Ήταν ένα ευγενικό, επικοινωνιακό και ανοιχτόμυαλο παιδί. Δεν υπήρχε τίποτα στη συμπεριφορά του που να υποδηλώνει την εξέλιξή του.Έτσι περιέγραψε τον Αμπντελαχίμ Αμπαπούντ, τον «εγκέφαλο» των τρομοκρατικών χτυπημάτων στο Παρίσι, παλιός συμμαθητής του. Πίσω στη δεκεατία του 1990. Ο Αμπαούντ φοιτούσε στο λύκειo Σεν Πιέρ των Βρυξελλών, ένα από τα καλύτερα σχολεία της πόλης. «Ήταν ένας από εμάς. Δεν ήταν εξοστρακισμένος, ούτε είχε πέσει θύμα ρατσιστικών διακρίσεων» ανέφερε ένας άλλος συμμαθητής του. «Φλέρταρε τα κορίτσια και έπαιζε ποδόσφαιρο». Ο Αμπαούντ θα μπορούσε, αν ήθελε, να έχει μια επιτυχημένη σταδιοδρομία. Οι γονείς του αυτό ήθελαν.
Ωστόσο τα τελευταία χρόνια η συμπεριφορά του άρχισε να αλλάζει. Αρχικά ξεκίνησε με μικροκλοπές. Το 2006 του επιβλήθηκε ως ποινή κοινωνική εργασία μετά από τη συμμετοχή σε ένοπλη ληστεία. Το 2011 καταδικάστηκε σε 11 μήνες φυλάκισης. Πέρυσι βελγικό δικαστήριο τον καταδίκασε σε 40 μήνες φυλάκισης για επεισόδια στο μετρό των Βρυξελλών. Ήταν όμως ήδη στη Συρία. Σύμφωνα με γαλλικά ΜΜΕ το κινητό του τηλέφωνο ήταν γεμάτο φωτογραφίες: αρχικά εικόνες πολυτελών αυτοκινήτων και γυμνών γυναικών. Στη συνέχεια άρχισαν να εμφανίζονται φωτογραφίες του με όπλα και στρατιωτικές στολές.
Δόξα μέσα από τον ιερό πόλεμο
Ποιο ήταν το σημείο καμπής στη ζωή του Αμπαούντ; Τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι σήμερα είναι λίγα. Ήταν ψυχικά διαταραγμένος ή είχε υπερβολική αυτοπεποίθηση; Σε μια συνέντευξή που είχε δώσει τον περασμένο Φεβρουάριο στο τζιχαντιστικό περιοδικό «Νταμπίκ» είχε πει: «Ο Αλλάχ με επέλεξε. Τα πάντα είναι καθορισμένα από τον Αλλάχ. Όλα είναι ένα δώρο του Αλλάχ». Σε αυτό απέδιδε και το γεγονός ότι από πέρυσι οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τα ίχνη του. Σύμφωνα με αναλυτές για πολλούς νέους η συμμετοχή στον τζιχαντιστικό πόλεμο είναι μια μεγάλη περιπέτεια. «Πολλοί νέοι που ακολούθησαν τη δεκαετία του 1990 τον Μπιν Λάντεν είχαν ενθουσιαστεί από ένα αναζητούσαν περιπέτειες, δόξα και τιμή. Ήθελαν να εντυπωσιάσουν», έγραφε το 2008 ο Μαρκ Σέιτζμαν στο βιβλίο του «Ηγέτες της τζιχάντ». Σύμφωνα με τον Σέιτζμαν συχνά οι φαντασιώσεις και το συναίσθημα υπερβαίνουν τις καθαρές ιδέες.
Στα πρώτα χρόνια των τζιχαντιστικών επιθέσεων τα κίνητρα πολλών ισλαμιστών ενδεχομένως ήταν όντως θρησκευτικού και ανιδιοτελούς χαρακτήρα. Ωστόσο οι πορείες των δραστών των επιθέσεων στο Παρίσι δε συνάδουν με αυτή την ανάγνωση. Οι συγκεκριμένοι νεαροί ισλαμιστές διέπονταν από αυτό που αποκαλεί ο ισλαμολόγος Όλιβερ Ρόι «θεία άγνοια» (holy ignorance). Σύμφωνα με τον ισλαμολόγο σε αντίστοιχες περιπτώσεις η θρησκεία αποκόπτεται από το πολιτισμικό και κοινωνικό της υπόβαθρο. Κάτι τέτοιο φαίνεται να ισχύει και για το Ισλάμ στη Ευρώπη, με αποτέλεσμα σε ακραίες περιπτώσεις να οδηγεί σε μια άναρχη θρησκευτική εξέλιξη του πιστού, ακόμη και στον εξτρεμισμό. Η απομόνωση θρησκευτικών στοιχείων του Ισλάμ εντός ενός άλλου κοινωνικού πλαισίου, ενδέχεται να οδηγήσει σε ακρότητες, με αποτέλεσμα κάθε τι ξένο προς το Ισλάμ να στοχοποιείται ως «εχθρός».
«Δεν είχε διαβάσει ποτέ το Κοράνι»
Έτσι και η Χάσνα Αϊτμπουλαχσέν, η γυναίκα – καμικάζι του Σεν Ντενί. Η ίδια πριν γίνει τζιχαντίστρια ζούσε μια καθόλα δυτικότροπη ζωή. Είχε μια μικρή επιχείρηση, έβγαινε για ποτό, είχε πολλές σχέσεις με άνδρες, ντυνόταν προκλητικά. «Ζούσε στον κόσμο της, δεν ήταν θρησκευόμενη και δεν είχε διαβάσει ποτέ της το Κοράνι», είπε σε βελγική εφημερίδα ένας γνωστός της. Αλλά πέρυσι ξαφνικά άλλαξε. Πρώτα ήρθε η χιτζάντ κι έπειτα η νικάμπ. Η μικρή κατασκευαστική επιχείρησή της στο μεταξύ χρεοκόπησε, ενώ η ίδια ήταν γνωστή στην αστυνομία για διακίνηση ναρκωτικών. Η ανατίναξή της ήταν μήπως μια έκφραση απόλυτης ελευθερίας ή αυτοκαταστροφής;
Αντίστοιχη ήταν και η περίπτωση του Σαμί Ανιμούρ, ενός εκ των δραστών της επίθεσης στο Bataclan. Αλγερινής καταγωγής, με μητέρα φεμινίστρια και πατέρα που δεν πήγαινε στο τζαμί. Ο ίδιος, απόφοιτος θεωρητικής κατεύθυνσης γαλλικού λυκείου, δεν σπούδασε αλλά επέλεξε να γίνει οδηγός λεωφορείου. Σύμφωνα με τη Le Monde πιθανώς εκεί να έγινε η ριζοσπαστικοποίησή του, δεδομένου ότι πολλοί μουσουλμάνοι εργαζόμενοι στα παρισινά μέσα μαζικής μεταφοράς (RATP) έχουν στραφεί τα τελευταία χρόνια στον φονταμενταλισμό. Ο ίδιος είχε γράψει πέρυσι στον πατέρα του από τη Συρία: «Να μην είσαι εγωιστής. Ήθελες να γίνω δικηγόρος αλλά δεν έγινα. Εδώ κάνω αυτό που θέλω».
Πηγή: Deutsche Welle
στο 