Με αφορμή την πορεία του πληθωρισμού στην ευρωζώνη η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt επιχειρεί με έναν πρωτότυπο τρόπο να χαρτογραφήσει τις διαφορετικές τάσεις που επικρατούν στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σε ένα σχεδιάγραμμα με τίτλο «Περιστέρια εναντίον γερακιών».
Ως περιστέρια νοούνται «οι υποστηρικτές μιας χαλαρής νομισματικής πολιτικής. Τάσσονται υπέρ της τόνωσης της οικονομίας μέσω χαμηλών επιτοκίων αλλά και της αγοράς ομολόγων».
Σε αυτήν την κατηγορία συγκαταλέγονται ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, ο Πέτερ Πράετ, μέλος του διευθυντηρίου της ΕΚΤ από το Βέλγιο αλλά και ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας καθώς και η επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου Χρυστάλλα Γιωρκάτζη.
Δίπλα στον Στουρνάρα και την Γιωρκάτζη βρίσκονται επίσης οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και του Βελγίου. Φιλικά προσκείμενοι προς τα «περιστέρια» παρουσιάζονται επίσης ο Πορτογάλος αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Βίτορ Κονστάντσιο, ο Μπενουά Κερέ, επίσης μέλος του διευθυντηρίου, καθώς και οι κεντρικοί τραπεζίτες της Γαλλίας, της Ιρλανδίας και της Αυστρίας.
Από την άλλη πλευρά «τα γεράκια είναι οι υπέρμαχοι μιας πιο αυστηρής τροχιάς στη νομισματική πολιτική. Τάσσονται υπέρ του γρήγορου τέλους στην αγορά ομολόγων και της επιστροφής των υψηλών επιτοκίων». Αυτή την τάση εκφράζουν δύο γερμανικές μεν, φανερά μειοψηφικές δε φωνές.
Από τη μια η Ζ. Λαουτενσλέγκερ, μέλος του διευθυντηρίου και ο επικεφαλής της Μπούντσεσμπανκ Γενς Βάιντμαν, ενώ φίλα προσκείμενοι σε αυτούς είναι μόλις o Υβ Μερς από το Λουξεμβούργο και οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ολλανδίας, της Λετονίας και της Εσθονίας. Η πλειοψηφική τάση εντός της ΕΚΤ είναι μάλλον προφανής.
Ευρωζώνη πολλών ταχυτήτων
Στην ίδια θεματική η Handelsblatt φιλοξενεί συνέντευξη του επικεφαλής του Οικονομικού Ινστιτούτου του Μονάχου Ifo Κλέμενς Φουστ. Σε ερώτηση αναφορικά με τις σημαντικές αποκλίσεις που παρατηρούνται στην ευρωζώνη ως προς τον πληθωρισμό, ιδίως μεταξύ της Γερμανίας, που έχει το υψηλότερο ποσοστό στην ευρωζώνη και χωρών όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, οι οποίες κυμαίνονται γύρω από το μηδέν, ο γερμανός οικονομολόγος σχολιάζει: «Σε κάποιο βαθμό αυτό είναι επιθυμητό.
Η κρίση στη ζώνη του ευρώ προέκυψε από το γεγονός ότι οι μισθοί και οι τιμές αυξήθηκαν πάρα πολύ γρήγορα σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, ενώ στη Γερμανία πάρα πολύ αργά. Αυτό αρχικά ήταν απαραίτητο για να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας, ωστόσο οι περιφερειακές χώρες οδηγήθηκαν σε κρίση.»
στο 