Περίπου 5.300 πρόσφυγες αναζήτησαν φέτος προστασία στη Βουλγαρία. Οι περισσότεροι δεν θέλουν να μείνουν, αλλά να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την κεντρική Ευρώπη. Η Βουλγαρία αποτελεί μόνο ενδιάμεση στάση.
Στην πόλη Χαρμανλί, κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα και την Τουρκία βρίσκεται το μεγαλύτερο κέντρο προσφύγων της χώρας. Αυτό το διάστημα όμως είναι άδειο. Μόλις 120 άνθρωποι φιλοξενούνται εδώ. Μεταξύ αυτών και μια πενταμελής οικογένεια από τη Συρία. Όλοι μαζί ζουν σε ένα δωμάτιο. Άνθρωποι ευγενικοί και επικοινωνιακοί. Οι γονείς δεν θέλουν να μείνουν στη Βουλγαρία αλλά να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη Γερμανία. Εκεί πιστεύουν ότι τα παιδιά τους θα έχουν καλύτερες προοπτικές.
Πολλοί σκέφτονται έτσι, όπως επιβεβαιώνει και η Ντιάνα Ντίμοβα από το δίκτυο «Φίλοι για τους πρόσφυγες». Η εθελόντρια επισκέπτεται συχνά το κέντρο στο Χαρμανλί και επισημαίνει ότι οι 100 αρμόδιοι υπάλληλοι εργάζονται πολύ γρήγορα. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι μόλις λαμβάνουν τα χαρτιά που πιστοποιούν ότι είναι πρόσφυγες «εξαφανίζονται» από τη Βουλγαρία. «Η κυβέρνηση ακόμη δεν ψήφισε το σχέδιο ενσωμάτωσης προσφύγων, το οποίο εκκρεμεί εδώ και τρία χρόνια. Αυτό γίνεται επίτηδες γιατί επιδιώκουν οι πρόσφυγες να συνεχίσουν το δρόμο τους και απλά να εξαφανιστούν από τη Βουλγαρία».
Απογοητευμένοι πρόσφυγες
Οι πρόσφυγες είναι απογοητευμένοι. Γι’ αυτούς η Βουλγαρία είναι μόνο ένας ενδιάμεσος σταθμός. Συχνά καταστρέφουν τις εγκαταστάσεις φιλοξενίας. Έτσι και στο Χαρμανλί. Μπορεί απ’ έξω ο παλιός στρατώνας που τώρα χρησιμοποιείται ως κέντρο προσφύγων να φαίνεται ανακαινισμένος. Από μέσα όμως η εικόνα είναι διαφορετική: γκρεμισμένοι τοίχοι, ξηλωμένοι νιπτήρες, εγκαταστάσεις υγιεινής σε άθλια κατάσταση.
Ο Ρασίντ Αλαουί θυμάται μια εποχή, το φθινόπωρο του 2013, όταν το κέντρο φιλοξενούσε χιλιάδες πρόσφυγες και αρκετοί από αυτούς έμεναν σε αντίσκηνα. Τότε ο Ρασίντ είχε φύγει από τη Συρία με 500€ στην τσέπη, τα οποία τελείωσαν όταν έφτασε στη Βουλγαρία. Παλιά εργαζόταν ως ξεναγός στη Δαμασκό. Στο μεταξύ έχει αναγνωριστεί ως πρόσφυγας πολέμου και ζει στην πόλη Στάρα Ζαγόρα της Βουλγαρίας. Εκεί εργάζεται ως μεταφραστής στον Ερυθρό Σταυρό. Πριν από λίγο καιρό επισκέφθηκε φίλους στη Γερμανία: «Πολλοί από τους φίλους μου, που κατάφεραν να φτάσουν από τη Βουλγαρία στη Γερμανία μου λένε ‘Τρελάθηκες; Θέλεις να γυρίσεις από τη Γερμανία στη Βουλγαρία;’ Όμως για εμένα η Βουλγαρία έχει δύο πρόσωπα, ένα κακό αλλά και ένα καλό. Πολλοί εδώ με βοήθησαν, έχω φίλους Βούλγαρους, έχω δουλειά και εισόδημα. Στη Γερμανία δεν θα μπορούσα να βοηθήσω τους πρόσφυγες όπως το κάνω εδώ».
Πηγή: DW
στο 