Οι μακροοικονομικοί δείκτες της Ελλάδας είναι πραγματικά άσχημοι: η ανεργία, ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ, το ίδιο το ΑΕΠ αναφέρουν οι Financial Times.
Σε αυτά επικεντρώνονται οι ολονύκτιες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο ΔΝΤ, στην ευρωζώνη και στην Αθήνα. Αλλά τα μικροοικονομικά δεδομένα πίσω από το μακροοικονομικό θρίλερ είναι λίγο καλύτερα.
Η τελευταία ολονυχτία ανάμεσα στην Ελλάδα, στο ΔΝΤ και στην ελληνική κυβέρνηση οδήγησε σε μια συμφωνία αρκετά καλή για να οδηγηθούν οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων χαμηλότερα, σε ασφαλή περιοχή. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο: το ελληνικό χρηματιστήριο είναι 50% υψηλότερα σε σχέση με τα μέσα Φεβρουαρίου, λαμβάνοντας ώθηση από τα μεγάλα κέρδη σε τέσσερις τράπεζες.
To πιο αόριστο μέρος των συμφωνιών αυτών αφορά πάντα τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που συχνά αντιμετωπίζονται ως μια άσκοπη τευτονική ψύχωση.
Αλλά αν ανατρέξετε πίσω στο 2009 θα δείτε ποιο είναι το επιχείρημα των Γερμανών. Η Ελλάδα αναπτύχθηκε με γρήγορο ρυθμό, αλλά σαν ένας μεθυσμένος έφηβος με πιστωτική κάρτα, ξόδευε με υπερβολικά γρήγορο ρυθμό. H συμμετοχή στην Ε.Ε. δεν βοήθησε την ικανότητα της να εξάγει, αλλά προσέφερε πιστώσεις για ένα όργιο κατανάλωσης. Οι ιδιωτικές δαπάνες ήταν 20% υψηλότερες από το μέσο όρο στην Ευρώπη, σύμφωνα με την McKinsey. Ακόμα και στον τουρισμό, το 70% προήλθε από ντόπιους όχι από ξένους.
Το λάδωμα της μακροοικονομικής μηχανής δεν έχει διορθώσει όλα τα προβλήματα.
Η συρρίκνωση των δαπανών έσβησε το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο βρισκόταν στο 14% το 2008. Οι μισθοί είναι 15% χαμηλότερα, σύμφωνα με την Standard & Poor’s – ενδεχομένως ο λόγος για τον οποίο οι ξένοι αντιστοιχούν στο 57% του τουριστικού κλάδου, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ταξιδιών και Τουρισμού.
Μικρή είναι η βελτίωση των εξαγωγών εκτός τουρισμού. Για να χτίσει τις βιομηχανίες που έχει ανάγκη – όπως η Ιρλανδία – η Ελλάδα δεν χρειάζεται φθηνούς μισθούς αλλά καινοτομία, ικανότητες και καλό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις. Οι τράπεζες της, οι οποίες βρίσκονται ακόμα στην εντατική, δεν έχουν τα εργαλεία για να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο. Η Ελλάδα παραμένει πρωτοπόρος σε άχρηστους κανονισμούς που έχουν σχεδιαστεί για να “βοηθούν” μικρές επιχειρήσεις, αλλά στην πραγματικότητα κρατάνε τις επιχειρήσεις μικρές.
Οι βραχυπρόθεσμες κρίσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν πρόσκαιρα από τις ολονύχτιες διαπραγματεύσεις. Αλλά η μακροπρόθεσμη ασφάλεια της Ελλάδας απαιτεί την διόρθωση των βαθύτερων προβλημάτων. Ας το πούμε αυτό “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις”. Οι Γερμανοί φίλοι της έχουν ένα δίκιο.
Πηγή: Financial Times, Euro2day.gr
στο 