Η ευρωπαϊκή στροφή του Αλέξη Τσίπρα

Μια νέα πραγματικότητα εγκαινίασε από τις Βρυξέλλες ο Αλέξης Τσίπρας, αφενός επιλέγοντας να τοποθετηθεί για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλούς μήνες σε σχέση με τα θέματα της Συνόδου και να δώσει μια κανονική συνέντευξη Τύπου, αφετέρου διαλύοντας τους γνωστούς μύθους γύρω από την υπόθεση του χρέους και των σχέσεων με τους εταίρους και δανειστές.

Ο Α. Τσίπρας, επανέλαβε ο ίδιος, δημόσια, τους όρους της μοναδικής υφιστάμενης συμφωνίας για το χρέος, αυτής της 24ης Μαΐου, περιέγραψε την αλληλουχία των βραχυπρόθεσμων και των μεσοπρόθεσμών μέτρων και ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση περιμένει αυτό που έχει συμφωνηθεί: τον προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμών μέτρων τώρα και την εκτέλεσή τους το 2018.

Έκλεισε έτσι ένα εξάμηνο μιντιακής φλυαρίας, για το ποιος θέλει τι στην Ευρώπη και για το αν ο Σόιμπλε, ο Τόμσεν, ή ο Ντράγκι θέλουν κάτι διαφορετικό – όπως κατά καιρούς ερμήνευε τις δηλώσεις τους ο Τύπος στην Ελλάδα και αλλού.

Ο πρωθυπουργός περιέγραψε ότι, για όποιον έχει καταλάβει τι λέει η απόφαση του Μαΐου, πως τα συμφωνηθέντα είναι συγκεκριμένα και είναι προς το συμφέρον όλων να τηρηθούν, δίνοντας και το σήμα για γρήγορη ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης, μέχρι δηλαδή το eurogroup του Δεκεμβρίου, ώστε, όπως είχε γράψει η Realnews να ληφθούν εκεί οι επόμενες αποφάσεις.

“Κανείς δεν επιθυμεί αναταράξεις”, ανέφερε τόσο λόγω του ρόλου σταθερότητας της Ελλάδας στην περιοχή και λόγω του εκλογικού κύκλου.

“Πιστεύω”, είπε ο ίδιος, “πως μέχρι το eurogroup του Δεκεμβρίου”, ή έστω μέχρι τις αρχές του επομένου έτους θα βρεθεί μια λύση – και πως η χώρα θα ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

“Το χρονοδιάγραμμα δεν το θέτουν οι συνομιλητές μου, το χρονοδιάγραμμα το βλέπουμε από κοινού, έχουμε εν εξελίξει την 2η αξιολόγηση και στο eurogroup του Δεκεμβρίου θα έχουμε αποφάσεις για το χρέος”.

Το πιο βασικό και ουσιαστικό όμως που συνέβη στις Βρυξέλλες, είναι ότι επήλθε συνεννόηση. Ολάντ, Μέρκελ και Τσίπρας έχουν συναντίληψη για το τι πρέπει να γίνει και διαβάζουν την ίδια απόφαση με τον ίδιο τρόπο. Και αυτό ήταν κάτι που ο Α.Τσίπρας επέλεξε να μεταφέρει ο ίδιος στον Τύπο – προφανώς με την δική του φρασεολογία, αλλά χωρίς καμία απόκλιση από τα όσα μεταφέρουν και οι κοινοτικοί αξιωματούχοι – διαλύοντας έτσι τις ιστορίες συνωμοσίας για τον Σόιμπλε τον έναν ή τον άλλον, τα πολιτικά αδιέξοδα και τις συναντήσεις πίσω από κλειστές πόρτες.

Η Ευρωπαϊκή στροφή του Α.Τσίπρα είχε βεβαίως και αποτελέσματα στο σημαντικό εθνικό θέμα της διευθέτησης του Κυπριακού. Ο Πρωθυπουργός σε συντονισμό με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, πέρασε το μήνυμα στους Ευρωπαίους πως εγγυήσεις τρίτου κράτους δεν συνάδουν με κράτος μέλος της ΕΕ και προώθησε αποτελεσματικά την ελληνοκυπριακή πρόταση για το διαπραγματευτικό κεφάλαιο “ασφάλεια”, του κυπριακού προβλήματος.

Η ίδια τάση συνεχίστηκε και όταν ο πρωθυπουργός περιέγραφε την Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου με τον Καναδά, την οποία η Ελλάδα αποδέχεται.

Ο Πρωθυπουργός τόνισε ότι το κείμενο που παρέλαβε πριν από ένα χρόνο, δεν ικανοποιούσε την Ελλάδα, αλλά στο ενδιάμεσο διάστημα η Ελλάδα πέτυχε τέσσερις βελτιώσεις: την επικύρωση από εθνικά κοινοβούλιο, την προσφυγή σε εθνικά και διεθνή και όχι ad hoc δικαστήρια, κατοχύρωσε το δικαίωμα της επανεθνικοποίησης της κρατικής περιουσίας που έχει ιδιωτικοποιηθεί και πέτυχε κατοχύρωση εργαζομένων και καταναλωτών.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν μια σαφή Ευρωπαϊκή στροφή και μια κατανόηση για το που βρίσκεται το Συμφέρον της χώρας. Δεν είναι δε άσχετα με την ειλημμένη απόφαση των Ευρωπαίων να “τσακίσουν” τον λαϊκισμό – και ο λαϊκισμός, ειδικά στα ευρωπαϊκά πράγματα, γεννιέται πρωτίστως από τα διάφορα μυθεύματα που αναπαράγονται τόσο πολύ και τόσο πυκνά που ο κόσμος στο τέλος τα θεωρεί αυταπόδεικτα.