2nd MedTech Conference: Η αξιοποίηση της τεχνολογίας στην Υγεία

Ακολουθούν αποσπάσματα από τους χαιρετισμούς θεσμικών εκπροσώπων.

Παύλος Αρναούτης, Πρόεδρος,
Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Ιατρικών & Βιοτεχνολογικών Προϊόντων (ΣΕΙΒ)

Από διάφορες μελέτες έχει αποδειχθεί ότι ο μόνος τρόπος να μειωθούν
μακροπρόθεσμα οι συνολικές δαπάνες για
την Υγεία, διατηρώντας τουλάχιστον το
ίδιο επίπεδο περίθαλψης, είναι η επένδυση στην παρεχόμενη Συνολική Αξία. Αυτό
προσπαθεί να κάνει και η οδηγία 2014/24 της Ευρωπαϊκής Ένωσης: να στρέψει
δηλαδή τις δημόσιες προμήθειες όλων των κρατών-μελών προς την Ποιότητα και την
παρεχόμενη Αξία, παροτρύνοντας τις Δημόσιες Αναθέτουσες Αρχές να μην
περιορίζονται στην χρήση της χαμηλότερης τιμής ως μοναδικού κριτηρίου επιλογής.
Ο περιβόητος νόμος 4412 για τις δημόσιες προμήθειες, ωστόσο, αφήνει το
περιθώριο στους φορείς να χρησιμοποιούν ως κριτήριο επιλογής για την
κατακύρωση, την τιμή και μόνο, με αποτέλεσμα όλοι να σπεύσουν να προκηρύξουν
διαγωνισμούς με αποκλειστικό κριτήριο τη χαμηλότερη τιμή. «Έτσι, θα συνεχίσουμε
να σπαταλάμε τα λεφτά του δύσμοιρου πλέον Έλληνα φορολογούμενου και βεβαίως
αποτελεσματικό Σύστημα Περίθαλψης δεν πρόκειται να αποκτήσουμε ποτέ».

Σε συνάρτηση με τα ανωτέρω, θα πρέπει να επισημανθεί πως η διαχείριση
της Ιατρικής Τεχνολογίας προϋποθέτει πρώτα την Αξιολόγησή της. Μόνο έτσι οι
φορείς θα μπορέσουν να επιλέξουν τις καλύτερες εφαρμογές, αποφεύγοντας τις
τεράστιες σπατάλες που προκαλεί η άναρχη και απρογραμμάτιστη υιοθέτηση
τεχνολογιών μεγάλου κόστους και αμφιβόλου αξίας. «Πρέπει πάντα να έχουμε στον
νου μας ότι η εισαγωγή της καινοτομίας στην Ιατρική Τεχνολογία, δεν αποτελεί
ένα ακόμη συντελεστή κόστους, αλλά μια
επένδυση της οποίας η απόδοση θα αποτελέσει τα θεμέλια ενός αποτελεσματικού,
αποδοτικού, ανθεκτικού αλλά κυρίως βιώσιμου Συστήματος Περίθαλψης».

Κωνσταντίνος Μπαργιώτας,
Ορθοπαιδικός Χειρουργός, Βουλευτής Λάρισας, Υπεύθυνος Τομέα Υγείας, ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Συζητώντας ακόμη και σήμερα ως αίτημα την διαφάνεια και τις ίσες
ευκαιρίες με την ενσωμάτωση π.χ. της ευρωπαϊκής οδηγίας για τις προμήθειες,
χάνουμε για μια ακόμη φορά την ουσία που είναι ο εξορθολογισμός, η ανάλυση των
αναγκών και ο σχεδιασμός με βάση αυτές.

Η σημαντικότερη παράμετρος που συνήθως παρακάμπτεται σε τέτοιες
συζητήσεις είναι η αυτή της ποιότητας της νοσηλείας και της ασφάλειας των
ασθενών. «Η χρήση τεχνολογίας και η εισαγωγή καινοτομίας δεν είναι απαραίτητα
προς το συμφέρον των ασθενών. Η κατάχρηση και η πλημμελής χρήση μπορούν να
δημιουργήσουν σοβαρότατα προβλήματα».

Την δεκαετία του 2000 η Ελλάδα έζησε μια έκρηξη και στον τομέα της
τεχνολογίας. Η σπατάλη πόρων, υλικών και
ανθρώπινων, σε ένα σύστημα που είχε μάθει να σπαταλά είναι γνωστή και για τα
μεγέθη της δεκαετίας που διανύουμε σημαντική, ακόμα και σήμερα. Είναι
χαρακτηριστικό ότι μόλις χθες εγκαταστάθηκε σε μια πόλη 45.000 κάτοικων ένας
ακόμη μαγνητικός, ενώ υπάρχουν ήδη τρεις, μόνο και μόνο επειδή υπήρχαν χρήματα
στο ΕΣΠΑ. Την ίδια στιγμή, το δημόσιο σύστημα που ασθμαίνει καθυστερεί να
εγκαταστήσει τα καινούρια ακτινοθεραπευτικά μηχανήματα – δωρεά του Ιδρύματος
Στ. Νιάρχος, παρόλο που η αντιμετώπιση του καρκίνου αποτελεί μια μαύρη τρυπά
στο ΕΣΥ και η φαρμακευτική δαπάνη εξακοντίζεται με βασική παράμετρο τα σχετικά
φάρμακα. «Είναι φυσικό. Δεν υπάρχει εθνική πολιτική για τον καρκίνο. Πρακτικά,
δεν υπάρχει εθνική πολιτική για την ιατρική τεχνολογία. Το δυστύχημα είναι πως
δεν υπάρχει καν κουλτούρα μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και οργάνωσης. Οι πολιτικές
ανακυκλώνονται σε μεγαλοστομίες και εξαγγελίες που ξεχνιούνται».

Με το μέλλον να είναι οικονομικά ζοφερό, η έλλειψη σχεδιασμού και
ιεράρχησης φέρνει ένα νέο κίνδυνο: αυτόν της αποεπένδυσης και της τεχνολογικής
καθυστέρησης, καθώς η «παχιά αγελάδα» του δημόσιου κορβανά απεβίωσε οριστικά
και η εισαγωγή τεχνολογίας μοιάζει εξαιρετικά δύσκολη, τουλάχιστον σε κλίμακα
που να αφορά το σύνολο των ασφαλισμένων. «Για την επόμενη δεκαετία το στοίχημα
είναι – νομίζω – να συντηρήσουμε ό,τι τουλάχιστον είναι απολύτως απαραίτητο και
να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να εισάγουμε καινοτομία».