Της Τζένης Κριθαρά
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου στη Γερμανία ήταν ιστορικό. Για πρώτη φορά μετά το 1949 και το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα κόμμα της άκρας δεξιάς μπήκε στη Βουλή και μάλιστα ως τρίτο κόμμα. Τελευταία φορά που είχε συμβεί αυτό στη Γερμανία ήταν επί εποχής Χίτλερ. Το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) συγκέντρωσε ποσοστό 12,6%, καταλαμβάνοντας περισσότερες από 90 έδρες στο γερμανικό κοινοβούλιο, και είναι πλέον έτοιμο να μεταφέρει την αντιμεταναστευτική και ευρωσκεπτικιστική ατζέντα και ρητορική του εντός της Bundestag.
Η είσοδος του AfD στη Βουλή έμοιαζε προδιαγεγραμμένη. Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών έδιναν ποσοστά σταθερά άνω του 10% στον ακροδεξιό σχηματισμό, ενώ κατά τις περιφερειακές εκλογές του 2016 η «Ενναλακτική για τη Γερμανία» έριξε το κυβερνόν κόμμα της Άνγκελα Μέρκελ στην τρίτη θέση σε κρατίδια-«κλειδιά». Σήμερα, έχει βουλευτές στα 13 από τα 16 κοινοβούλια των γερμανικών κρατιδίων.
Σύντομη ιστορία, αλματώδης άνοδος
Το AfD ιδρύθηκε το 2013. Ξεκίνησε ως κόμμα με αντιευρωπαϊκό προσανατολισμό,διαδηλώνοντας κατά του ευρώ, της Ευρωζώνης και της συμμετοχής της Γερμανίας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Στη συνέχεια, στράφηκε στο ζήτημα της μετανάστευσης, των προσφύγων και του Ισλάμ για τα οποία τοποθετείται σχεδόν αποκλειστικά τα τελευταία δύο χρόνια.
Το AfD δείχνει να έχει κεφαλαιοποιήσει την αντίδρασή του απέναντι στο καλωσόρισμα της Γερμανίδας Καγκελαρίου, Άνγκελα Μέρκελ, σε περισσότερους από 900.000 πρόσφυγες και μετανάστες το 2015. Άλλωστε, όταν ο αριθμός των μεταναστών που έφτασαν στη Γερμανία την περίοδο 2014-2015 κατέγραψε σημαντική αύξηση, το AfD αποφάσισε να κάνει την αντιμεταναστευτική ρητορική επίκεντρο της πλατφόρμας του κόμματος. Για κάποιο διάστημα, μάλιστα, υπήρχαν επαφές και κοινές διαδηλώσεις με το ακροδεξιό κίνημα κατά της μετανάστευσης «Pegida», το οποίο διοργάνωνε εκείνο το διάστημα εβδομαδιαίες πορείες εναντίον αυτού που ονόμασε «εξισλαμισμό της Δύσης».
Καθώς το AfD άρχισε να υιοθετεί στοιχεία της ρητορικής του Pegida, όπως για παράδειγμα το σύνθημα «Lügenpresse», το οποίο έχει τις ρίζες του στην εποχή των Ναζί (χρησιμοποιούνταν ως υποτιμητικός πολιτικός όρος για τον Τύπο), τα ποσοστά του κατέγραφαν διαρκή άνοδο.
Το παράδοξο με το AfD είναι πως καταγράφει τα μεγαλύτερα ποσοστά του σε περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός των μεταναστών δεν είναι συγκεντρωμένος σε αυτές τις περιοχές.
Βασικές θέσεις του AfD
Το AfD υποστηρίζει πως η Γερμανία θα πρέπει να επαναφέρει σε μόνιμη βάση του συνοριακούς ελέγχους και πως τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να κλείσουν. Αυτή η θέση είναι, ασφαλώς, αντίθετη με τη Συμφωνία Σένγκεν.
Η «Ενναλακτική για τη Γερμανία» υποστηρίζει, επίσης, πως η Γερμανία θα πρέπει να δημιουργήσει μια νέα συνοριακή αστυνομική δύναμη. Μάλιστα, ο Frauke Petry, στέλεχος του κόμματος, είχε δηλώσει πως αυτή η αστυνομία «θα πρέπει να πυροβολεί τους μετανάστες που επιδιώκουν να εισέλθουν παράνομα στη χώρα, αν χρειαστεί».
Μεταξύ των βασικών θέσεων του κόμματος συμπεριλαμβάνεται και η θέσπιση αυστηρότερων νόμων για την παροχή ασύλου. Σύμφωνα με το AfD, το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας της Γερμανίας δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει τους αιτούντες άσυλο που φέρνουν και τα μέλη των οικογενειών τους για να ζήσουν στη χώρα.
Το AfD τάσσεται, ακόμη, υπέρ της απαγόρευσης της ξένης χρηματοδότησης των μουσουλμανικών τεμένων στη Γερμανία, υπέρ της απαγόρευσης της μπούρκας, υπέρ της απαγόρευσης καλέσματος για προσευχή και υπέρ της ένταξης όλων των ιμάμηδων σε μία διαδικασία κρατικής εξέτασης. Και όλα αυτά, τη στιγμή που υπολογίζεται πως στη Γερμανία ζουν περίπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι τουρκικής καταγωγής , οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μουσουλμάνοι.
Αναζωπύρωση του εθνικισμού
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γερμανία, αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη, έριξαν νερό στον μύλο της ακροδεξιάς ρητορικής του AfD. Ο εθνικισμός στη Γερμανία αναζωπυρώνεται και είναι ενδεικτικό της παρουσίας του AfD στην πολιτική ζωή της χώρας το γεγονός πως λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, ο Alexander Gauland, εκ των επικεφαλής του κόμματος, δήλωσε πως ο Aydan Özoguz, ανώτατος αξιωματούχος της κυβέρνησης και τουρκικής καταγωγής, «θα μπορούσε να απελαθεί στην Τουρκία».
Από τις πιο προκλητικές ενέργειες του AfD ήταν η καταδίκη του μνημείου του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο από τον Björn Höcke, εκ των κορυφαίων στελεχών του κόμματος. Υποστήριξε πως «οι Γερμανοί είναι οι μοναδικοί στον κόσμο που έκαναν ένα μνημείο ντροπής στην καρδιά της πρωτεύουσας».
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Alexander Gauland είχε δηλώσει πως οι Γερμανοί θα έπρεπε να είναι υπερήφανοι για όσα έκαναν οι στρατιώτες τους κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων, ξυπνώντας μνήμες των φρικαλεοτήτων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι επικεφαλής της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία», Alice Weidel και Alexander Gauland:
Η ηγεσία του κόμματος
Στο «τιμόνι» του AfD βρίσκονται αυτή τη στιγμή η 38χρονη Alice Weidel και ο 74χρονος Alexander Gauland, καθώς η τέως ηγέτιδα Frauke Petry θεωρήθηκε πολύ μετριοπαθής για να οδηγήσει την «Εναλλακτική για τη Γερμανία» στην ακροδεξιά της στροφή. Η Weidel ήταν μέχρι πρότινος μία άγνωστη οικονομολόγος, η οποία όμως είχε περάσει από σημαντικές θέσεις μεγάλων τραπεζών, ενώ είχε δουλέψει και στην Κίνα. Μιλά άπταιστα αγγλικά και κινεζικά, ενώ έχει δηλώσει ανοιχτά πως είναι ομοφυλόφιλη και ζει με την Ελβετίδα σύντροφό της, με την οποία μεγαλώνουν δύο αγόρια.
στο 