Πτυχιούχος στη λογιστική και στα χρηματοοικονομικά από το πανεπιστήμιο της Φινλανδίας, ο Βιλ Μάρκους Κιελονιέμι, πίστευε πως θα έβρισκε μια δουλειά στον τομέα των σπουδών του.
Επειτα από εκτεταμένη έρευνα αγοράς εργάστηκε σε οκτώ διαφορετικές θέσεις προσωρινής απασχόλησης την τριετία μετά την αποφοίτησή του.
Από ρεσεψιονίστ σε ξενοδοχείο ώς και πωλητής σε κατάστημα ανδρικής ένδυσης. «Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς την οικονομική σου κατάσταση ή να καλύψεις τα έξοδα στέγασης. Ας μη συζητήσουμε την προοπτική καριέρας», σχολίασε ο 23χρονος Φινλανδός, ο οποίος εμπλούτισε το βιογραφικό του με την παροχή εργασίας χωρίς αμοιβή και κάνοντας την πρακτική του στη Νέα Υόρκη και στην Ισπανία. «Είσαι μονίμως υπό πίεση».
Ο Βιλ Μάρκους Κιελονιέμι εκπροσωπεί τη νέα γενιά των εργαζομένων προσωρινής απασχόλησης στην Ευρώπη. Αν και οι οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ανακάμπτουν μετά πολυετή υποτονική δραστηριότητα, πάνω από το ήμισυ των θέσεων εργασίας που έχουν δημιουργηθεί από το 2010 συμπληρώνονται με εργαζομένους σε καθεστώς προσωρινής απασχόλησης.
Αυτή είναι η κληρονομιά που άφησε μια επώδυνη χρηματοπιστωτική κρίση. Επειδή οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν πολύ χαμηλοί επί σειρά ετών, οι εργοδότες διστάζουν να προσλάβουν άτομα σε μόνιμη βάση. Με βάση τη νομοθεσία της Ε.Ε είναι δύσκολη η απόλυση των εργαζομένων σε θέσεις μόνιμης απασχόλησης, ενώ τα πακέτα αμοιβών είναι πολύ πιο ακριβά. Ετσι, οι συμβάσεις προσωρινής απασχόλησης είναι σαφώς προτιμότερες και επεκτείνονται σε διάφορους τομείς της οικονομίας από χαμηλόμισθους αποθηκάριους μέχρι γραφειακή εργασία.
Για εκείνους που έχουν παγιδευθεί σε αυτήν την κόλαση, η ζωή είναι ένας φαύλος κύκλος για την εύρεση εργασίας. Η αυτοπεποίθηση δίνει σταδιακά τη θέση της στην αμφιβολία και φθίνει η προοπτική μιας σταδιοδρομίας. Οι νέοι συζητούν για την επ’ αόριστον αναβολή του γάμου και της οικογένειας. Αν και πολλοί από τους νέους εργαζομένους είναι ευγνώμονες για την όποια εμπειρία αποκτούν στον χώρο εργασίας, την ίδια ώρα είναι κυνικοί για τις εταιρείες που τους αντιμετώπισαν ως αναλώσιμους.
Η Αλεσάντρα Σίσκο είναι μία ακόμη αντιπροσωπευτική περίπτωση των εμποδίων στην εύρεση μόνιμης εργασίας. Ιατρός με εξειδίκευση στη θεραπεία καρκινοπαθών, δεν φαντάστηκε ποτέ της ότι θα αναγκαζόταν να φύγει από την Ιταλία για να βρει μία θέση εργασίας.
Από το 2012, έπειτα από πενταετείς σπουδές στην ειδικότητά της, εργαζόταν με τρίμηνες και πεντάμηνες συμβάσεις εργασίας που συνηθίζονται στα ιταλικά νοσοκομεία.
Πολύ συχνά οι μόνιμες θέσεις εργασίας προορίζονταν σε άτομα από οικογένειες με διασυνδέσεις ή με κοινωνικούς δεσμούς στα υψηλά διοικητικά στρώματα.
«Εφτιαχνα το βιογραφικό μου όλη την ώρα», σχολιάζει η 35χρονη κ. Σίσκο. Οι εργαζόμενοι με προσωρινές συμβάσεις αμείβονται 19%, κατά μέσον όρο, λιγότερο από τους μόνιμους συναδέλφους τους, σύμφωνα με τη Eurofound, την ερευνητική μονάδα της Ε.Ε. Τον Νοέμβριο ξεκίνησε να δίνει συνεντεύξεις για πρακτική σε νοσοκομεία της Νέας Υόρκης.
«Εκεί, τουλάχιστον, υπάρχει μια προοπτική», τονίζει η ίδια. Η προσωρινή εργασία είναι, επίσης, διαδεδομένη στις ΗΠΑ λόγω της επέκτασης της οικονομίας τεχνολογικών καινοτομιών, όπου οι νέοι εργαζόμενοι μετακινούνται με ευκολία από τη μία θέση στην άλλη. Αλλά οι συνθήκες στην Ευρώπη είναι αρκετά πιο δυσμενείς, προκαλώντας προβλήματα που μπορεί να επηρεάσουν μια ολόκληρη γενιά.
Πηγή: Καθημερινή
στο 