Στις ισπανική παράδοση, η πινιάτα είναι ένα εύθραυστο ομοίωμα ζώου ή αντικειμένου, το οποίο οι εορτάζοντες προσπαθούν να σπάσουν με κλειστά μάτια για να πάρουν τα καλούδια που έχει μέσα.
Οι επενδυτές στις ισπανικές τράπεζες ξέρουν πως είναι αυτό το συναίσθημα. Αντί να επωφεληθούν από την οικονομική ανάκαμψη της χώρας, την Τετάρτη δέχθηκαν ένα ακόμα χτύπημα.
Οι τράπεζες καλούνται να πληρώσουν επιπλέον αποζημίωση στους δανειολήπτες γιατί επέβαλαν άδικα όρια στο πόσο μπορούν να υποχωρήσουν οι μηνιαίες δόσεις για τα στεγαστικά δάνεια, ανεξάρτητα από την πορεία των επιτοκίων. Η ανάπτυξη των κερδών αναμένεται να παραμείνει υποτονική.
Το χτύπημα είναι επώδυνο, αλλά σε καμιά περίπτωση θανατηφόρο. Οι περισσότερες τράπεζες που είχαν συμπεριλάβει ρήτρες για όρια στα συμβόλαια στεγαστικών δανείων για να προστατέψουν τα περιθώρια, έχουν ήδη προχωρήσει σε προβλέψεις για το μεγαλύτερο μέρος της σχετικής περιόδου.
Αναλυτές στην KBW εκτιμούν ότι θα χρειαστούν επιπλέον 3 δισ. ευρώ, διαγράφοντας 10 με 90 μονάδες βάσης από τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών. Οι Sabadell, Banco Popular και Liberbank – των οποίων οι μετοχές υποχώρησαν από 3 ως 12% – είναι από αυτές που δέχτηκαν το μεγαλύτερο χτύπημα.
Ο a priori λόγος για να επενδύσει κανείς στις ισπανικές τράπεζες παραμένει: ως ένα μοχλευμένο στοίχημα στην οικονομική ανάπτυξη, τα κέρδη τους θα επωφεληθούν από την αύξηση του ΑΕΠ κατά περισσότερο από 3% ετησίως, ένα πολύ υψηλό ρυθμό για μια μεγάλη ευρωπαϊκή οικονομία.
Αν και η απόφαση του δικαστηρίου, σε καμία περίπτωση δεν βοηθάει, δεν επαρκεί για να προκαλέσει μεγάλο πλήγμα σε ένα συνολικό κεφαλαιακό δείκτη που ξεπερνά το 12%.
Τα μη-εξυπηρετούμενα δάνεια -η βασική πηγή του πόνου τραπεζών- έπεσαν 14% σε ετήσια βάση σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ισπανίας (αν και συνεχίζουν να αναλογούν στο περίπου 10% των δανείων).
Το πρόβλημα είναι η βραχυπρόθεσμη αύξηση των κερδών. Εκτός από την μείωση του κόστους, οι τράπεζες δεν έχουν πολλά σημεία να πιαστούν.
Η οικονομία βρίσκεται ακόμα σε διαδικασία απομόχλευσης. Η χορήγηση στεγαστικών δανείων έχει υποχωρήσει για πέντε διαδοχικά τρίμηνα, ενώ τα εταιρικά δάνεια μειώθηκαν κατά 5% φέτος. Είναι αλήθεια πως τα μακροπρόθεσμα επιτόκια έχουν κινηθεί υψηλότερα, αλλά οι ισπανικές τράπεζες συνδέονται με τα βραχυπρόθεσμα: τα στεγαστικά είναι συνδεδεμένα με τα 12μηνα επιτόκια Euribor, που βρίσκονται ακόμα βαθιά κάτω από το μηδέν.
Δεν προκαλεί έκπληξη που στο τελευταίο τρίμηνο, οι περισσότερες από τις εισηγμένες ισπανικές τράπεζες κατέγραψαν πτώση στα έσοδα από τόκους.
Έχουν ξεπεράσει τον δείκτη FTSE Eurofirst 300 κατά 3% φέτος, οι «ταύροι» πιστεύουν ότι η υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης θα είναι αρκετοί για να ωθήσουν τον ισπανικό τραπεζικό δείκτη σε άλλη μια καλή χρονιά.
Μέχρι να αρχίσει η οικονομική αυτή ανάκαμψη να χαλαρώνει την πίεση στα περιθώρια, αναμένεται να έρθουν αντιμέτωποι με ένα ακόμα χτύπημα.
Πηγή: Financial Times, Euro2day.gr
στο 