξη του νομίσματος.
Όποιος δεν το παραδέχεται ή εθελοτυφλεί η κρύβει την αλήθεια.
Κάποιοι θεωρούν ότι από τη μια μέρα στην άλλη αποφασίσαμε να ασπαστούμε τον νεοφιλελευθερισμό. Πρόκειται για ακραία θέση και νομίζω πως και όσοι τα λένε αυτά δεν το πιστεύουν.
Όποια άλλη επιλογή θα ήταν μια επιλογή με λιτότητα με απροσδιόριστη κλίμακα.
Επιλέξαμε να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο, φτάσαμε στο όριο της ρήξης αλλά στόχος ήταν να μην οδηγήσουμε τη χώρα σε μια οικονομική καταστροφή.
Πήραμε την απόφαση με γνώμονα τα κοινωνικά στρώματα που θα πλήττονταν.
Θέσαμε το ζήτημα του χρέους, φτάσαμε σε δημοψήφισμα, αναδείξαμε το ελληνικό ζήτημα ως ευρωπαϊκό και παγκόσμιο.
Δεν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική. Και αυτό το σχέδιο συμφωνίας καταφέραμε να φέρουμε.
Εάν κάποιοι νομίζουν ότι μια άλλη κυβέρνηση και άλλος πρωθυπουργός μπορεί καλύτερα να το πει.
Εάν κάποιος πιστεύει ότι η αριστερά πρέπει να εγκαταλείψει τη διακυβέρνηση τότε η άποψη αυτή πρέπει ανοιχτά να διατυπωθεί.
Όλα με επιχειρήματα.
Κάποιοι λένε ότι το όχι του ελληνικού λαού ήταν εντολή για ρήξη. Αυτό δεν ισχύει. Δεν έλεγαν αυτά οι ανακοινώσεις της πολιτικής γραμματείας του κόμματος.
Εγώ εναντιώθηκα στο μιντιακό σύστημα που ταύτιζαν το όχι με το grexit.
Θα ήταν ευτυχές εάν αυτές οι ερμηνείες περιορίζονταν στους κύκλους της Γερμανίας.
Ας κοιταχτούμε όλοι στα μάτια. Είπα στην αρχή ότι γι’αυτή τη μάχη που δώσαμε για το δίκιο του ελληνικού λαού, πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι γιατί κάναμε ότι ήταν δυνατό. Εμπιστευτήκαμε τον ελληνικό λαό σε κάθε μας βήμα.
Καταφέραμε να κερδίσουμε αρκετά πράγματα. Αναδείξαμε στην παγκόσμια κοινή γνώμη την ακαμψία και σκληρότητα του ευρωπαϊκού μηχανισμού πειθάρχησης και δημιουργήσαμε τις πρώτες ρωγμές στη νεοφιλελευθερη ηγεμονία στην Ευρώπη.
Η εθνική αναδίπλωση και η νομισματική υποτίμηση δεν είναι η απάντηση για να γίνει η χώρα ανταγωνιστική.
Το θέμα είναι ποιές κινήσεις πρέπει να κάνει η αριστερά όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την ευρωπαϊκή αριστερά.
Πρέπει ο επανακαθορισμός του νέου σχεδίου στις νέες συνθήκες να μη γίνει με όρους μηδενισμού όλων όσων καταφέραμε το περασμένο διάστημα παρά την χρηματοοικονομική ασφυξία που δεχθήμαμε.
Ξεκινήσαμε να τηρούμε το πρόγραμμά μας σε δύσκολες συνθήκες και δεν πρέπει να τις αναιρέσουμε.
Την αποκατάσταση των αδικιών, το ανθρωπιστικό νομοσχέδιο, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ, οι 100 δόσεις, η απόδοση ιθαγένειας στους μετανάστες δεύτερης γενιάς, η επαναπρόσληψη των καθαριστριών και των ακαδημαϊκών, πρέπει να τα λάβουμε υπόψιν μας.
Τίθεται το ερώτημα εάν με την υπογραφή της συμφωνίας θα μπορούμε να τηρούμε τις προγραμματικές μας δεσμεύσεις. Και λέω ότι η μάχη θα είναι σκληρή και διαρκής.
Η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση άρσης της κυριαρχίας της.
Οι απαντήσεις δεν πρέπει να δοθούν απερίσκεπτα και εν θερμώ. Υπάρχουν φωνές και απόψεις που υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μια συμφωνία που μας δένει απολύτως τα χέρια και φέρνει ένα σκληρότερο μνημόνιο.
Άποψή μου είναι ότι δεν υπάρχουν τετελεσμένα αλλά ότι υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα και δυνατότητες.
Όσο λάθος είναι να προσπαθήσεις να ωραιοποιήσεις τη συμφωνία άλλο τόσο λάθος είναι να προσπαθείς να τη δραματοποιήσεις.
Και στο πεδίο των μέτρων μπορούμε να προτείνουμε ισοδύναμα μέτρα.
Σήμερα θέλω να θέσω όχι το εύκολο σενάριο, αλλά θέλω να δουλέψουμε στο πιο δύσκολο σενάριο και το κρίσιμο ερώτημα στο οποίο οφείλουμε να απαντήσουμε είναι πως αντιδράμε στα δύσκολα με ποιο σχέδιο με ποια προοπτική.
Το ερώτημα είναι εάν έχουμε το δικαίωμα να αποδράσουμε να επιλέξουμε τον πολιτικό αναχωρητισμό.
Δύσκολα τα διλήμματα, δύσκολες και οι απαντήσεις.
Είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε εμείς το βάρος αυτής της συμφωνίας μαζί με το ΄βάρος της απεμπλοκής από αυτή τη συμφωνία.
Δεν έχουμε δικαίωμα να αφήσουμε τον ελληνικό λαό απροστάτευτο. Ναι μεν μετουσιώνει την απογοήτευση σε πίκρα και οργή αλλά επιλέγει πάλι εμάς να αγωνιστούμε ενάντια στα συμφέροντα.
Πρόσκαιρος συμβιβασμός αλλά δεν έχουμε άλλη εναλλακτική αυτή την ώρα.
Μπορούμε να διαμορφώσουμε τις συνθήκες που ζούμε και αυτό είναι το συλλογικό καθήκον της Αριστεράς.
Αυτός ο αναγκαίος κοινωνικός μετασχηματισμός από τον οποίο δεν έχουμε παραιτηθεί προϋποθέτει την εμπιστοσύνη την αλληλεγγύη μεταξύ μας και τον σεβασμό στη διαφορετική άποψη.
Να συζητήσουμε συντεταγμένα και όχι κλείνοντας αυτή τη συζήτηση σε αίθουσες μικρές ή μεγάλες.
Προτείνω τη διεξαγωγή ενός έκτακτου συνεδρίου τον Σεπτέμβρη.
Δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι υπάρχουν πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες που επιμένουν ότι πρέπει σήμερα να ληφθούν αποφάσεις για τη στρατηγική μας και θεωρεί ότι υπήρχε και υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο και βιώσιμο με άμεση ακύρωση της συμφωνίας.
Θεμιτό να κατατεθεί το σχέδιο τους. Αν πράγματι υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι το κόμμα πρέπει να πάρει αποφάσεις που θα εμποδίσουν την επικύρωση της συμφωνίας και ότι ο εκβιασμός ήταν πλαστός και δεν έπρεπε να υπάρξει συμφωνία τότε αυτή η άποψη δνε μπορεί να περιμένει τον Σεπτέμβριο.
Τότε προτείνω αυτή η απόφαση για το άμεσο ζήτημα να μην την υποβαθμίσουμε να τη λάβουμε με συλλογικό τρόπο απευθυνόμενοι στη βάση του κόμματος διοργανώνοντας ένα εσωκομματικό δημοψήφισμα την επόμενη Κυριακή.
Όποια και εάν είναι η απόφαση των μελών μας πρέπει να συμφωνήσουμε τον αλληλοσεβασμό και την εμπιστοσύνη και να δεσμευθούμε ότι οι αποφάσεις θα γίνουν σεβαστές και θα σταματήσει αυτός ο ιδιότυπος δυισμός.
Εάν ο στόχος δεν είναι κοινός τότε δεν υπάρχει νόημα συνύπαρξης. Δεν γίνεται αυτή η κατάσταση να συνεχίζεται επ΄ άπειρον
Να μοιραστούμε την πολιτική ευθύνη εγκρίνοντας την πρόταση για ένα έκτακτο συνέδριο.
Όπως στη ζωή έτσι και στην πολιτική δεν μπορείς να τα έχεις όλα.
Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο είτε υποστηρίζεται από αριστερούς βουλευτές είτε πέφτει.
Πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε τις σωστές λύσεις για να διαφυλάξουμε τις λαϊκές τάξεις που εκπροσωπούμε, αλλά και την ενότητα του κόμματος.
στο 