Του Γιώργου Κ. Ανδρή
«Βόμβα» για την ελληνική αγορά χρονομίσθωσης οχημάτων αποτελεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα παραβιάζει τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης ανοίγοντας το δρόμο για χρονομίσθωση οχημάτων με ξένες πινακίδες από εταιρείες και επαγγελματίες στην Ελλάδα!
Ειδικότερα σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την υπόθεση C-66/15 που αφορά στις «Διασυνοριακές συμβάσεις Leasing – Τέλη Ταξινόμησης οχημάτων» αναφέρει χαρακτηριστικά πως:
«Η Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) απαγορεύει την εφαρμογή οποιασδήποτε εθνικής νομοθετικής ρύθμισης που έχει ως αποτέλεσμα να καθίσταται η παροχή υπηρεσιών μεταξύ κρατών μελών δυσκολότερη απ’ ότι η παροχή υπηρεσιών που πραγματοποιείται αποκλειστικώς στο εσωτερικό ενός κράτους μέλους.
Κατά τον ελληνικό τελωνειακό κώδικα, πρόσωπα εγκατεστημένα στο εσωτερικό της χώρας δεν επιτρέπεται να κατέχουν ή να κυκλοφορούν, πέρα από συγκεκριμένη προθεσμία, κοινοτικά οχήματα χωρίς την καταβολή του τέλους ταξινόμησης.
Το τέλος ταξινόμησης καταβάλλεται άπαξ και δεν προβλέπεται κατά κανένα τρόπο μερική ή ολική επιστροφή, εφόσον ο υπολογισμός του δεν συνδέεται με τη διάρκεια της κυκλοφορίας του οχήματος, αλλά με την ταξινόμηση καθαυτή.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι η επιβολή τέλους ταξινόμησης στην Ελλάδα αυτή καθαυτή δεν είναι ασυμβίβαστη με το δίκαιο της ΕΕ. Εντούτοις, η επιβολή πλήρους τέλους ταξινόμησης σε ένα κράτος μέλος για όχημα ταξινομημένο σε άλλο κράτος μέλος καθιστά δυσχερείς τις διασυνοριακές συμβάσεις leasing και αντιβαίνει στις αρχές της ΣΛΕΕ όπως στην αρχή της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.
Ζήτησε από το Δικαστήριο της ΕΕ να αναγνωρίσει ότι η Ελλάδα, εισπράττοντας ολόκληρο το ποσό του τέλους ταξινόμησης κατά την ταξινόμηση οχήματος μισθωμένου ή χρησιμοποιούμενου με χρηματοδοτική μίσθωση από πελάτη που είναι κάτοικος Ελλάδας από προμηθευτή εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη η διάρκεια της σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης ή της σύμβασης ενοικίασης και η διάρκεια χρήσης του εν λόγω οχήματος στο εθνικό έδαφος της Ελλάδος, παραβιάζει τη ΣΛΕΕ σχετικά με την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών.
Με τη σημερινή του απόφαση το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η φορολογία των αυτοκινήτων οχημάτων δεν έχει εναρμονιστεί στο επίπεδο της Ένωσης και ότι τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να ασκούν τη φορολογική αρμοδιότητά τους στον τομέα αυτόν, υπό τον όρο της τήρησης του δικαίου της Ένωσης.
Η υποχρέωση καταβολής του πλήρους ποσού του τέλους ταξινόμησης -ανεξαρτήτως της διάρκειας των συμβάσεων χρηματοδοτικής μίσθωσης ή των συμβάσεων μίσθωσης και της φύσης της χρήσης των οχημάτων επί ελληνικού εδάφους- είναι ικανή να περιαγάγει σε μειονεκτική θέση μια εταιρία leasing εγκατεστημένη σε άλλο κράτος μέλος σε σχέση προς άλλη εγκατεστημένη επί ελληνικού εδάφους και, επομένως, μπορεί να αποθαρρύνει την πρώτη να παράσχει υπηρεσίες εκμίσθωσης οχημάτων ή διάθεσης τους με χρηματοδοτική μίσθωση στην Ελλάδα.
Συνεπώς, το ΔΕΕ κρίνει ότι η Ελλάδα, εισπράττοντας ολόκληρο το ποσό του προβλεπομένου από τη νομοθεσία της τέλους ταξινόμησης κατά την ταξινόμηση μισθωμένου ή χρησιμοποιουμένου με χρηματοδοτική μίσθωση, εκ μέρους πελάτη που κατοικεί στο έδαφός της, από προμηθευτή εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη η διάρκεια της σύμβασης μίσθωσης ή της σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης και η διάρκεια της χρήσης του εν λόγω οχήματος επί ελληνικού εδάφους, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 56 ΣΛΕΕ έως 62 ΣΛΕΕ.».
στο 
