“Κάποιοι είχαν επενδύσει τα δύο προηγούμενα χρόνια στο δήθεν πολιτικό σκάνδαλο της Novartis ενώ διεθνώς υπάρχει τεράστιο ζήτημα με τη Novartis σε σχέση με γιατρούς, σε σχέση με πρακτικές προώθησης φαρμακευτικών προϊόντων” δήλωσε σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
“Προφανώς είναι ένα διεθνές ζήτημα, ένα διεθνές σκάνδαλο, το οποίο έχει ξεκινήσει να ερευνάται από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μόνο στην Ελλάδα όμως κάποιοι, για λόγους πολιτικούς, και ασελγώντας επί της δικαιοσύνης, πήγαν να το μετατρέψουν σε πολιτικό σκάνδαλο”.
“Δεν έχει αντιληφθεί ο κ. Χαρίτσης ότι την περίοδο των κυβερνήσεων στις οποίες μετείχαν τα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα, είχαμε τη δραματική και δραστική μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης; Και, εν πάση περιπτώσει, για τις πρακτικές που ακολουθούν οι φαρμακευτικές εταιρίες, είναι αρμόδιος ο Πρωθυπουργός;” τόνισε.
Ερωτηθείς αν μίλησε με ονόματα και διευθύνσεις απάντησε “Απολύτως. Δεν θα αποκαλύψω λεπτομέρειες μίας ποινικής προδικασίας που είναι μυστική, αλλά υπάρχουν προφανή πράγματα.
“Σε σχέση με τα πολιτικά πρόσωπα, αυτό που έχει μεσολαβήσει είναι ότι αρχειοθετήθηκε αυτή η υπόθεση για μένα, για τον κ. Πικραμμένο και για πολλούς άλλους, για τον κ. Σαμαρά φυσικά, για τον κ. Στουρνάρα, και ελπίζω ότι θα αρχειοθετηθεί και για τους υπόλοιπους τρεις, τον κ. Γεωργιάδη, τον κ. Αβραμόπουλο και εν τέλει και τον κ. Λοβέρδο. Ενώ λοιπόν έχουν αποκαλυφθεί όσα έχουν αποκαλυφθεί, έχει έρθει ο κ. Αγγελής και έχει πει τα όσα είπε, η κ. Ράικου που έκανε αγωγή κακοδικίας κατά της διαδόχου της, και ενώ έχουμε ένα τελείως διαφορετικό κλίμα μετά τις αρχειοθετήσεις, ο κ. Τσίπρας προεκλογικά εξακολουθούσε να επαναλαμβάνει τις ίδιες συκοφαντίες, τις ίδιες αθλιότητες, να δημιουργεί ένα βαρύ πολιτικό κλίμα, να στοχεύει εναντίον αποδεδειγμένα άσχετων ανθρώπων για τους οποίους έχει αρχειοθετηθεί η υπόθεση, και αυτό, για να μιλήσω με ποινικούς όρους, λέγεται επίταση του δόλου” συμπλήρωσε
“Δεν έχω κανένα αίσθημα, ας το πούμε έτσι, εκδίκησης, καμία επιθυμία ρεβάνς. Νιώθω όμως ότι έχουμε ένα δημοκρατικό καθήκον, καταρχάς να προστατεύσουμε την αλήθεια και ταυτοχρόνως να προστατέψουμε τους θεσμούς. Είπα το πρωί, κοιτάζουμε προς το μέλλον. Βεβαίως, κοιτάζουμε και πρέπει να κοιτάζουμε στο μέλλον, αλλά εάν δεν έχουμε στέρεους θεσμούς και δεν αποκαταστήσουμε τους τραυματισμένους θεσμούς, δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Εδώ λοιπόν έχει συμβεί κάτι το οποίο είναι ανατριχιαστικό, δεν πρέπει να διερευνηθεί; Δικαστικά διερευνάται σε επίπεδο εισαγγελέων, μαρτύρων και ούτω καθεξής, σε επίπεδο κοινοβουλευτικό” διευκρίνισε.
“Νομίζω ότι η εξεταστική είναι ένα στάδιο το οποίο, κατά τη γνώμη μου, είναι αναπόφευκτο, πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε τι έγινε” υπογράμμισε.
Αναφορικά με την απλή αναλογική είπε “Άρα το ερώτημα είναι αντίστροφο, μπορεί να πορευθεί η χώρα, τώρα, με απλή αναλογική; Η απάντηση μου είναι, όχι, δεν μπορεί. Διότι βλέπουμε τα προβλήματα τα οποία υπάρχουν και είναι προφανές ότι οι πολίτες οι ίδιοι θέλουν πολιτική και κυβερνητική σταθερότητα. Βεβαίως, όχι με υπερβολές, πάντα στο πλαίσιο της κοινής λογικής και της αρχής της αναλογικότητας. Δηλαδή δεν μπορεί ένα κόμμα το οποίο έχει 20% να παίρνει πριμ 50 εδρών, ή έστω 38 περίπου εδρών, όσο είναι κανονικά το πριμ, αν το υπολογίσουμε σωστά”.
“Κοιτάξτε, εγώ πιστεύω ότι γενικά ο χώρος του προοδευτικού κέντρου, ο χώρος της δημοκρατικής παράταξης, πρέπει να είναι ο χώρος που εκφράζει την ιστορική συνείδηση του έθνους και είναι ο θεματοφύλακας του μέλλοντος. Θα έπρεπε να είναι μπροστά όχι μόνο για το εκλογικό σύστημα, για την αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά και για τη στρατηγική επανόδου της ελληνικής οικονομίας σε τροχιές υψηλής ανάπτυξης και για το κλίμα αισιοδοξίας στην κοινωνία και, εάν θέλετε, για την εθνική πολιτική, δηλαδή για το πώς πρέπει να διαχειριστούμε τα μεγάλα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της χώρας” είπε και πρόσθεσε “Θα μου επιτρέψετε να σας θυμίσω ότι η διάταξη του άρθρου 32 για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, αναθεωρείται με την πλειοψηφία των 151 και στη συνέχεια θα υπάρχει κι εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με τη συνήθη πλειοψηφία των 151. Άλλωστε αυτό προβλέπεται για τη δεύτερη Βουλή και τώρα από τις διατάξεις που ρυθμίζουν την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εάν ανοίξει όμως η συζήτηση για το άρθρο 54 και την αντιμετώπιση του ζητήματος που λέγεται εκλογικό σύστημα δια του Συντάγματος, τότε βεβαίως χρειάζονται 180 ψήφοι, είναι κρίσιμοι οι ψήφοι του ΚΙΝΑΛ. Αυτό όμως είναι μία σχηματική και φοβούμαι και μίζερη προσέγγιση, στην οποία δεν θα μπορέσει να δώσει απάντηση ο χώρος αυτός με ευκολία. Διότι θα μπούμε σε μία λογική πολύ συγκυριακή και επιπόλαια. Το θέμα είναι να πεις τι θες να κάνεις συνολικά για τη χώρα και πώς αντιλαμβάνεσαι το ρόλο σου. Εάν θέλει ο χώρος της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης, όπως τον λέμε ιστορικά για να συνεννοούμαστε, να είναι το επίκεντρο και ο στρατηγικός εγκέφαλος της πορείας προς το μέλλον, πρέπει να παίξει το ρόλο Α. Εάν θέλει να μείνει σε μία γωνιά και να λειτουργεί ως ένα κόμμα διαμαρτυρίας –κάποτε είχα πει το ΚΚΕ του κέντρου δεν έχει προοπτική– υπάρχει ένας ρόλος Β. Εγώ είμαι ευτυχής που δεν μετέχω τώρα ενεργά σε αυτές τις συζητήσεις και αυτές τις πρακτικές”.
“Η κυβέρνηση αναμφίβολα έχει κερδίσει τις εντυπώσεις τους δύο αυτούς μήνες, έχει κινηθεί με γρήγορους ρυθμούς. Έχει θέσει πολύ φιλόδοξους στόχους, διότι έχει υποσχεθεί να σεβαστεί τις βασικές δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης και να εφαρμόσει και το δικό της προεκλογικό πρόγραμμα, άρα κοινωνικές παροχές, φοροαπαλλαγές και μέτρα ενθάρρυνσης των επενδύσεων και στήριξης της πραγματικής οικονομίας. Έχουν γίνει φυσικά και αστοχίες και λάθη, διότι αυτά είναι αναπόφευκτα, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι: Η χώρα έχει κηρυχτεί σε κατάσταση κανονικότητας. Πράγματι είμαστε σε κατάσταση κανονικότητας; Έχουν εκλείψει οι κίνδυνοι; Μήπως ακόμα είμαστε στα ρηχά νερά και όπως ανοιγόμαστε και το εθνικό πλοίο πηγαίνει προς τα βαθύτερα νερά θα αντιμετωπιστούν προβλήματα άλλης τάξης που αφορούν και το διεθνές περιβάλλον, αφορούν την οικονομία αλλά αφορούν και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας; Και υπάρχουν και τα θέματα των θεσμών, τα οποία δεν μπορεί κανείς να τα βάζει κάτω από το χαλί. Πρέπει να υπάρχει καθαρό θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε. Αυτό είναι ένα ερώτημα το οποίο αξίζει να το έχουμε πάντα υπόψη μας, αλλά τι έχουμε δει; Ότι η κοινωνία ήθελε αισιοδοξία, η κοινωνία ήθελε να της δώσει κάποιος μία ελπίδα και υπάρχει και μία ανακούφιση. Υπάρχει η ανακούφιση από την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, για αυτό έπρεπε όλες οι δυνάμεις που έβαλαν πλάτη στη διαχείριση της κρίσης και κατέβαλαν τεράστιο τίμημα, να είναι νικητές, νικήτριες, και να έχουν συμμετοχή στο γίγνεσθαι” κατέληξε.
στο 