Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά το μέσο για να γίνουν όλες οι αλλαγές στο κράτος, στην κοινωνία, στην οικονομία, στο εργασιακό καθεστώς, που είναι αναγκαίες για να βγει η χώρα από το χαντάκι, τόνισε μεταξύ των άλλων, ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, στην ομιλία του στην Κοζάνη.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του κ. Τσίπρα έχει ως εξής:
«Συνήθως οι προεκλογικοί ρήτορες μεταφέρουν μήνυμα νίκης. Ας πρωτοτυπήσουμε όμως σήμερα. Σας φέρνω μήνυμα μάχης. Από το Αιγάλεω, την Καισαριανή, τη Θεσσαλονίκη, τις πόλεις, τα χωριά, τις γειτονιές της πατρίδας: Ο λαός είναι όρθιος. Εμείς είμαστε όρθιοι. Και διεκδικούμε όλοι μαζί όχι μια δεύτερη ευκαιρία, όπως λέγεται συνήθως. Αλλά μια πρώτη.
Μια πρώτη ευκαιρία να κυβερνήσει επιτέλους η Αριστερά.
Γιατί στην πρώτη μας περίοδο, που κράτησε μόλις εφτά μήνες, οι δυνατότητες να κυβερνήσουμε ήταν ελάχιστες. Μπορέσαμε, βέβαια, ακόμα κι έτσι να δώσουμε δείγμα γραφής για τις αλλαγές που θέλουμε και μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί.
Θεσπίσαμε τις εκατό δόσεις που έδωσαν οξυγόνο ζωής σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και επαγγελματίες.
Σπάσαμε το λουκέτο της ΕΡΤ.
Αρχίσαμε να βάζουμε χέρι στους ολιγάρχες της διαπλοκής και σε όσους γεμίζουν τις λίστες της φοροδιαφυγής.
Καταργήσαμε το χαράτσι στα νοσοκομεία και εξασφαλίσαμε την περίθαλψη όλων, ασφαλισμένων και ανασφάλιστων.
Ανοίξαμε το μέτωπο για τις συλλογικές συμβάσεις και καταργήσαμε το νόμο της πολιτικής επιστράτευσης.
Υψώσαμε τείχος στις μαζικές απολύσεις και στις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας.
Και άλλα πολλά, που όλα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Είναι μέτρα δημοκρατικά, φιλολαϊκά, προοδευτικά.
Γιατί αυτές τις αλλαγές χρειάζεται η κοινωνία μας. Τις χρειάζονται οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι, όσοι ανήκουν στο μεσαίο χώρο, και πρωτίστως η νεολαία, για να αναπνεύσουν.
Αλλά, όπως όλοι ξέρετε, βρεθήκαμε με τη θηλιά στο λαιμό από την πρώτη μέρα.
Δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις στη σκληρή διαπραγμάτευση. Στην αντιμετώπιση των πιέσεων, των εκβιασμών, της πιστωτικής ασφυξίας. Στο μεγάλο στόχο της σωτηρίας. Κι έτσι, λίγα από όσα πρέπει να γίνουν προλάβαμε και μπορέσαμε να κάνουμε.
Τώρα, όμως, χάρη στη δική μας αποφασιστική, αλλά και υπεύθυνη στάση, η κατάσταση σταθεροποιείται. Το Grexit, ο κίνδυνος χρεοκοπίας, τα χειρότερα, βρίσκονται πίσω μας. Τώρα μπροστά μας είναι ο δρόμος των αλλαγών. Που πρέπει να γίνουν και θα γίνουν. Τώρα είμαστε έτοιμοι, πιο ώριμοι, πιο έμπειροι, πιο διαβασμένοι, για να δώσουμε τη μάχη της διακυβέρνησης.
Κι ας το κάνω για άλλη μια φορά καθαρό εδώ μπροστά σας:
Εμείς δεν είμαστε, ούτε έχουμε σκοπό να γίνουμε, επαγγελματίες της εξουσίας. Η διακυβέρνηση για μας δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι μέσο για να ανοίξουμε την πόρτα της δημοκρατίας και της συμμετοχής. Γιατί χωρίς τη δική σας συμμετοχή, τη συμμετοχή των πιο ζωντανών και πρωτοπόρων δυνάμεων της κοινωνίας, τίποτε δεν μπορεί να γίνει. Μέσο για να κάνουμε όλες εκείνες τις αλλαγές στο κράτος, στην κοινωνία, στην οικονομία, στο εργασιακό καθεστώς, που είναι αναγκαίες για να βγει η χώρα από το χαντάκι. Και να προχωρήσει σε ένα δρόμο δημοκρατίας, προόδου, και ανάπτυξης.
Χτες είχαμε στη Θεσσαλονίκη την ευκαιρία να παρουσιάσουμε το πρόγραμμά μας. Ένα πρόγραμμα που δεν αποτελεί συρραφή σχεδίων επί χάρτου κάποιων σοφών. Δούλεψαν, βέβαια, γι’ αυτό άνθρωποι με γνώσεις, επιστημονική κατάρτιση, προοδευτικές ιδέες. Αλλά το πρόγραμμά μας αποτελεί πρώτα-πρώτα προϊόν της ίδιας της πάλης των εργαζομένων σε όλα τα μέτωπα. Συμπυκνώνει τα συμπεράσματα και τα αιτήματα των αγώνων εκατομμυρίων ανθρώπων. Πατάει γερά στην πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας. Και μαζί με το ρεαλισμό, που χαρακτηρίζει κάθε πρόταση του, είναι, και θέλουμε να είναι, ένα μανιφέστο αγώνα ενάντια στο παλιό.
Ενάντια σε πρακτικές και πολιτικές που μας έφεραν ως εδώ.
Ενάντια σε ομάδες συμφερόντων, και κατεστημένες μαφίες, που ακόμα και στην κρίση, πλουτίζουν εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Και ενάντια σε κείνους φυσικά, που στο χώρο της πολιτικής, εκπροσωπούν ότι πιο παλιό, ότι πιο φθαρμένο, ότι πιο ένοχο για τη σημερινή κατάσταση.
Το πρόγραμμά μας δεν είναι προϊόν ούτε κάποιου κομματικού σωλήνα, ούτε κάποιων εγκεφάλων ξεκομμένων από το λαό και τις αγωνίες του. Είναι ο οδικός χάρτης της απελευθέρωσης που προτείνουμε στο λαό. Και ζητάμε την ισχυρή εντολή του, αλλά και την ακόμα πιο ισχυρή συμμετοχή του, για να περπατήσουμε στους νέους δύσκολους δρόμους.
Η απελευθέρωση, η ελευθερία, είναι για μας ο οδηγός. Απελευθέρωση από τα δεσμά ενός κράτους δυσκίνητου, γραφειοκρατικού, ταξικά προσανατολισμένου στα μεγάλα συμφέροντα, ανοιχτού στο ρουσφέτι και κλειστού στον πολίτη. Απελευθέρωση από κάθε είδους κοινωνικό, οικονομικό, κρατικό αυταρχισμό. Απελευθέρωση της δικαιοσύνης από την ταξική προκατάληψη, που μεταφράζεται σε ασυλία των μεγάλων συμφερόντων. Απελευθέρωση της εργασίας από το καθεστώς ζούγκλας, που παραδίδει τους εργαζόμενους δεμένους χειροπόδαρα στη βουλιμία της εργοδοσίας. Απελευθέρωση από την ανασφάλεια στην περίθαλψη, για να μην εξαρτάται το μεγαλύτερο ανθρώπινο αγαθό, η υγεία και η ζωή, από το περιεχόμενο της τσέπης του καθενός. Απελευθέρωση της παιδείας από τα ασφυκτικά οικονομικά αλλά και ταξικά δεσμά που της έχουν επιβάλει. Απελευθέρωση από την καθημερινή ταπείνωση της ουράς στο ΙΚΑ, στην εφορία, στα δημόσια γραφεία, στις δημόσιες υπηρεσίες. Απελευθέρωση από την ανισότητα, έτσι που να είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο δικαστή, στον αστυνόμο, στον έφορο, στον κάθε δημόσιο λειτουργό.
Απελευθέρωση, φίλες και φίλοι.
Που πάει να πει ότι θέλουμε να χτίσουμε στη θέση της σημερινής κοινωνίας, μια κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων, που συναλλάσσονται με όρους ελευθερίας με το κράτος τους, που διαπραγματεύονται με όρους ελευθερίας την εργατική τους δύναμη και τους κανόνες της εργασίας τους, που δεν είναι μόνιμα θύματα της άδικης φορολογίας, της ανισότητας, της χωρίς όρια εκμετάλλευσης.
Ξέρουμε ότι οι στόχοι που περιγράφονται στο πρόγραμμά μας είναι ρεαλιστικοί, αλλά δεν είναι εύκολοι. Ξέρουμε ότι θα χρειαστεί αγώνας δύσκολος, θα χρειαστούν θυσίες, θα χρειαστεί αποφασιστικότητα και ωριμότητα. Αλλά, υπάρχει μια αλήθεια που κανείς δεν μπορεί να την αγνοήσει. Ή να την παρακάμψει.
Είμαστε οι μόνοι που έχουμε τη θέληση να προχωρήσουμε, με όποιο κόστος, τις αναγκαίες αλλαγές. Όχι μόνο γιατί οι αξίες, οι ιδέες, η ιστορία μας, ταυτίζονται με το όραμα αυτών των αλλαγών, από την αρχή της ύπαρξης μας. Αλλά και γιατί είμαστε οι μόνοι που δεν έχουμε κανενός είδους κρυφές ή φανερές σχέσεις με τον κόσμο της φθοράς, του πλούτου, της διαφθοράς, της διαπλοκής. Με τον κόσμο εκείνο, για τον οποίο η κρίση, η λιτότητα, τη φτώχεια των πολλών, δεν είναι πληγή, αλλά ευλογία.
Είμαστε στον αντίποδα αυτού του κόσμου. Είμαστε εχθροί αυτού του κόσμου.
Κι επειδή το ξέρουν, σαν εχθρούς μας αντιμετωπίζουν από τη στιγμή που ο λαός αποφάσισε να ακουμπήσει πάνω μας τις ελπίδες του.
Και είμαστε φυσικά στον αντίποδα των κομμάτων, που εκπροσωπούν αυτό τον κόσμο της φθοράς.
Εμείς είμαστε από δω. Με όλους εσάς. Τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους μικρομεσαίους, τους αγρότες, τους έντιμους επιχειρηματίες και επαγγελματίες.
Αυτοί είναι από κει. Με τη διαπλοκή, τους κουμπάρους, τα ρουσφέτια, τη διαφθορά, τη Ζήμενς, τα υποβρύχια, τις μίζες, τις λίστες τύπου Λαγκάρντ, τις φωτογραφικές τροπολογίες με τις οποίες χαρίστηκαν δισεκατομμύρια στους βαρόνους.
Και οι αλλαγές που χρειάζεται η Ελλάδα μπορούν να γίνουν με δυο προϋποθέσεις: Η πρώτη είναι να τις πάρει η πλειοψηφία του λαού στα χέρια της. Και η δεύτερη να νικηθεί όλο αυτό το παλιό οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο. Τα κυκλώματα, η διαπλοκή, οι λαθρέμποροι, οι έμποροι ψυχών και σωμάτων, οι καλομαθημένοι τόσα χρόνια, που έχουν συμπήξει μαύρο μέτωπο με μεγάλα ΜΜΕ, και εκείνα τα πολιτικά κόμματα, με πρώτο και καλύτερο τη ΝΔ, που έδεσαν σαράντα χρόνια τη χώρα χειροπόδαρα, για να την παραδώσουν στα σόγια της ολιγαρχίας.
Φαντάζεται κανείς ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να συμπεθεριάσει με όλους αυτούς;
Και υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που να μην καταλαβαίνει γιατί τον τελευταίο καιρό, από τη μια μας βρίζουν και μας συκοφαντούν, και από την άλλη ανεμίζουν πλαστικές σημαίες οικουμενικών λύσεων;
Να βάλουν κι εμάς, κι εσάς, το λαό, στο τσεπάκι τους θέλουν, αυτή είναι η αλήθεια. Οικουμενική συνέχιση της υποδούλωσης θέλουν. Οικουμενικές μαζικές απολύσεις, οικουμενικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, οικουμενική αποδοχή της εργασιακής ζούγκλας, οικουμενικό συμπεθεριό με τη διαπλοκή και τη διαφθορά.
Γιατί ένα πράγμα φοβούνται.
Τον λαό μας όρθιο.
Φοβούνται τον όρθιο ΣΥΡΙΖΑ και τους συμμάχους του.
Κι ενώ από τη μια συκοφαντούν, βρίζουν, διαστρέφουν την αλήθεια, και μας εμφανίζουν ως καταστροφή της χώρας, από την άλλη ζητούν να συμπεθεριάσουμε. Σε τι; Να σας πω σε τι.
Όχι στο πώς θα αλλάξουμε τη χώρα, γιατί αυτοί τίποτε δεν θέλουν και δεν έχουν σκοπό να αλλάξουν.
Αλλά στα λάφυρα, φίλες και φίλοι. Στη μοιρασιά. Στα λάφυρα και στη μοιρασιά σε βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που θέλει και έχει ανάγκη τις μεγάλες αλλαγές.
Αφού δεν τα κατάφεραν να μας πνίξουν με τη βοήθεια των δανειστών, τώρα -πάλι με τη βοήθεια των δανειστών, ας μην το ξεχνάμε αυτό- θέλουν να μας πνίξουν σε ένα πολιτικό χυλό.
Ο λαός μας όμως γνωρίζει. Ξέρει ποιος είναι με ποιους.
Ξέρει ποιοι είναι με τον κόσμο του πλούτου, της αρπαχτής, των σκανδάλων, της διαπλοκής, του αγώνα να μείνουμε κολλημένοι στο χτες.
Και ποιοί με τον κόσμο της δουλειάς, το μόχθου, του αγώνα να κερδίσουμε το αύριο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όσο η μέρα των εκλογών πλησιάζει, τόσο θα πρέπει να κρατάμε ανοιχτά και άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας προς το μέλλον.
Όσο η απόφαση του λαού πλησιάζει, τόσο θα πρέπει να δίνει απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα που βάζει η ίδια η πραγματικότητα.
Ποιος θέλει και μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερα προς το συμφέρον της χώρας τη μείωση του χρέους, στη διαπραγμάτευση που αρχίζει σε λίγες εβδομάδες;
Εκείνοι που το θεωρούσαν για χρόνια βιώσιμο, ή εκείνοι που επέμεναν ότι χωρίς τη δραστική μείωσή του η Ελλάδα δεν μπορεί να ορθοποδήσει; Και επέβαλαν στους δανειστές την ανάγκη της μείωσής του;
Ποιος θέλει και μπορεί να εφαρμόσει τη συμφωνία με τους δανειστές, δίνοντας μάχη για να πληρώσουν οι έχοντες κι όχι μόνο τα συνήθη υποζύγια;
Ποιος μπορεί και θέλει να διαπραγματευτεί σκληρά για να εξασφαλίσει εκείνα τα αντισταθμιστικά, που θα απαλλάξουν από βάρη τους μη έχοντες για να τα μεταφέρουν στους έχοντες;
Ποιος θέλει και μπορεί να δώσει τη μάχη ούτως ώστε να μην υποστούν οι αγρότες μας τις επιπτώσεις της φορολογίας, χωρίς ανάσες που θα τους στηρίξουν στα δύσκολα;
Ποιος μπορεί και θέλει να διαπραγματευτεί υπέρ των εργαζομένων το νέο εργασιακό καθεστώς, τις συλλογικές συμβάσεις, τα δικαιώματα της εργασίας;
Και τελικώς, ποιος θέλει και μπορεί να σπρώξει τη χώρα, με κινητήρια δύναμη τις αλλαγές, έξω από το χαντάκι, σε ένα δρόμο προόδου και ανάπτυξης;
Ποιος φίλες και φίλοι;
Αυτό είναι το κομβικό ερώτημα.
Εκείνοι που βρίσκονται πίσω από όλα όσα πρέπει να αλλάξουν;
Εκείνοι που όταν ο λαός αντιστέκεται, στέκονται στο πλευρό των δανειστών;
Εκείνοι που όταν δίναμε τη μάχη του Όχι, τρομοκρατούσαν, απειλούσαν, υπονόμευαν τη χώρα με το Grexit;
Εκείνοι που διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις, φόρτωσαν όλα τα βάρη στους μη έχοντες, έκαναν τη δημοκρατία υπηρέτρια των μνημονίων και της ολιγαρχίας;
Εκείνοι που επέβαλαν όλα τα σκληρά μέτρα, σχεδίασαν όλα τα σκληρά μέτρα, διαφήμισαν ως μονόδρομο όλα τα σκληρά μέτρα;
Εκείνοι που σαράντα χρόνια έχτιζαν το καθεστώς που τώρα καταρρέει και απειλεί να θάψει τη χώρα;
Ή εκείνοι που έχουν συνδέσει την ύπαρξη και τη δράση τους με τις αλλαγές;
Εκείνοι που αντιστάθηκαν, έδωσαν μάχες, διαπραγματεύτηκαν σκληρά;
Εκείνοι που έβαλαν τη χώρα και τους ανθρώπους του μόχθου πάνω από εξουσίες, πόστα, καρέκλες, ακόμα και πάνω από μια μερίδα του κόμματός τους;
Εκείνοι που όχι μόνο στο πρόγραμμα, αλλά και στην καθημερινή τους δράση εδώ και χρόνια, έχουν ως στόχο τις αλλαγές που χρειάζεται η κοινωνία και η χώρα;
Εκείνοι που υπερασπίζονται την δημόσια περιουσία και τις δημόσιες επιχειρήσεις; Την ΕΥΔΑΠ, την ΕΥΑΘ και φυσικά τη ΔΕΗ;
Διότι είμαστε εμείς, φίλες και φίλοι, που καταφέραμε να κρατήσουμε τη ΔΕΗ ενιαία αποτρέποντας την πώληση της μικρής ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ. Και αυτό τον αγώνα θα συνεχίζουμε να δίνουμε στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Για να μπορέσουμε να ανασυντάξουμε την επιχείρηση και να της δώσουμε τη θέση που της αξίζει στην νέα αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Με σεβασμό στα εργασιακά δικαιώματα, με διαφανή και χρηστή διοίκηση, με σεβασμό στη δημόσια υγεία και στο περιβάλλον.
Η επιλογή είναι δική σας.
Κι αν τις τελευταίες εβδομάδες καλλιεργήθηκε ένα κλίμα απογοήτευσης, γιατί δεν καταφέραμε όσα επιδιώκαμε με τους δανειστές.
Κι αν κάποιοι δραπέτευσαν από τις γραμμές μας μπροστά στις δυσκολίες.
Κι αν κάποιοι επιμένουν ότι θα ήταν καλύτερο να επιλέξουμε την καταστροφική ρήξη από την δύσκολη συμφωνία.
Ας μην ξεχνάμε το βασικό: Καμιά απογοήτευση, καμιά αμηχανία, καμιά ιδιώτευση, καμιά διάσπαση, δεν πρόκειται να απαντήσει στο καίριο ερώτημα:
Σε ποιον θα εμπιστευτούμε τις τύχες της χώρας;
Σε κείνους που την έθαψαν στο χαντάκι;
Ή σε κείνους που πάλεψαν και μάτωσαν για να τη βγάλουν;
Σε κείνους που τη φυλάκισαν και επιμένουν ότι η φυλακή είμαι το μέλλον μας;
Η σε κείνους που μέσα σε δυσκολίες και αντιφάσεις επιμένουν ότι η απελευθέρωση της χώρας και των ανθρώπων είναι ο μόνος δρόμος να βγούμε στο ξέφωτο;
Σε κείνους που βολεύονται και αναπαράγουν τη σημερινή πραγματικότητα της αδικίας και της φαυλότητας;
Ή σε κείνους που πατάνε στην πραγματικότητα για να την αλλάξουν;
Ας απαντήσουμε όλοι με το μυαλό και την καρδιά μας.
Και κάτι άλλο.
Επειδή όλοι τον τελευταίο καιρό ορκίζονται στην ανάπτυξη καλό είναι να θυμόμαστε τι σημαίνει η λέξη για τον καθένα
Ανάπτυξη για τη ΝΔ του Μεϊμαράκη, του Σαμαρά, του Άδωνι, του Κυριάκου, είναι οι απολύσεις, η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, η λιτότητα στην πιο άγρια μορφή της, η παντοδυναμία του κεφαλαίου απέναντι στην εργασία, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, το ξερίζωμα του αγρότη.
Όλα αυτά τα είδαμε, τα ζήσαμε, τα υποστήκαμε.
Κι όλα δικαιολογήθηκαν, διαφημίστηκαν, επιβλήθηκαν, εν ονόματι της ανάπτυξης.
Ανάπτυξη για μας, όμως, σημαίνει απελευθέρωση των ανθρώπων, των εργαζομένων, των παραγωγών, της κοινωνίας και της χώρας, από τα δεσμά που έχουν επιβάλει το σύμπλεγμα της πολιτικής με τα μεγάλα συμφέροντα, τη διαπλοκή, η ταξική μονομέρεια και σκληρότητα. Σημαίνει κίνητρα στους νέους, στη νεανική και καινοτόμα πρωτοβουλία, στην επένδυση που έρχεται να κερδίσει, αλλά όχι να λεηλατήσει ανθρώπους και περιβάλλον. Σημαίνει σοβαρό ενεργειακό σχεδιασμό με θα δημιουργεί θέσεις εργασίας, θα εξασφαλίζει την ενεργειακή αυτονομία της χώρας και θα σέβεται το περιβάλλον.
Και σε αυτόν τον ενεργειακό σχεδιασμό εντάσσεται και το μεγάλο αναπτυξιακό έργο Πτολεμαϊδα 5 για το οποίο έχουν ολοκληρωθεί όλοι οι απαιτούμενοι έλεγχοι για να προχωρήσουμε.
Γι’ αυτό είναι πια απαραίτητο για τις εργαζόμενες τάξεις, για την αγροτιά, για το αύριο, να ξεμπερδέψουμε με το παλιό.
Να κόψουμε το Γόρδιο Δεσμό.
Να δώσουμε την ισχυρή εντολή και στήριξη στην Αριστερά.
Και να σταθούμε όρθιοι στους νέους αγώνες. Γιατί τίποτε δεν πρόκειται να μας χαριστεί, αν δεν το κερδίσουμε.
Το οφείλουμε στον εαυτό μας, στα παιδιά μας, σε όσους χρόνια τώρα υποφέρουν κάτω από το σκληρό καθεστώς των μνημονίων, να κάνουμε ένα άλμα προς το αύριο.
Να δώσουμε τις μάχες που απαιτούνται για το αύριο.
Να σταθούμε όρθιοι και να αντισταθούμε για το αύριο.
Να κερδίσουμε το αύριο.»
στο 