Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πράκτορας της Ρωσίας αλλά δεν το ξέρει

Ειδικότερα, ο Μάικλ Τζ. Μόρελ καταφέρεται εναντίον του μεγιστάνα
και υποστηρίζει ότι «Ο Τραμπ όχι μόνο δεν έχει τα προσόντα για αυτήν την θέση
(του προέδρου των ΗΠΑ) αλλά θα μπορούσε ακόμα και να θέσει σε κίνδυνο την
εθνική μας ασφάλεια. Στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών, εμείς θα λέγαμε ότι ο
Πούτιν (ο πρόεδρος της Ρωσίας) στρατολόγησε τον Τραμπ ως πράκτορα της Ρωσικής
Ομοσπονδίας χωρίς εκείνος να το αντιληφθεί» έγραψε ο πρώην επικεφαλής των
αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, που υπηρέτησε στη CIA για 33 χρόνια.
Διετέλεσε αναπληρωτής διευθυντής αλλά άσκησε και καθήκοντα διευθυντή.

Ακόμη ο κ.Μόρελ
υπενθυμίζει ότι «ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι ένας πρώην πράκτορας των υπηρεσιών
πληροφοριών, που συνήθιζε να ανακαλύπτει τις αδυναμίες των στόχων του και να
τις εκμεταλλεύεται. Κατά τη διάρκεια των προκριματικών εκλογών, ο Πούτιν
εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες του Τραμπ διατυπώνοντας φιλοφρονήσεις για εκείνον.
Και αυτός αντέδρασε όπως ο Πούτιν προέβλεψε.

Ο δισεκατομμυριούχος
αποκάλεσε τον αρχηγό του ρωσικού κράτους μεγάλο ηγέτη, ενθάρρυνε τις υπηρεσίες
πληροφοριών της Ρωσίας να κατασκοπεύσουν την αντίπαλό του Δημοκρατικού Κόμματος
και αμφισβήτησε τη δέσμευση των ΗΠΑ στους κόλπους του ΝΑΤΟ σε περίπτωση μιας
επίθεσης εκ μέρους της Ρωσίας εναντίον μιας χώρας της Βαλτικής».

Επιπλέον ο ίδιος κατηγόρησε τον Ντόναλντ Τραμπ λέγοντας ότι «υπονομεύει την ασφάλεια της
χώρας προτείνοντας να απαγορευτεί στους μουσουλμάνους η είσοδος στην χώρα», κάτι
που ενίσχυσε την προπαγάνδα των τζιχαντιστών, οι οποίοι τονίζουν ότι η μάχη
εναντίον της τρομοκρατίας είναι στην πραγματικότητα η μάχη εναντίον του Ισλάμ. Είμαι
βέβαιος ότι θα εκπληρώσει το σημαντικότερο καθήκον ενός προέδρου: να εγγυηθεί
την ασφάλεια της χώρας» τόνισε ο ίδιος.

Τέλος ο Μάικλ Τζ.
Μόρελ επισήμανε ότι “η υποψήφια των Δημοκρατικών ήταν μία εκ των ένθερμων
υποστηρικτριών της επιδρομής που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του Οσάμα Μπιν
Λάντεν και κατά τη διάρκεια πολλών συναντήσεων στις οποίες εκείνος συμμετείχε
με την παρουσία της Κλίντον, η τότε υπουργός Εξωτερικών γνώριζε το θέμα, έθετε
τα σωστά ερωτήματα και άλλαζε γνώμη όταν εκείνος της παρουσίαζε εύστοχα
επιχειρήματα».